สรุปเรื่องราวความฝันของคุณตา วัย 70 ปี ที่อยากเห็นทะเลสักครั้งในชีวิต

เรื่องราวความประทับใจนี้ เริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 7 มีนาคม 2567 ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดสุรินทร์ ไปพบคุณตาคนหนึ่ง นอนอยู่บนรถซาเล้ง ที่จอดอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อภายในปั๊มน้ำมัน ถนนหมายเลข 24 ก่อนถึงสี่แยกไฟแดง อ.สังขะ จ.สุรินทร์ ท้ายรถมีถุงขนาดใหญ่สองสามถุงที่ใส่ขวดพลาสติก และกระป๋องเครื่องดื่มเก่า แต่สิ่งที่สะดุดตาคือป้ายที่เขียนข้อความด้วยลายมือว่า "ผู้เฒ่าเลาะเก็บขยะสัญจร จากน้ำยืนอุบล ถึง จ.ตราด เด้อครับ"

ผู้สื่อข่าวจึงได้เข้าไปสอบถามจนทราบว่าคุณตาคนนี้ชื่อ "หลอย ทาพิลา" อดีตทหารวัย 70 ปี เป็นชาวบ้านบุเปือย ต.บุเปือย อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี ปัจจุบันอาศัยอยู่คนเดียวเพราะเลิกรากับภรรยามานานหลายปี ส่วนลูกๆ ก็แยกย้ายไปมีครอบครัวกันหมด ตนเองไม่มีที่ทางทำกิน จึงยึดอาชีพเก็บขวด เก็บของเก่าขาย เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพตัวเอง

เมื่อวันที่ 3 มีนาคม 2567 ตัดสินใจขี่ซาเล้งออกจากบ้าน เดินทางจาก จ.อุบลราชธานี มุ่งหน้า จ.ตราด เพราะหวังอยากเห็นทะเลซักครั้งในชีวิต โดยมีเงินติดตัวมา 200 บาท อาศัยเก็บของเก่าตามข้างทางขายหาเงินเติมน้ำมัน ค่ำไหนนอนนั่น ส่วนใหญ่จะเลือกนอนในปั๊มน้ำมันเพราะมีน้ำให้อาบและมีแสงสว่างทำให้ไม่น่ากลัว

ส่วนเรื่องอาหารการกินก็ซื้อบ้าง มีคนสงสารเขาก็ให้บ้าง บางทีก็อาศัยข้าววัดบ้าง คิดว่าอีกสักวันก็น่าจะถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ แต่ที่กังวลใจอยู่บ้างก็คือเรื่องเจ้ารถซาเล้งคูใจ ไม่รู้ว่าจะงอแงตามทางหรือไม่ แต่ก็จะพยายามไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงจุดหมาย ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องไปให้เห็นกับตาให้ได้

เรื่องราวของ "คุณตาหลอย" กลายเป็นกระแสอยู่ในโลกออนไลน์ มีผู้ใจบุญที่ทราบข่าวเดินทางเอาน้ำดื่ม และบริจาคเงินให้เพื่อเป็นค่าเดินทางในการตามหาฝันครั้งนี้

วันที่ 8 มีนาคม 2567 เวลาประมาณ 16.00 น. คุณตาหลอย ก็เดินทางมาถึง จ.ตราด โดยได้แวะพักที่ปั๊มน้ำมันเป็นเวลา 1 คืน ระหว่างนั้นมีเด็กปั๊มซึ่งเห็นข่าวของคุณตาแล้วจำได้ จึงรีบนำเงินและน้ำดื่มมาบริจาคให้

ผู้สื่อข่าวประจำ จ.ตราด ได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณตาหลอย ซึ่งเปิดใจไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าเป็นพวก 18 มงกุฏ เพราะแม้ว่าจะไม่มีสักบาทก็ต้องไปให้ถึง ส่วนสาเหตุที่ไม่ไปทะเลชลบุรี ระยอง หรือ จันทบุรี นั้น เพราะว่าต้องการมาให้ไกลที่สุดนั่นเอง

ส่วนการเดินทางอาศัยถามจากคนขับรถสิบล้อ และดูป้ายริมทาง ก่อนหน้านี้เคยขี่ซาเล้งไปอำเภอแม่สาย จ.เชียงราย มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนั้นใช้เวลา 20 วัน ย้ำว่าตนเองไม่ใช้ 18 มงกุฏ เรียกรับเงินจากใคร แต่ถ้าใครจะบริจาคเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ก็ยินดีน้อมรับ หรือจะให้น้ำ ให้อาหารก็ได้

และขอบคุณชาวตราดที่ให้การตอนรับเป็นอย่างดี คนตราดน้ำใจงาม ใจดีมาก และเป็นมิตรกับคนแก่ เกิดมา 70 ปี เพิ่งมาตราดเป็นครั้งแรก ขอให้เป็นแบบนี้ทั้งจังหวัด ร่ำรวยๆ 

จากนั้นอาสากู้ภัยสว่างบุญข่วยเหลือจังหวัดตราด เขตแสนตุ้ง ได้พาคุณตาไปยังบ้านปากคลองบางดาน ต.บางปิด อ.แหลมงอบ จ.ตราด ซึ่งเป็นสถานที่ชมพระอาทิตย์ตกทะเล ขึ้นชื่อแห่งหนึ่งของจังหวัด ประกอบกับ นายพิชิต วงศ์ไพรกรณ์ อายุ 58 ปี เจ้าของร้านปิ้งย่างควันโขมง ซึ่งต้องการเลี้ยงอาหารทะเลกับคุณตา เพื่อเป็นการต้อนรับคุณตาที่เดินทางมาจึงหวัดตราดอย่างปลอดภัย

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อคุณตาได้เห็นทะเลเป็นครั้งแรก ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และพูดว่าที่ได้เห็นทะเลของแท้ คิดว่าอ่างเก็บน้ำด้วยซ้ำ เพราะ 70 ปี ไม่เคยได้เห็นเลย เห็นแต่ในโทรทัศน์ เดี๋ยวจะไปชิมดูว่าเค็มเหมือนที่เคยรู้มาหรือไม่

ล่าสุดวันนี้ (9 มีนาคม 2567) เมื่อเวลา 08.30 น. คุณตาหลอย เดินทางถึงเกาะช้าง จ.ตราด แล้ว โดยสภาอุตสาหกรรมจังหวัดตราด เป็นเจ้าภาพดูแลการเดินทาง ที่พักและอาหารทั้งหมด

จุดแรกเจ้าหน้าที่พาคุณตา เข้าเช็กอินโรงแรม มารีน่า แซน โรงหรู 5 ดาว บ้านคลองสน จังหวัดตราด หลังจากนั้นพนักงานโรงแรมพานั่งรถกอล์ฟ ไปยังชายหาดทันที

เมื่อคุณตาหลอย ลงจากรถกอล์ฟ ได้รีบเดินไปยังชายหาดด้วยท่าทางดีใจ วิ่งไปเล่นน้ำอย่างสมใจอยาก ได้เล่นน้ำตามความฝันที่ไม่เคยได้สัมผัสตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 70 ปี

คุณตาหลอย เปิดใจว่าวันนี้ได้เห็นเกาะช้าง ได้เห็นน้ำทะเล ได้เล่นน้ำทะเล อย่างที่ตั้งใจไว้ และเกินฝันที่คาดไว้ เพราะแรกตั้งเป้าหมายไว้ว่า แค่อยากจะขี่ซาเล้งมาให้เห็นแค่เกาะช้าง เห็นน้ำทะเลเท่านั้น แต่ไม่ได้ข้ามฝั่งไปเกาะช้าง แต่วันนี้ชาวตราดให้การต้อนรับและช่วยเหลืออย่างดี จนทำให้ตนเองได้มาเล่นน้ำทะเลเกาะช้างในวันนี้ ประทับใจน้ำทะเลสวยเหมือนมรกต น้ำทะเลใส ไม่มีขยะ

วันนี้ต้องขอบคุณสภาอุตสหากรรมท่องเที่ยวจังหวัดตราด ที่ดูแลที่พัก อาหาร และขอบคุณท่าเรือเฟอร์รี่เกาะช้าง ที่ให้นั่งเรือข้ามฟากฟรี