มติป.ป.ช.มัด"รถไฟฯ-กรมที่ดิน"ถอนโฉนดเขากระโดง

ตามที่ผู้ว่าการรถไฟฯ มีหนังสือที่ลงวันที่ 23 มิถุนายน 2564 ให้กรมที่ดิน เพิกถอนหนังสือแสดงสิทธิในที่ดิน ที่ออกทับที่ดินของการรถไฟฯ บริเวณเขากระโดง อ.เมืองบุรีรัมย์ จ.บุรีรัมย์ เนื้อที่ประมาณ 5,083 ไร่ 

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่กรมที่ดิน ได้รับการแจ้งเตือนให้เพิกการออกโฉนดในที่ดินพิพาทแปลงนี้ 

เพราะถ้าย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว คือวันที่ 14 กันยายน 2554 ประธานกรรมการป.ป.ช. นายปานเทพ กล้าณรงค์ราญ มีหนังสือที่ ปช.๐๐๑๘/๑๐๘๕ ถึงผู้ว่าการรถไฟแห่งประเทศไทย ให้ขับไล่ผู้บุกรุกที่ดินของรัฐ ในตำบลอิสาณ อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์ โฉนดที่ดิน 3466 มีนาย ช. เป็นผู้ขอออกโฉนด และโฉนดที่ดิน 8564 นาง ก ถือกรรมสิทธิ์ เนื่องจากที่ดินทั้ง 2 แปลง ออกทับที่ดินของการรถไฟ

หนังสือแจ้งไปยังผู้ว่าการรถไฟ เป็นไปตามคณะกรรมการป.ป.ช. ได้ไต่สวนข้อเท็จจริงแล้วมีมติว่า “การออกโฉนดที่ดินเลขที่ 3466  และ 8564 เป็นการออกโฉนดในที่ดินของการรถไฟ ซึ่งเป็นที่สงวนหวงห้ามมิให้ออกโฉนดที่ดิน เท่ากับเป็นการออกโดยมิชอบด้วยกฎหมาย 

ป.ป.ช.ยังแจ้งให้การรถไฟฯ แจ้งไปยังกรมที่ดิน เพิกถอนโฉนดที่ดินตามประมวลกฎหมายที่ดิน มาตรา 61 ตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 99 

นอกจากมติ ป.ป.ช. ที่ดินรถไฟเขากระโดง ยังมีคำพิพากษาศาลฎีกา ให้ผู้ว่าการรถไฟ บังคับคดี และเรียกค่าเสียหายกับผู้บุกรุกที่ดินการรถไฟ ตามคำพพิพากษาศาลฎีกาที่ 842-876/2560 และ 8027/2561 เพราะทําให้การรถไฟได้รับความเสียหายอย่างยิ่ง 

คำพิพากษาศาลฎีกา ยังเน้นว่า ผู้บุกรุกที่ดินของการรถไฟอันเป็นที่หวงห้ามที่ดินรกร้างว่างเปล่าใช้ เพื่อประโยชน์ของทางราชการ เป็นทรัพย์สินของแผ่นดินเข้าลักษณะเป็นที่ดินรถไฟ มาตรา 3(2) ได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 6 แห่งพระราชบัญญัติจัดวางทางรถไฟและทางหลวง พ.ศ.2464 

และได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 6(1) (2) ห้ามมิให้ยกอายุความขึ้นต่อสู้สิทธิของแผ่นดินเหนือที่ดินรถไฟหรืออสังหาริมทรัพย์อย่างอื่นของรถไฟ ห้ามไม่ให้ เอกชนหรือบริษัทใดๆ ถือกรรมสิทธิ์เข้าครอบครองทําประโยชน์ด้วยวิธีใดๆ

อีกทั้งมีหลักฐานราชการ ว่าส.ส.คนหนึ่งเมื่อครั้งได้ดํารงตําแหน่งทางการเมือง แจ้งที่อยู่ต่อรัฐสภา ว่า ตนเองอยู่บ้านเลขที่ 30/2 หมู่ที่ 15 ตําบลอิสาณ อําเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งบ้านเลขที่ดังกล่าวด้ังอยู่ในโฉนดที่ดินเลขที่ 8564 ซึ่งอยู่ในที่ดินของการรถไฟด้วย

คดีนี้จึงเป็นมหากาพย์การต่อสู้ โดยมีที่ดินของรัฐ 5,083 ไร่ เป็นเดิมพัน