"น้องเรไร" นักเขียนไอดอลตัวน้อยของใครหลายคน

เมื่อวานนี้(7 ม.ค.58) กนก รัตน์วงศ์สกุล นักข่าวช่องเนชั่นได้โพสต์ข้อความผ่านเฟสบุ๊ค Kanok Ratwongsakul โดยมีข้อความระบุว่า วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเต้นมาก! ผมมี "นักเขียนในดวงใจ" เพิ่มขึ้นอีก ๑ ท่าน จะบอกว่าเป็น "นักเขียนไอดอล" ในรอบหลายปีก็ได้ หลังจากชอบ "พี่จุ้ย" ศุ บุญเลี้ยง และชอบเพื่อนผม ที่ใช้นามปากกาว่า "คอยนุช" เขียน "นาครเขษม" แล้ว
วันนี้ผมชอบ เรไรรายวัน นักเขียนตัวน้อย อายุ 7 ขวบ ทำไมผมถึงชอบ และยกย่องเธอเป็นนักเขียนในดวงใจคนล่าสุด เพื่อนๆต้องลองอ่านดูจากที่ผมแชร์มาจากแฟนเพจของเธอดูครับ

สัมผัสอะไรได้มั๊ยครับ? ความซื่อ บริสุทธิ์ของตัวหนังสือ ที่ส่งตรงออกมาจากใจของ "ด.ญ.เรไร" นั่นเอง
ผมเพิ่งส่งการบ้านให้ LIPS MAGAZINE ในคอลัมน์ประจำของผม "ขอพูดด้วยคน" ผมเขียนเรื่อง "ปณิธาน ปี ๒๕๕๙" ซึ่งผมตั้งปณิธานไว้ ๔ เรื่อง เรื่องแรกเลยคือ ...
"..ปี ๒๕๕๙ ผมมีปณิธานอยู่ ๔ เรื่อง ๑.เขียนไดอารี่ ทุกวัน ช่วงทศวรรษที่ ๒๕๓๐ ๒๕๔๐ ได้เขียนอยู่บ้าง แม้ไม่ทุกปี แต่ก็เขียนมากกว่าไม่เขียน และเขียนมากกว่าปีหลังๆแน่ ดูเหมือนพอโลกออนไลน์เฟื่องฟู โทรศัพท์มือถือเป็นมากกว่ามือถือ..ผมก็ร้างลาจากไดอารี่ไป ที่น่าประหลาดใจ คือ โทรศัพท์มือถือเป็นได้ทุกอย่าง แต่เริ่มเป็นโทรศัพท์น้อยลง! มนุษย์ยุค เจนซี Generation Z (เกิดหลังปี พ.ศ. ๒๕๔๐) คุยด้วยการเขียน เขียนด้วยการจิ้ม จิ้มแล้วคือคุย ยิ่งคุยยิ่งเงียบ! ขนาดมีมือถือติดตัวตลอดเวลา เรายังไม่จิ้มไดอารี่เลย..."
นี่แค่ย่อหน้าหนึ่งจากคอลัมน์ที่ผมเขียนส่ง Lips ปณิธานที่ตั้งใจจะเขียน "ไดอารี่" กลับมาประทับใจข้อเขียนแนวไดอารี่ของ "เรไรรายวัน"

บอกเลยว่า ผมกำลังจะย้อนกลับไปเขียนตามแนวการเขียนของ ด.ญ.เรไร คือ เขียนแบบบันทึก ที่ผมเคยเขียนแนวนี้ในพ็อคเก๊ตบุ๊คเล่มแรก เมื่อ ๑๒ ปีก่อน "ชีวิตรื่นรมย์"
ขอบคุณนักเขียนเด็กที่ยิ่งใหญ่คนนี้ ที่ช่วยจุดประกายการเขียนให้ลุง และเชื่อว่า จะจุดประกายให้เพื่อนๆอีกหลายคน ที่ได้อ่านตัวอย่างที่ผมแชร์มา ทุกคนเขียนบันทึกแบบนี้อยู่แล้ว จากการโพสต์ๆๆ..ลงในเฟซบุ๊คตัวเอง ลองปรับดูนะครับ ปรับให้ซื่อ..ตรง..จากใจ