
ไอ้ไข่วัดเจดีย์ หรือ ตาไข่วัดเจดีย์ คือรูปไม้แกะสลักของเด็กชายอายุประมาณ 9 -10 ขวบ ตั้งอยู่ในศาลาในวัดเจดีย์เชื่อกันว่าเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตย์อยู่ ณ วัดแห่งนี้เป็นที่เคารพสักการะของชาวบ้านตั้งแต่ในละแวกใกล้วัดไปจนถึงต่างจังหวัดในแถบภาคใต้จากศรัทธาที่เชื่อกันว่า "ขอได้ไหว้รับ" โดยเฉพาะโชคลาภ และการค้าขาย
เรื่องราวของไอ้ไข่หรือตาไข่นั้น มีที่มาจากการที่ชาวบ้านแถวนั้นเคยเห็นภาพเด็กวิ่งเล่นอยู่ในบริเวณวัด เมื่อเข้าไปหาดูก็ไม่พบว่ามีเด็กมาพักอาศัยในบริเวณนั้นแต่อย่างใด เหตุการณ์เช่นนี้ปรากฏให้เห็นอยู่เสมอ ชาวบ้านจึงเรียกเด็กที่ปรากฏร่างนั้นว่า "เด็กวัด"ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นวิญญาณที่สถิตย์อยู่ ณ วัดเจดีย์แห่งนี้
กระทั่งราวปี พ.ศ. 2524-2525 ผู้ใหญ่เที่ยง เมืองอินทร์ ฉายาอาจารย์เที่ยง หักเหล็ก ซึ่งเป็นจอมขมังเวทย์ที่มีอาคมเข้มขลังในยุคนั้น นิมิตเห็นเด็กเปลือยกาย มาพร้อมกับพระจีวรสีคล้ำ แล้วบอกว่า "แกะรูปเราให้ที เราจะได้มีที่อาศัยอยู่เป็นหลักแหล่ง" อาจารย์เที่ยงจึงแกะสลักไม้ตะเคียนขึ้นมาเป็นรูปเด็กชายตามนิมิต และได้ปรึกษาพ่อท่านเทิ่ม เจ้าอาวาส ว่าควรจะตั้งชื่อให้เด็กวัด จึงเกิดเป็นที่มาของชื่อ "ไอ้ไข่" ซึ่งเป็นคำทางปักษ์ใต้ใช้เรียกเด็กเล็ก ๆ และหากใครมีเรื่องเดือดร้อน วัว ควาย ข้าวของหาย ก็จะจุดธูปบนบานขอให้ไอ้ไข่ช่วยหา ซึ่งมักจะประสบผลเสมอมา ทำให้ไอ้ไข่เป็นที่รักและนับถือของชาวบ้าน
อภินิหารความศักดิ์สิทธิ์ของ ไอ้ไข่
เมื่อปี พ.ศ. 2526 พ่อท่านเทิ่ม เจ้าอาวาสวัดเจดีย์ในขณะนั้นได้จัดสร้างเหรียญบูชาไอ้ไข่ เป็นรุ่นแรก พร้อมกับพัฒนาวัดเรื่อยมา ในเวลานั้นพื้นที่แถบนี้ยังมีความเคลื่อนไหวของผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ ได้มีกองร้อยทหารพรานมาตั้งฐานปฏิบัติการชั่วคราวอยู่ที่วัดเจดีย์ คืนแรกที่มาพักทหารทั้งกองแทบไม่ได้หลับได้นอน เพราะมีเด็กเที่ยวมาหยอกเล่น ดึงแขนดึงขา โดนปืนตีศีรษะบ้าง ล้มราวปืนบ้าง เป็นที่วุ่นวาย รุ่งขึ้นจึงได้เอาเรื่องนี้มาเล่าให้ชาวบ้านฟัง ซึ่งชาวบ้านก็ได้บอกเล่าให้ทหารกลุ่มนั้นได้รับรู้ถึงเรื่องราวของไอ้ไข่ และบอกให้ทหารกลุ่มนี้บอกกล่าวแก่ดวงวิญญาณไอ้ไข่ และเมื่อทำอาหารรับประทานให้แบ่งอาหารตั้งเป็นเครื่องเซ่นให้กับไอ้ไข่ด้วย เมื่อทำดังนั้นคืนต่อมาทุกอย่างก็สงบ ไม่มีเหตุการณ์รบกวนใดๆ เมื่อทหารพรานเอาเรื่องนี้มาเล่าให้คนภายนอกรู้ ชื่อเสียงของไอ้ไข่ก็รู้จักกันมากขึ้น
คาถาบูชาไอ้ไข่ วัดเจดีย์
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา, พุทธัง ภะคะวันตัง อภิวาเทมิ
สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม, ธัมมังนะมัสสามิ
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, สังฆัง นะมามิ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ (3 จบ)
อิติ อิติ กุมาระไข่เจดีย์ จะมะหาเถโร ลาภะ ลาภา ภะวัณตุเม (9 จบ