11 ตุลาคม 2511 - เปิดตำนานโครงการ "อพอลโล"

อพอลโล 7 เป็นเที่ยวบินแรกที่มีนักบินอวกาศในโครงการ "อพอลโล" ของนาซ่า ในการส่งมนุษย์ไปเหยียบดวงจันทร์ และเป็นการกลับมาเริ่มต้นการบินอวกาศของมนุษย์ของสหรัฐอีกครั้งหลังจากที่เกิดเหตุไฟไหม้ที่สังหารนักบินอวกาศโครงการอพอลโล 1 ไป 3 นายระหว่างการซ้อมการบินเมื่อ 27 มกราคม 2510 

ลูกเรือของอพอลโล 7  ประกอบไปด้วย วอลเตอร์  ชีร์ร่า ผู้บัญชาการยาน , ดอนน์ ไอเซล นักบินผู้บังคับการยานโมดุล และ วอลเตอร์ คันนิ่งแฮม นักบินยานโมดุล ( ตำแหน่งถูกกำหนดไว้แบบนี้ แม้ว่า อพอลโล 7 จะไม่ได้ติดตั้งโมดุลสำหรับใช้เดินทางไปยังดวงจันทร์ก็ตาม )

แต่เดิม นักบินอวกาศทั้ง 3 นาย ถูกวางตัวให้เป็นลูกเรือเที่ยวบินที่ 2 ของโครงการอพอลโล และเป็นลูกเรือสำรองสำหรับยานอพอลโล 1 แต่หลังจากเกิดเพลิงไหม้กับอพอลโล 1 เที่ยวบินที่มีลูกเรือถูกระงับในขณะที่มีการตรวจสอบสาเหตุของอุบัติเหตุและปรับปรุงยานอวกาศ และมาตรการด้านความปลอดภัย และทำการทดสอบต่าง ๆ แบบไม่มีลูกเรือ ทีมงานตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะป้องกันไม่ให้เกิดเพลิงไหม้ซ้ำอีก ลูกเรือจึงได้ใช้เวลายาวนานในการตรวจสอบการจัดสร้างยานบัญชาการและโมดูลบริการ หรือ CSM ของโครงการอพอลโล การฝึกอบรมยังคงดำเนินต่อไปตลอดระยะเวลา 21 เดือนที่มีการหยุดบินชั่วคราวหลังจากไฟไหม้อพอลโล 1

อพอลโล 7 ออกเดินทางเมื่อ 11 ตุลาคม 2511 จากสถานีกองทัพอากาศแหลมเคนเนดี รัฐฟลอริดา และกลับสู่โลก โดยตกลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติกในอีก 11 วันต่อมา ในระหว่างบิน มีการทดสอบ CSM อย่างหนัก รวมถึงมีการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ครั้งแรกจากยานอวกาศของอเมริกา และแม้จะมีความตึงเครียดอย่างหนักระหว่างลูกเรือและผู้ควบคุมภาคพื้นดิน แต่ภารกิจก็ประสบความสำเร็จทางเทคนิคอย่างสมบูรณ์ ทำให้นาซ่า มีความมั่นใจในการส่งอพอลโล 8 ขึ้นสู่วงโคจรรอบดวงจันทร์ในอีกเดือนต่อมา แต่เนื่องจากความตึงเครียดที่เกิดขึ้น ทำให้ไม่มีลูกเรือคนใดในโครงการ อพอลโล 7 ได้ขึ้นไปในอวกาศอีก แม้ว่าชีร์ร่า จะได้ประกาศไปแล้วว่าเขาจะเกษียณหลังจากการบินเที่ยวนี้ อพอลโล 7 บรรลุภารกิจของอพอลโล 1 ในการทดสอบ CSM ในวงโคจรระดับต่ำของโลก และเป็นก้าวสำคัญในการไปสู่เป้าหมายของนาซ่าในการนำมนุษย์อวกาศไปเหยียบดวงจันทร์