
2 มีนาคม 2568 ผู้ใช้เฟซบุ๊ก "Patcharida Sahnunnam" ชาว อ.หนองหาน จ.อุดรธานี โพสต์ข้อความ มีใจความสรุปได้ว่า "มีสุนัขจร ชื่อ "เจ้าลัคกี้" ถูกรถชนได้รับบาดเจ็บมานานกว่า 2 เดือน ตัวผอมจนเห็นกระดูก เดินลากขาไปทั่วหนองหาน ต้องนอนข้างถนน
ซึ่งจริงๆ แล้ว ลัคกี้เป็นสุนัขมีเจ้าของ แต่เจ้าของไม่ได้ช่วยรักษา ทางเจ้าของโพสต์ได้ทำแผลให้เจ้าลัคกี้เบื้องต้น ตอนนี้น้องมากินข้าวที่บ้านอาจารย์เก๊าะ แต่มาบ่อยๆ ไม่ได้ เพราะน้องไม่ไหว จากนั้น ได้เปิดระดมทุน เพื่อจะพาเจ้าลัคกี้ไปหาหมอ"
ต่อมา ผู้สื่อข่าวเดินทางไปพบกับนายปรัชญา เณรผึ้ง เจ้าของร้านร้านสหคอมพิวเตอร์ ที่ดูแลเจ้าลัคกี้เอาไว้ บอกว่า น้องชายพบเจ้าลัคกี้ถูกรถชน เมื่อต้นเดือน ม.ค.68 ที่ผ่านมา นอนอยู่พงหญ้าตรงข้ามบ้านพักนายอำเภอ เห็นสภาพตอนแรกตัวแข็งทื่อนึกว่าตายแล้ว ก็เลยนำรถเข็นอุ้มมาไว้ที่บ้าน พบว่าเจ้าลัคกี้ ถูกรถชนตั้งแต่เอวลงไปถึงขาหลังทั้งสองข้าง มีบาดแผล รักษาเบื้องต้นดีขึ้น แต่เวลาเดินต้องเดินขาลาก ใช้ขาหน้าพาไป แต่ขาหลังเดินไม่ได้ เห็นแล้วก็น่าสงสาร เพราะน้องเป็นหมาจร เวลาหิวข้าวก็มากินข้าวที่บ้าน จากนั้นก็เดินขาลากไปนอนพงหญ้าหน้าบ้าน
ด้าน น้องบีม เจ้าของโพสต์ เล่าว่า จริงๆ แล้ว เจ้าลัคกี้มีเจ้าของ แต่พอถูกรถชนเจ้าของรับไม่ไหว บอกว่าไม่มีเงินพอรักษาปล่อยไปตามยถากรรม เจ้าลัคกี้เลยหนีออกมาจากบ้านมาตายเอาดาบหน้า กลายมาเป็นหมาจร แต่ที่น่าสงสารคือถูกรถชนแล้วต้องนอนเจ็บทรมานอยู่พงหญ้า เวลาหิวข้าวหิวน้ำก็เดินขาลากมาขอกินข้าว โชคดีที่พี่แจ๊คและครอบครัวใจดีเอาอาหารให้กิน เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาคงเจ็บคงทรมานหากได้รับการรักษาคงจะกลับมาใช้ชีวิตปกติ แม้จะเป็นหมาจรแต่ก็อยากให้เขาได้รับการรักษา