5 นักโทษประหาร คดีฆ่า-ข่มขืน

หลังนักเรียนหญิงชั้น ม.2 ถูกนายวันชัย แสงขาว พนักงานของการรถไฟฆ่าข่มขืน และโยนร่างออกจากรถไฟ  ประชาชนจำนวนมาก ใช้โซเซียลมีเดียเคลื่อนไหวให้แก้กฎหมายลงโทษสถานหนักกับคนร้าย โดยแสดงสัญลักษณ์ไปในทิศทางเดียวกันว่า ข่มขืน=ประหารชีวิต บางรายรวมตัวชูป้ายสนับสนุนให้นักโทษเรือนจำรุมประชาทัณฑ์ผู้ต้องหาทันทีที่เข้าสู่เรือนจำ
ในอดีตคนร้ายคดีฆ่าข่มขืนเมื่อคดีสิ้นสุดแล้วถูกประหารชีวิตน้อยมาก ในจำนวนนั้นมี 5 คดีที่เป็นคดีสะเทือนขวัญ  คดีแรก สมศักดิ์ พรนารายณ์ ก่อเหตุข่มขืนแล้วใช้สายไฟรัดคอเด็กหญิงวัย 15 ปี เสียชีวิต  ที่ อ.เชียงคาน จ.เลย ในเดือนกรกฏาคม 2538 คดีเข้าสู่กระบวนการพิจารณาในชั้นศาลนาน 4 ปี หลังคดีสิ้นสุดเขาถูกประหารชีวิตในปี 2542 
รายต่อมา พันธุ์ หรือ แหล่ สายทอง วัย 34 ปี ฆ่าข่มขืนเด็กหญิงวัย 5 ขวบ ภายในโรงเรียนวัดแห่งหนึ่งย่านบางพลัด ในเดือนกรกฏาคม 2539  คดีเข้าสู่กระบวนการพิจารณาในชั้นศาลนาน 4 ปี ก่อนจะถูกประหารชีวิตในเดือนมิถุนายน 2542 
ถัดมาคือนายเดชา สุวรรณสุก วัย 49 ปี ก่อคดีฆ่าข่มขืนเด็กหญิงวัย 4 ขวบ ซึ่งเป็นบุตรสาวของตัวเอง เมื่อเดือนกรกฎาคม 2539  ศาลชั้นต้นพิพากษาประหารชีวิต ผ่านกระบวนการในศาลอุทธรณ์ ผลพิจารณาตัดสินยืนตามศาลชั้นต้นให้ประหารชีวิต ในต้นเดือนกรกฎาคม 2542  
นายอำไพ  ใสโพธิ์ วัย 26 ปี ข่มขืนฆ่าเด็กหญิงวัย 2 ขวบ 3 เดือน ใน อ.ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ ปลายเดือนเมษายน 2541 คดีเข้าสู่กระบวนการพิจารณา 3 ปี ก่อนศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลชั้นต้นประหารชีวิตในเดือนสิงหาคม 2544 
รายสุดท้ายคือ นายเก้า ปั้นหยัด วัย 29 ปี ก่อคดีฆ่าข่มขืนเด็กหญิงวัย 10 ขวบ ในเขต อ.เมือง จ.นครปฐม เมื่อเดือนเมษายน 2539 นายเก้าต่อสู้คดีในชั้นศาลอยู่นานเกือบ 4 ปี ก่อนถูกประหารชีวิตไปเมื่อเดือนกรกฏาคม 2542