ปะทะเดือด คฝ.ขอนแก่น กับกลุ่มราษฎรป่วนรับลุงป้อมมอบถุงยังชีพที่ขอนแก่น

4 ตุลาคม 2564 บริเวณลานเอนกประสงค์หน้าวัดเทพปูรณาราม บ้านหนองบัวดีหมี ต.ท่าพระ อ.เมืองขอนแก่น  จ.ขอแแก่น ซึ่ง”บิ๊กป้อม” หรือ พลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรีและหัวหน้าพรรคพลังประชารัฐ ได้ลงพื้นที่เข้าไปแจกถุงยังชีพบรรเทาความเดือดร้อนประชาชนที่ถูกน้ำท่วม ปรากฏมีกลุ่มนักศึกษากลุ่มราษฎรขอนแก่น และกลุ่มขอนแก่นพอกันที โดยการนำของ นายอรรถพล บัวพัฒน์หรือครูใหญ่ นายวชิรวิช เทศศรีเมือง หรือเซฟ และ  ไนท์ ดาวดิน พร้อมพวกประมาณ 20 คน มีการข้างปาสีใส่ป้ายที่ติดไว้ต้อนรับพลเอกประวิตร รวมถึงขว้างปาวีใส่ชุดควบคุมฝูงชน  เล่นดนตรี และชูป้าย ท่ามกลางตำรวจควบคุมฝูงชนของตำรวจภูธรภาค 4 หลายร้อยนาย 

ในระหว่างที่ พลเอกประวิตรฯ จะเดินทางมาถึง ตำรวจคุมฝูงชนได้เข้ามาขอร้องให้กลุ่มนักศึกษาถอยออกไป จึงทำให้มีการปะทะกันบางคนได้เทสีแดงลงพื้น และปาใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจ โดยกลุ่มนักศึกษาได้ถอยร่นเข้าไปในซอย โดยท้ายซอยมีรถเจ้าหน้าที่ตำรวจขวางทางไว้ ก่อนที่จะมีการเข้าควบคุมตัวนักศึกษา เพื่อตัวไปสงบสติอารมณ์    

ขณะที่นายชานนท์  อาจณรงค์ หรืออะตอม สมาชิกกลุ่มฯ ที่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวและล็อคคอไว้จนได้รับบาดเจ็บมีแผลถลอกเล็กน้อยได้เผยว่า พวกตนเดินทางมาโดยสันติปราศจาคอาวุธ แต่เจ้าหน้าที่กลับใช้กำลังกระทำรุนแรงต่อผู้ชุมนุม การมาครั้งนี้เพื่อที่จะแสดงออกว่าไม่เห็นด้วยกับการบริหารของรัฐบาลชุดนี้ ซึ่งตนเองถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจล็อคคอไว้ อยากให้เจ้าหน้าที่ตำรวจออกมาขอโทษที่กระทำรุนแรง ในการปราบผู้ชุมนุมด้วย

การควบคุมสถานการณ์ตำรวจ ทำให้กลุ่มนักศึกษาได้รับบาดเจ็บ ซึ่งทางกลุ่มนักศึกษาบอกว่าการแสดงออกก็เพื่อที่จะให้ พลเอกประวิตรฯ ได้รับรู้ความต้องการของนักศึกษาที่ต้องการประชาธิปไตยไม่ใช่เผด็จการ นอกจากนี้ยังมีรานงานว่า ในพื้นที่หลายจุดที่มีการเตรียมรับ พลเอกประวิตรฯ มีการทำลายป้ายต้อนรับ มีการนำสีแดงไปทาป้าย ทำให้ ตำรวจและ อส.ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อควบคุมสถานการณ์

สำหรับภาระกิจเมื่อเสร็จจาก ตำบลท่าพระ อำเภอเมืองขอนแก่น ตามกำหนดการ พลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี และหัวหน้าพรรคพลังประชารัฐ จะเดินทางไปพักและรับประทานอาหารเที่ยงที่ บ้าน ส.ส.เอกราช ช่างเหลา ในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จากนั้นจะเดินทางไปขึ้นเครื่องที่ท่าอากาศยานนานาชาติขอนแก่น เพื่อเดินทางกลับกรุงเทพ ในช่วงบ่าย

โดย - พรพรรณ เพ็ชรแสน