เจาะเรื่องพิลึก"รอบรั้วพ่อขุนฯ"จังหวะย่างก้าวผู้บริหารสถาบันอุดมศึกษา

เมื่อไม่นานมานี้กระเเสข่าวการแจกไอเเพดให้ผู้บริหารมหาวิทยาลัยรามคำแหงหลายสิบเครื่องจากดำริของ"ผู้ช่วยศาตราจารย์สืบพงษ์ ปราบใหญ่"อธิการบดีคนปัจจุบัน(เเต่โดนเเตะเบรกไว้จากสภามหาวิทยาลัย)เป็นอีกวาระหนึ่งที่บุคลากรเเวดวงการศึกษาใน"รั้วพ่อขุน"ตั้งข้อสังเกตว่า สิ้นเปลืองงบประมาณโดยใช่เหตุหรือไม่ในภาวะที่เศรษฐกิจไทยยังไม่ฟื้นตัวจากภาวะโควิด-19

โดยเรื่องนี้สอดรับกับกระเเสข่าวสำนักนายกรัฐมนตรีสั่งซื้อสมาร์ทโฟนกว่า100 เครื่อง ให้ฝ่ายการเมือง/ข้าราชการประจำโดยอ้างเหตุผลที่คล้ายๆกันเเละกรณีนี้โดนสังคมวิจารณ์เชิงลบเกี่ยวกับความคุ้มค่าในยามบ้านเมืองอยู่บนภาวะเงินฝืด

อีกสิ่งหนึ่งที่น่าพินิจคือราคาจัดซื้อไอแพดเหล่านี้ให้ผู้บริหารสถาบันการศึกษาที่สังคมเรียกว่า"ตลาดวิชาของมวลชนทุกระดับชั้นในสังคมไทย"นั้น หากนำงบประมาณนี้(เเม้จะไม่มากนักก็ตาม)เพื่อนำมาส่งเสริมสนับสนุนนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำเเหงหลายพันชีวิตที่"เรียนดีเเต่ยากจน"จะเหมาะสมกว่าหรือไม่ ?

เพราะความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงทรัพยากรทางการศึกษานั้นพูดกันมาหลายสิบปีเเล้วเเต่การแก้ไขนั้นดำเนินการได้คืบหน้าไม่ชัดเจนเท่าใดนัก 

มองง่ายๆยามใดที่สื่อมวลชนเเขนงต่างๆนำเสนอข่าวความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาในวาระที่เเตกต่างกันอยู่เสมอ...

เเละเมื่อมีข่าวคราวเเนวนี้ปรากฏขึ้นครั้งใดจะเห็นว่าภาครัฐคล้ายจะเพิ่งตื่นตัวเเละเร่งแก้ปัญหาเเบบวัวหายล้อมคอกหรือไฟไหม้ฟางไปในเเต่ละคราว 

พูดง่ายๆทำงานด้านการส่งเสริมการศึกษาเเบบไม่ยั่งยืนทั้งๆที่พูดเรื่องนี้มาหลายสิบปีเเล้วก็ตาม

ดังนั้น...หากย้อนไปมองการตัดสินใจของอธิการบดีมหาวิทยาลัยรามคำเเหงเเละสำนักนายกรัฐมนตรีในการจัดซื้ออุปกรณ์สื่อสารดังกล่าวบนข้อกล่าวอ้างเพื่อให้บุคลากรก้าวทันยุค 5G บนความเร็วของโลกยุคนี้นั้นบอกตรงๆยังไม่สมควรกับภาวะปัจจุบันนักหากนับถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีเหล่านี้(เชื่อว่าบุคลากรของรั้วพ่อขุนเเละสำนักนายกฯที่จะได้รับอุปกรณ์เหล่านี้ ส่วนใหญ่น่าจะมีเป็นของตัวเอง)

เเละหากมองไปลึกๆกับกระเเสข่าวตลาดวิชาเเห่งนี้ในภาวะปัจจุบันบนฝีมือการบริหารของดร.เอ้นั้น จะพบอะไรเเปลกๆพิลึกๆให้สังคมชวนคิดว่า เกิดอะไรขึ้นกับเเวดวงการศึกษาไทยบ้างเเละทำไมจึงเกิดเหตุเยี่ยงนี้ขึ้น...

คอยติดตามซีรีส์จากย่านหัวหมาก ที่นี่ที่เดียว