4 กุมภาพันธ์ 2566 ความคืบหน้ากรณี น.ส.ทานตะวัน หรือ ตะวัน ตัวตุลานนท์ และ น.ส.อรวรรณ หรือ แบม ภู่พงษ์ ผู้ต้องหาในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ขอยื่นถอนประกันตัว กลับเข้าเรือนจำ และแสดงเจตจำนงค์ ด้วยการต่อสู้แบบอดอาหาร อดน้ำ พร้อมกับไม่ขอรับการรักษา เพื่อประท้วงให้ปล่อยตัวผู้ต้องหาที่ถูกคุมขังในคดีทางการเมืองนั้น จนขณะนี้ร่างกายวิกฤต ถูกส่งรักษาที่ โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ เฉลิมพระเกียรติ
ข่าวที่เกี่ยวข้อง :
กรณีดังกล่าว พระราชธรรมนิเทศน์ หรือ พระพยอม กัลยาโณ เจ้าอาวาสวัดสวนแก้ว ได้แสดงความคิดเห็นว่า "ที่ผ่านมาอาตมาได้เคยบิณฑบาต ขอชีวิตใครไปก็เยอะ ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง ปะปนกันไป เพราะอาจจะจี้ไปไม่ตรงจุด"
และเมื่อไม่นานมานี้ อาตมาได้พบกับ "เพนกวิน พริษฐ์ ชิวารักษ์" แกนนำกลุ่มแนวร่วมธรรมศาสตร์ฯ ที่วัด ทำให้อาตมาเห็นสภาพร่างกายเขา ดูทรุดโทรมไปเยอะ เหมือนกับว่า สารอาหารไม่ได้เข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกายเลย แม้ว่าเขาจะใช้เวลารักษาตัวมาเกือบปีก็ตาม
ทำให้อาตมาคิดได้ว่า ระหว่างอุดมการณ์กับชีวิตที่ "ตะวัน- แบม" กำลังทำอยู่ ควรจะหาวิธีการต่อสู้ใหม่ เหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้าเคยทดลองมาแล้วว่า การอดอาหารไม่ได้ช่วยให้บรรลุ ท่านจึงเปลี่ยนความคิด กลับมาเสวยอาหารตามเดิม เพื่อให้ร่างกายมีเรี่ยวแรง จากนั้นก็ตั้งใจเดินหน้าใหม่ จนประสบความสำเร็จ
อาตมาจึงคิดว่า ถ้าน้องทั้ง 2 คน ยอมถอยออกมาเสียหน่อย เพื่อที่จะก้าวต่อไปใหม่ ก็ยังมีโอกาสที่จะได้เห็นหน้าพ่อแม่ ครอบครัวและเพื่อนต่อ แต่ถ้าจะเอาแต่เดินหน้าต่อ โดยไม่ยอมถอยเลย แต่ร่างกายไม่เอาด้วย แม้ว่าใจกับอุดมคติจะเดินต่อ มันก็กลายเป็นว่า อุดมคติกัดกินชีวิต กัดกินร่างกายให้หมดสภาพลง
พระพยอม กล่าวอีกว่า เรื่องนี้อาตมาต้องขอบิณฑบาต ไปทางผู้ใหญ่ด้วยว่า ช่วยถนอมชีวิตของเด็ก ๆ ที่มีความคิดโลดแล่นด้วย อย่าปล่อยเขาไปตามยถากรรม ช่วยประคับประคองผ่อนหนักเบาให้กับเขา ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณธรรม 4 ประการ คือมี เมตา กรุณา มุทิตตา อุเบกขา ขอให้เป็นข้อสุดท้ายสุดที่ผู้ใหญ่ควรจะมี
ส่วนทางน้อง 2 คน อาตมาอยากให้ฉุกคิดว่า ระหว่างอุดมคติกับชีวิต ควรเลือกอะไรไว้ก่อน อาตมาขอให้น้องทั้ง 2 คนปลอดภัย เพราะอย่าลืมว่า อาหารเป็นสิ่งสำคัญสำหรับมนุษย์ แม้แต่พระพุทธเจ้าท่านก็ตรงตรัสไว้ ชีวิตประกอบได้ธาตุทั้ง 4 ธาตุ ซึ่งอาหารก็เป็นปัจจัยสำคัญของธาตุทั้ง 4
ดังนั้นถ้าหากน้องทั้ง 2 คน อยากอยู่เพื่อดูความสำเร็จในวันข้าง ก็ไม่ควรเอาชีวิตมาทุ่มกับเหตุการณ์ครั้งนี้ เพียงครั้งเดียวเพราะมันยังมีหนทางอื่น ๆ ให้ต่อสู้ การทรมานร่างกายตนเองแบบนี้ เป็นการทรมานวิถีชีวิต ถ้าถึงแก่ชีวิตก็เป็นบาปในรูปแบบหนึ่ง
แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจใช้อาวุธทิ่ม แทง หรือฟันร่างกายตนเอง แต่ก็ทำให้สิ้นชีวิตลง ด้วยวิถีของตัวเอง ถือเป็นบาปเช่นกัน และนอกจากนี้เหตุการณ์อาจลุกลาม กลายเป็นน้ำผึ้งเพียงหยดเดียว ที่ทำให้ประเทศชาติ ลุกเป็นไฟขึ้นมาอีกครั้ง