ชาวประะมงรายนี้มีชื่อว่าคุณยาย "โซฮา ทราเบลซี" ชาวเมืองนาเบอูล ทางตะวันออกเฉียงเหนือของตูนิเซียที่อยู่ห่างจากกรุงตูนิส ไปทางตะวันออกประมาณ 68 กม. และถิ่นหากินของคุณยายก็คือบนเรือประมงขนาดย่อม ที่แล่นออกไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอันอุดมสมบูรณ์
แม่หม้ายลูก 8 วัย 75 ปี จับและขายปลามาตั้งแต่ตอนเธออายุ 16 ปี โดยเริ่มจากการช่วยเหลือพ่อของเธอ เพราะครอบครัวไม่มีลูกชาย และต่อมาเธอก็ช่วยเหลือสามี
หลังจากทำงานประมงมาหลายสิบปี พวกชาวประมงผู้ชายก็เริ่มให้ความเคารพเธอ และยอมรับว่าเธอก็เป็นพวกเดียวกับพวกเขามานานแล้ว
ชีวิตชาวประมงไม่ใช่เรื่องง่าย เธอต้องอยู่กลางทะเลวันละ 8 ชั่วโมง 7 วันต่อสัปดาห์ จับปลาตั้งแต่ตี 4 ถึงเที่ยง
เธอมักจะจับปลาได้น้อย ได้แค่วันละลังหรือสองลังเท่านั้น และเธอจะขายมันที่ท่าเรือ
แต่การจับปลาของเธอ ไม่ได้เป็นเพียงแหล่งรายได้เท่านั้น แต่ยังเป็นความหลงใหลที่ทำให้เธอมีรายได้มาซื้อความสะดวกสบายให้กับเธอ
เธอบอกว่าทะเลเป็นเพื่อนของเธอ ที่เธอสามารถพูด หัวเราะ และร้องไห้กับมันได้ เธอบอกว่า "ฉันต้องเห็นทะเลทุกเช้า"
ลูกชายของเธอบอกว่าแม้ในวันที่สภาพอากาศเลวร้าย เมื่อฝนขัดขวางไม่ให้เรือออกทะเล แม่จะเดินไปตามชายฝั่งและมองดูคลื่น
การระบาดของไวรัสโคโรนาเป็นความท้าทายครั้งล่าสุดของเธอ เนื่องจากราคาปลาที่ลดลง แต่คุณยายพรานทะเลก็บอกว่า ความพากเพียรและการทำงานหนัก จะต้องมีอยู่เสมอ จะทอดทิ้งไม่ได้ ไม่ว่าสภาพจิตใจและร่างกายของเธอจะเป็นอย่างไร เธอก็จะต้องทำงาน