'เดย์ ฟรีแมน' เปิดใจเล่าฝ่าอุปสรรคจากสังคมกับคำว่า ‘แม่ LGBTQ’

เดย์ ฟรีแมน ตัวแทนคุณแม่ LGBTQ วันที่ตัดสินใจว่าจะมีลูกในฐานะที่เราก็เป็น LGBTQ ตอนนั้นคิดอะไรทำไมถึงอยากมีลูก?

เดย์ ฟรีแมน : เราหาคำตอบให้กับตัวเองว่าเกิดมาทำไม ผู้ชายก็ไม่ใช่ ผู้หญิงก็ไม่เชิง เราผิดเหรอที่เราเกิดมาเป็นแบบนี้ เราเกิดมาเพื่ออะไรเป็นคำถามที่ถามตัวเองเสมอตอนเด็กพอโตขึ้นมาเรื่อยๆ จากการร่ำเรียนหรือการเห็นรอบตัวเอง ความเป็นจริงสารคดี วรรณกรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็เริ่มเข้าใจว่าจริงๆ แล้วทุกคนเกิดมามีหน้าที่ของมัน อยู่ที่ว่าหน้าที่ตรงนั้นเราจะพร้อมหรือยังเท่านั้นเอง หน้าที่สำคัญคือทำให้สิ่งที่สร้างมาแล้วเจริญเติบโตอย่างมีประสิทธิภาพต่อไปได้มากกว่า 

การที่จะเป็นแม่ยิ่งใหญ่มาก ในวันนั้นที่ตัดสินใจเป็นแม่คน

เดย์ ฟรีแมน : เราไม่ได้อยากยิ่งใหญ่ แต่อยากทำสิ่งหนึ่งที่เราเกิดมาแล้วคิดว่ามีศักยภาพพอที่จะกระทำ แล้วเราพร้อมแล้วที่จะทำ ถึงอยากที่จะเป็นแม่ แม่ไม่ใช่แค่คำนาม แค่ผู้หญิงที่ออกลูกมา แล้วลูกก็เรียกว่าแม่ แต่แม่เป็นคำกิริยา เป็นการกระทำ จะทำยังไงให้กับลูกคนนั้นโตขึ้นมาอย่างมีประสิทธิภาพ โตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ มีความสุข นั่นคือหน้าที่ของแม่

แม่ไม่มีคำว่าเกษียณด้วย จนวาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังเป็นแม่อยู่ มันไม่มีอะไรจะลบคุณค่า ลบความยิ่งใหญ่ ลบความสุขในการเป็นแม่ได้เลย นั่นแหล่ะเราถึงอยากเป็น เราอาจจะไม่ใช่คนสร้างอย่างที่บอก แต่เราเป็นแม่ที่โอบอุ้ม เป็นแม่ที่ดูแลต่อ เป็นแม่ที่เลี้ยงดูเหมือนแม่กาที่ฟักไข่ของแม่นกกาเหว่า ธรรมชาติที่ทำให้เราเห็นหรือสัตว์อื่นๆที่ทำแบบเดียวกัน มนุษย์ก็ทำได้ ไม่ได้แค่สร้าง ไม่ได้แค่เกิดมาแล้วจบ จะต้องเลี้ยงดูไปจนกว่าเด็กคนนั้นจะเจริญเติบโตดูแลตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีความสุขได้ยังไง นั่นคือสิ่งที่เราจะต้องเรียนรู้และต้องทำ

ตั้งแต่ที่เราเลี้ยงดูเป็นแม่คน เจออุปสรรคจากความไม่เข้าใจในสังคม การพูดจากคนรอบข้างไหม?    

เดย์ ฟรีแมน : เลี้ยงตั้งแต่ 6 เดือน แน่นอนเอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม ขนาดคนปกติทั่วไปที่รับลูกเขามาเลี้ยงยังมีประโยคนี้ แล้วอย่างเราเป็นเพศทางเลือกแบบนี้ เราถูกมองจากสายตาและเสียงที่เข้าหูมา  กระเทยเลี้ยงเด็กผู้ชายต้องเลี้ยงต้อย ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงเลี้ยงไว้ขาย แม่เล้า หรืออะไรอย่างนี้ เสียงจะเข้ามาเหมือนป้าข้างบ้านทั่วไป แล้วที่ได้ยินก็คือเราเป็นแบบนี้จะเลี้ยงลูกได้ยังไง ตัวเองยังสับสนกับตัวเอง ลูกโตมาไม่มีปัญหาเหรอ ต้องตัดสินใจและตั้งใจทำให้คนอื่นได้เห็นว่าอย่างกลุ่มเรามีพลังพอที่จะดูแลเด็กทำหน้าที่ได้ แน่นอนต้องทุ่มเทความรักให้เต็มที่ เราอยากจะถามย้อนไปว่าปัญหาที่คุณมองคืออะไร เด็กไม่เคยบอกนะว่าฉันต้องการแม่แบบไหน พ่อแบบไหน ไม่มีลูกคนไหนต้องการแบบนั้น เพราะฉะนั้นปัญหาของเด็กคือไม่มีคนรับเลี้ยง เขาจะโตขึ้นมายังไง เขาจะเอานมที่ไหนกิน ใครจะให้ความอบอุ่นแก่เขา นี่คือปัญหาที่เราจะต้องแก้ไขก่อนตังหาก พอเขาโตขึ้นมาแล้วเขามีสมองคิดของเขาเอง เขาแก้ไขปัญหาเองได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาคิดว่าเด็กโตขึ้นมาแล้วจะมีปัญหา

ความสัมพันธ์ระหว่างพี่เดย์กับลูกเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้ ?

เดย์ ฟรีแมน : คือตอนเด็กๆ เขาจะรับรู้ว่าตอนนอนจะเอาผ้ามาห่มให้เขานะ คอยหาโน้นหานี่ให้ หิวไหมอะไรทุกอย่าง ตอนนี้เขาโตแล้ว บางทีเดย์อาจจะทำงานติดต่อกันนอกเวลา แล้วง่วงหลับไปเขาก็จะคอยมาปรับพัดลมให้ ห่มผ้าให้ คอยเตรียมอาหารเอาไว้ให้เผื่อเราตื่นขึ้นมาแล้วจะหิว เหมือนกับสิ่งที่เราทำ นั่นคือความผูกพันธ์สิ่งที่เราทำให้เขา เขาก็ทำให้เรากลับ

ตั้งแต่วันที่มีลูก เราเคยมองไหมว่าจะเป็นแม่แบบไหน ?

เดย์ ฟรีแมน : เราต้องศึกษา ดูตัวอย่างรอบๆ ตัว เราไม่มีมาตราฐานที่เป็นเส้นว่าต้องเป็นแบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ เหมือนกันกับลูกของเราจะไปขีดมาตราฐานให้เขา อย่างเธอจะต้องเป็นหมอ มันไประบุให้เขาไม่ได้ไง ชีวิตเป็นของเขา เราแค่เลี้ยงให้เขาเติบโตขึ้นไป จิตใจกับสมองเป็นของเขาเอง แล้วตัดสินใจกับชีวิตของเขาเอง เราไม่ได้เลี้ยงเพื่อให้กลับมาทดแทนบุญคุณ ให้เป็นเด็กดี ให้เป็นเยาวชนดีเด่น ไม่ใช่ เป็นตัวเขานั่นแหล่ะ แต่มอบสิ่งดีๆ ที่สุดให้เขาแล้ว เท่าที่เรามี แต่จะเป็นอะไรนั่นเป็นทางเดินของเขา

ที่มา Woody FM