ทำความรู้จักกับตัวตนของ "เมอร์ไลออน"

การจินตนาการถึงรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของ "เมอร์ไลออน" ได้ถูกโยงกับแนวคิดที่ว่ามันจะเหมือนกับสัตว์ชนิดอื่นๆ อีกหลายชนิด ที่เอาตัวรอดมาได้ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย หรือสามารถพัฒนาดัดแปลงอะไรเป็นพิเศษ เพื่อช่วยในเรื่องการเจริญเติบโตหรือไม่... เรื่องแบบนี้ถ้าคิดอย่างเดียวก็คงไม่ได้รับคำตอบ ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านปลาอย่าง "ดร.ถัง ฮึก ฮุย" และนักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญด้านสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม  "มาร์คัส ฉั่ว" จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ (NUS) เพื่อรวบรวมกายวิภาคของ เมอร์ไลออน เข้าด้วยกัน โดยใช้หลักวิทยาศาสตร์มาเสริมการเรียนรู้ว่า แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด ก็สามารถเอาชีวิตรอดจากอุปสรรคได้

เมอร์ไลออน มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า "Leoaquaticus singaporensis" ถ้าเรียกตรงตัวก็คือ สิงโตทะเลจากสิงคโปร์ มีการทำภาพจำลองการเติบโตตั้งแต่วัยทารก วัยรุ่นและตัวโตเต็มวัย ที่ออกมาแล้วก็เหมือนพัฒนาการของ สิงโต เพียงแต่ยังหาข้อสรุปไม่ได้ในเรื่องต้นกำเนิด ว่าจะออกมาเป็นตัวเหมือนตัวเหมือนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรือออกมาเป็นไข่แบบปลา ส่วนสีก็ออกไปทางโทรแดงมากกว่าเทา ดวงตาของมันเรืองแสง เช่นเดียวกับตัวที่เคยอยู่ที่เกาะเซ็นโตซา เชื่อว่ามันล่าเหยื่อในน้ำลึกได้ เพราะความสามารถของสิ่งมีชีวิตในการผลิตแสงของตัวเองนั้น พบได้บ่อยในสัตว์ทะเลน้ำลึก ก็มีแต่หูชั้นนอกที่ขนาดใหญ่ที่มันผิดปกติสำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล ที่ปกติจะไม่มีหรือมีก็เล็กนิดเดียวเพื่อลดการสูญเสียความร้อน 

ถิ่นที่อยู่ของพวกมันน่าจะเป็นในน่านน้ำเขตร้อนและส่งเสียงร้องเหมือน นาก เพื่อสร้างอาณาเขตหรือเรียกหาคู่ ส่วนร่างกายจะมีเกล็ดขนาดใหญ่คล้าย ปลา หรือ ลิ่น (นิ่ม) สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีเกล็ดชนิดเดียวในโลก เกล็ดที่ซ้อนกันช่วยป้องกันและลดความต้านทานน้ำ รูจมูกที่อยู่สูงขึ้นไปช่วยให้มันยังหายใจเมื่ออยู่ใต้น้ำเช่นเดียวกับ จระเข้ ส่วนหางก็จะเกาะเกี่ยวกับสาหร่ายหรือปะการัง เพื่อป้องกันการถูกกระแสน้ำพัดพาไป หนวดช่วยในเรื่องของความรู้สึกนำทางในน่านน้ำที่ขุ่นมัวหรือเคลื่อนไหวตอนกลางคืน และไฮไลต์สำคัญอย่างการพ่นน้ำคือพ่นใส่เหยื่อ ไล่ผู้ล่า และขับเคลื่อนตัวเองในน้ำ