3 เจ้าของโรงงานขนมหวาน ร้องเอาผิดแรงงานชาวเมียนมาแจ้งความเท็จทำนอนคุก

     จากกรณีที่เจ้าหน้าที่ DSI บุกช่วยเหลือ 18 แรงงานเมียนมา จากโรงงานผลิตขนมหวาน พร้อมทั้งกล่าวหาว่า เจ้าของโรงงาน “กักขัง-ค้ามนุษย์” เมื่อช่วงต้นปี 64 ที่ผ่านมา จนเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ ล่าสุดวันนี้ (18 ก.พ.) ทนายอนันต์ชัย ไชยเดช ได้พา น.ส.สุธิดา เนาว์รุ่งโรจน์ , นายจักรกฤษณ์ วิบูลย์ลักษณากุล และ น.ส.ลักษมน วิบูลย์ลักษณากุล เจ้าของโรงงาน เข้าแจ้งความกับ ตำรวจกองปราบฯ เพื่อดำเนินคดีกับแรงงานชาวเมียนมา 14 คน และผู้อ้างเป็นเจ้าหน้าที่สถานทูตเมียนมา 1 คน ในข้อหา "แจ้งข้อความอันเป็นเท็จให้ผู้อื่นได้รับโทษทางอาญาโดยมิได้มีกระทำความผิดเกิดขึ้น และกรรโชกทรัพย์" 

     ทนายอนันต์ชัย กล่าวว่า คดีนี้สืบเนื่องจากเมื่อวันที่ 27 ม.ค. 64 เจ้าหน้าที่จากดีเอสไอ และหน่วยงานอีกหลายแห่งได้เข้าช่วยเหลือแรงงานชาวเมียนมา 18 คน จากบ้านเลขที่ 6 หรือ 59/18 ซอยลาดพร้าว-วังหิน 6 ถนนลาดพร้าว-วังหิน แขวง-เขตลาดพร้าว กรุงเทพมหานคร โดยแรงงานชาวเมียนมา 14 คน แจ้งความเท็จ ว่า ถูกบริษัท แอบโซลูท แม็กซิมัม จำกัด , ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอ็มชูก้าร์ และเจ้าของโรงงานทั้ง 3 คน ใช้อุบายหลอกลวง ฉ้อฉลว่า จะมีรายได้ และสวัสดิการดี มีที่พักอาศัยให้ฟรี ทำให้ทั้ง 14 คนหลงเชื่อ ตกลงทำงานเป็นลูกจ้าง และเมื่อทำงานแล้วกลับถูกหน่วงเหนี่ยวกักขัง บังคับใช้แรงงาน โดยทำงานตั้งแต่เวลา 07.00 น. – 22.00 น. โดยไม่จ่ายค่าล่วงเวลาตามกฎหมายกำหนด รวมถึงมีการดุด่าหากทำงานล่าช้า

     ซึ่งทั้ง 14 คน อยู่ในสภาวะจำยอม มีการปิดล็อกประตูด้านนอกห้ามออกจากโรงงาน หากแรงงานคนใดจะขอลาออก ก็จะบังคับให้จุดธูปสาบานว่า จะไม่ร้องเรียนสถานทูต หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทำให้ปราศจากเสรีภาพ จนเจ้าหน้าที่สั่งฟ้องบริษัท แอบโซลูท แม็กซิมัม จำกัด ,ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอ็มชูก้าร์ และเจ้าของโรงงานทั้ง 3 คน เป็นคดีที่ศาลอาญา 
 

     แต่ข้อเท็จจริง เมื่อช่วงเดือน ก.ย. 63 แรงงานชาวเมียนมา ทั้ง 18 คน ได้มาทำงานกับ ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอ็มชูก้าร์ ในลักษณะการจ้างเหมาบรรจุขนมเยลลี่ โดยทำงานแบบไปเช้า-เย็นกลับ เพราะแรงงานกลุ่มนี้เช่าห้องพักที่อื่น แต่ในช่วงระหว่างเดือน ธ.ค. 63 ที่โควิด-19 ระบาด รัฐบาลจึงสั่งห้ามเคลื่อนย้ายแรงงานต่างด้าว แรงงานเมียนมา ทั้ง 18 คน ถูกเจ้าของบ้านเช่าไล่จึงมาขอความช่วยเหลือจากเถ้าแก่ เพื่อขอเข้าพักอาศัยในบ้านที่เกิดเหตุในคดีนี้เนื่องจากไม่มีที่ไป เจ้าของโรงงานทั้ง 3 คน ให้ความช่วยเหลือ 

     แต่ปรากฏว่าในช่วงวันที่ 18 - 25 ม.ค. 64 นางคิน นิน ชู กับพวกอีก 2 คน ไม่ยอมทำงาน โรงงานจึงจะไล่ออก แต่ทั้งสองกับไปวางแผนร่วมกับนายเน ซอ โม ที่อ้างเป็นเจ้าหน้าที่สถานทูตเมียนมา และนายเย เท อ่อง หรือ ยี เต็ด ออง หรือ ชัยสาม ตบทรัพย์จากเจ้าของ 6,000 บาท มิฉะนั้นจะแจ้งเจ้าหน้าที่มาจับกุม เมื่อเจ้าของโรงงานทั้ง 3 ไม่ให้เงินดังกล่าว จึงร่วมกันวางแผนแจ้ง DSI ว่า ถูกกักขังและบังคับใช้แรงงาน

     โดยก่อนที่จะไล่นางคิน นิน ชู กับพวกอีก 2 คน ออกในวันที่ 25 ม.ค. 64 ได้มีการบันทึกเทป และสอบถามกับแรงงานชาวเมียนมาทั้ง 18 คน ว่า ได้มีการหน่วงเหนี่ยวกักขังหรือไม่ และในการทำงานได้รับเงิน และมีสวัสดิการที่ดีหรือไม่ ซึ่งแรงงานชาวเมียนมาทั้งหมดต่างก็ยอมรับว่า ไม่มีการหน่วงเหนี่ยวกักขัง ข่มขู่ หรือกระทำผิดต่อกฎหมายแรงงาน ตามที่มีการแจ้งความอันเป็นเท็จแต่อย่างใด 
 

     เจ้าของโรงงานทั้ง 3 คน ระบุว่า ตลอดระยะเวลากว่า 1 ปี ที่ผ่านมา DSI ไม่เคยแจ้งข้อกล่าวหาหรือไม่เคยมีหมายเรียกพวกตนไปให้การ แต่กลับมาจับกุมตัวพวกตนที่ศาลแรงงานกลาง เมื่อวันที่ 17 ม.ค. 65 และได้สอบสวนตั้งแต่เวลา 20.00 น.-02.00 น. โดยไม่ยอมให้ประกันตัว และส่งฟ้องศาลในอีก 8 วันต่อมา โดยไม่ให้โอกาสพวกตนได้ยื่นเอกสารเพิ่มเติมประกอบคำให้การ หรือสอบสวนพยานแวดล้อม คือ ผู้ที่พักอาศัยภายในซอยที่เกิดเหตุว่า มีการกักขังหน่วงเหนี่ยวแรงงานชาวเมียนมาจริงหรือไม่ ทำให้พวกตนได้รับความเสียหายต่อชื่อเสียงเป็นอย่างมาก จึงได้ตัดสินใจมาแจ้งความดำเนินคดีกับแรงงานชาวเมียนมา ทั้ง 14 คน และผู้ที่แอบอ้างว่าเป็นเจ้าหน้าที่สถานทูตเมียนมาอีกด้วย