"ครูพละ" คอตกนอนคุก วืดประกันคดีชำเรา เด็กหญิง ป.4
ศาลจังหวัดระนอง ไม่ให้ประกัน “ครูพละ” คดีชำเราเด็กหญิง ป.4 หลังถูกตำรวจคุมตัวฝากขัง หวั่นยุ่งเหยิงพยานหลักฐาน ชี้ มีพฤติการณ์โทรฯ หาแม่เหยื่อ
10 พฤศจิกายน 2565 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา พนักงานสอบสวน สภ.เมืองระนอง ได้ยื่นคำร้องฝากขังครั้งที่ 1 นายนพดล หรือจอม (สงวนนามสกุล) อายุ 38 ปี ครูพละโรงเรียนแห่งหนึ่ง จ.ระนอง ผู้ต้องหาคดีหมายเลขดำ ฝ.674/65 ต่อศาลจังหวัดระนอง ในข้อหา กระทำอนาจารเด็กอายุไม่เกินสิบสามปี โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ,กระทำโดยขู่เข็ญด้วยประการใด ๆ โดยใช้กำลังประทุษร้าย โดยเด็กนั้นอยู่ในภาวะไม่ สามารถขัดขืนได้, และกระทำชำเราเด็กอายุไม่เกินสิบสามปี โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ซึ่งเป็นการกระทำ ต่อศิษย์ที่อยู่ในความดูแล และพรากเด็กยังไม่เกินสิบห้าปี ไปเสียจากจากบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล โดย ปราศจากเหตุอันควร เพื่อการอนาจาร
ข่าวที่เกี่ยวข้อง :
พฤติการณ์แห่งคดี เมื่อเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม 2565 ผู้ต้องหาซึ่งเป็นครูสอนวิชาพละ ได้กระทำชำเราเด็กหญิงอายุ 10 ปี ผู้เสียหายซึ่งเป็นลูกศิษย์ ในห้องน้ำของโรงเรียน จนสำเร็จความใคร่หลายครั้ง แล้วผู้ต้องหาได้ข่มขู่ผู้เสียหายว่า ห้ามบอกพ่อแม่ หรือครูทุกคนในโรงเรียนรู้ มิฉะนั้นจะถูกครูตี ต่อมาเมื่อวันที่ 3 กันยายน น.ส.วิไลวรรณ (สงวนนามสกุล) มารดาเด็กผู้เสียหายเมื่อทราบเรื่อง จึงได้พาผู้เสียหาย มาแจ้งความร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนสภ.เมืองระนอง เพื่อดำเนินคดีกับผู้ต้องหาให้ได้รับโทษตามกฎหมาย ต่อมาวันที่ 17 ตุลาคม 2565 ผู้ต้องหาได้เข้าพบพนักงานสอบสวนเพื่อรับทราบข้อกล่าวหาไว้แล้ว พนักงานสอบสวนได้แจ้งข้อกล่าวหาให้ทราบ
การกระทำของผู้ต้องหาเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277 วรรคสอง, 279 วรรคสอง, 283 ทวิวรรคสอง, 285 ,317 อัตราโทษ จำคุกตั้งแต่เจ็ดปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่หนึ่งแสนสี่หมื่นบาทถึงสี่แสนบาท หรือจำคุกตลอดชีวิต ในชั้นสอบสวนผู้ต้องหาให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา จึงขออนุญาตฝากขังผู้ต้องหาระหว่างการสอบสวน มีกำหนด12 วัน นับตั้งแต่วันที่ 9 - 20 พฤศจิกายน 2565
ท้ายคำร้อง พนักงานสอบสวนไม่คัดค้านการขอปล่อยชั่วคราว แต่ผู้เสียหายได้ยื่นคัดค้านการปล่อยชั่วคราว เนื่องจากเกรงผู้ต้องหาจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน เพราะผู้ต้องหาได้โทรศัพท์ไปหามารดาของเด็กหญิง ซึ่งเป็นมารดาของพยาน ศาลพิจารณาคำร้องฝากขังแล้ว อนุญาตให้ฝากขังได้
ต่อมาผู้ต้องหายื่นคำร้องขอปล่อยชั่วคราว ศาลมีคำสั่งพิเคราะห์แล้ว เห็นว่าคดีมีอัตราโทษสูง หากให้ปล่อยชั่วคราว เกรงว่าจะหลบหนี ประกอบกับผู้เสียหายคัดค้านการปล่อยชั่วคราว เนื่องจากผู้ต้องหาจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน จึงยกคำร้อง