Lifestyle 2 Lifester : ฝันของเขาและเธอ กับฝันของเรา
บางคนบอกว่า การพบกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหากแต่เป็นโชคชะตายิ่งถ้าได้ศึกษาธรรมะอย่างลึกซึ้ง จะรู้ว่า ไม่มี บังเอิญ แน่นอน อีกทั้งในภาษาบาลีก็ไม่มีคำว่า บังเอิญ มีแต่คำว่าเหตุ
ก่อนจะมาเจอกัน
ต่างคน ต่างมีวิถึชีวิตต่างกันไป
เขา ... ธีรศักดิ์ ศักดิ์ศรีทวี ชื่อเล่น ป๊อปหรือ popumon
จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ คณะนิเทศศิลป์
จบปริญญาโทจากวิทยาลัยดุสิตธานีสาขาการจัดการโรงแรมและภัตตาคาร
อาชีพ ธุรกิจส่วนตัว กิจการที่บ้าน
ประสบการณ์การถ่ายรูป 5 ปี
อุปกรณ์ที่ใช้ Canon 5D Mark3
จากจุดเริ่มของการถ่ายภาพ คือการถ่ายภาพแนวมาโครเพราะชอบความสวยงามของแมลงตัวเล็กๆ มีเวลาว่างเมื่อไหร่เป็นต้องออกสำรวจสวนรอบบ้าน เพราะว่าแมลงมีอยู่ทุกที่จริงๆ
นานเข้า ก็ได้ภาพเดิมๆ แมลงตัวเดิมๆ เพราะว่าถ่ายแต่รอบๆบ้าน
จากนั้น ...
พัฒนาขึ้นมาอีกขั้น ด้วยการออกไปถ่ายรูปตามสวนสาธารณะไกลบ้านบ้างหรือตามอุทยานแห่งชาติบ้าง (ก็ยังเน้นถ่ายมาโคร)นานวันเข้าก็ได้รู้จักกับเพื่อนๆ หลายคนที่ชอบเหมือนกับเราทำให้ยิ่งมีความสุขในการถ่ายมากขึ้นไปอีก
ว่างๆ ก็ศึกษาเรียนรู้เทคนิคการถ่ายภาพจากต่างประเทศลองผิดลองถูกไปเรื่อย พอได้อะไรใหม่ๆ ก็นำไปแชร์กับเพื่อนๆ ตลอดเพื่อพัฒนาไปพร้อมๆ กันทุกคนภายในกลุ่ม
หลังจากถ่ายมาโครได้ 3 ปีเต็มก็อยากลองอะไรใหม่ๆ อยากรู้ว่าประสบการณ์ที่เราสะสมมาจากแนวมาโคร จะสามารถประยุกต์ใช้กับแนวอื่นได้หรือไม่และแนวที่อยากจะลองถ่ายต่อไป
ก็คือแนวแลนด์สเคป (Landscape) ...
แนวนี้ทำให้ผมค้นพบตัวเอง ... นี่แหละที่เราตามหา ได้ออกท่องเที่ยว ได้เจออะไรใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้รู้ว่าประเทศไทยนั้นสวยมากๆ
การออกไปถ่ายวิว แน่นอนถ้าอยากสนุกก็ต้องไปกันหลายๆ คน แม้ช่วงแรกจะชอบลุยเดี่ยวเดินทางถ่ายภาพคนเดียว ได้ลองผิดลองถูก แก้ปัญหาด้วยตัวเอง มันเป็นอะไรที่สนุกมากๆแต่ก็ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง
จนในที่สุด ... ผมก็ได้พบความสุขที่แท้จริงครับ
นั่นก็คือได้พบกับคนพิเศษที่ชอบอะไรเหมือนกับเราไปกับเราได้ทุกที่ ถึงแม้ว่าทางข้างหน้าจะลำบากสักแค่ไหน เราก็ไปกันจนถึงที่หมายได้เห็นธรรมชาติที่สวยงาม และได้รู้ว่าเรามีความสุขแค่ไหนที่มีคนที่เรารักยืนถ่ายรูปอยู่ข้างๆ เรา
Lifester ในความคิดผมคือคำว่า Life คือ ชีวิต หรือ ประสบการณ์ต่างๆ ที่เราประสบมา
พอมาใส่รวมกับคำว่า Ster ที่ทำให้คำๆ นี้กลายเป็นบุคคลขึ้นมา ซึ่งก็จะกลายเป็นคนที่มีประสบการณ์
แน่นอนคนที่มีประสบการณ์ ถ้าเราเก็บไว้คนเดียว ไม่แบ่งใคร สุดท้ายเมื่อเราตายไปก็จะไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
ในทางกลับกัน ถ้าเรานำประสบการณ์ที่เราได้พบเจอมา มาบอกเล่า มาแชร์ให้คนอื่น ก็จะเกิดประโยชน์
ก็เหมือนกับการถ่ายรูป ถ่ายแล้วทำอย่างไรให้รูปมีคุณค่ามากกว่าแค่ได้ดูอย่างเดียว เช่น อย่างน้อยที่สุด ถ้าเราลงรายละเอียดการตั้งค่ากล้องการถ่ายของภาพๆนั้น ก็ช่วยให้คนดูภาพของเรา
เอาไปคิดและศึกษาต่อไปอีก เป็นต้น สรุปคือ Lifester ในความคิดของผมคือ "ผู้ให้ด้วยความเต็มใจ"ครับ
ความรู้สึกที่ได้มาเป็นLifester หลังจากที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ผมรู้สึกดีใจ และยินดีเป็นอย่างมาก เพราะว่า Concept ของ Lifesterก็เหมือนกับการใช้ชีวิตของผม ณ ปัจจุบัน นั่นก็คือพยายามทำให้สังคมการถ่ายรูปเป็นสังคมที่น่าอยู่มีการแบ่งปันซึ่งกันและกันด้วยความเต็มใจ เมื่อมีอะไรที่ตรงกันผมก็พร้อมที่จะทำสิ่งที่รับมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ เพราะผมหวังไว้ว่าอนาคตข้างหน้าเราจะ ได้อยู่ในสังคมในแบบนั้น
BTS ช่องนนทรี, กทม
ในหลายๆที่
ผมจะพยายามหาเทคนิคแปลกๆ มาลองใช้ในการถ่ายภาพหลายๆสถานที่ บางครั้งก็ออกมาไม่ดีบางครั้งก็ออกมา OK พยายามทำไปตลอด เอาภาพมาลงให้เพื่อนๆ ดูพร้อมเทคนิควิธีการถ่าย
หลายคนสนใจ และนำไปลองทำตามสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ให้พลังและกำลังใจผมในการที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และพร้อมที่จะแชร์ให้เพื่อนๆด้วยความเต็มใจ นั่นคือ #Lifester ในแบบที่ผมคิด
Kirkjufell, Iceland
ครั้งหนึ่งในชีวิต กับการไปเก็บประสบการณ์ชีวิตในดินแดนน้ำแข็งได้เห็นความแตกต่างของแสงเหนือระหว่างของจริงที่มาเหห็นด้วยตาตัวเองกับที่เคยเห็นในคลิปวีดีโอ เพื่อนำประสบการณ์มาเล่าให้เพื่อนๆฟัง
ทุกครั้งที่เราออกเดินทาง ไม่ว่าจะเป็นสถานที่เก่าหรือใหม่ ล้วนแต่เป็นประสบการณ์ในการเพิ่มพลังให้ #Lifester ในตัวเราเติบโตมากยิ่งขึ้น
และ ... ผมพร้อมแล้วที่จะแบ่งปันให้กับทุกๆคนค้นหา Lifester ในตัวผมได้ที่ www.facebook.com/popumon
-----------------------------
เธอ ... มิรา เตชะวณิช
อาชีพ: พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของสายการบินประจำชาติไต้หวัน
จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ
อุปกรณ์ที่ใช้ Canon 5D Mark3
จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพ... มาจากความเหงา เพราะงานที่ทำ ทำให้ต้องเดินทางไปไหนมาไหนบ่อยๆอยู่กับตัวเองคนเดียวเป็นส่วนใหญ่ ก็ได้กล้องเนี่ยแหละที่ทำให้หายเหงา
เริ่มจากกล้อง digital compact, แล้วก็มา กล้องตัวคูณ ... ตอนนี้รักมากกับการใช้กล้องฟูลเฟรมตัวปัจจุบัน
กล้องช่วยทำให้มิราหายเหงาได้ยังไง?
เคยได้ยินมั้ยคะ ที่เค้าบอกว่า กล้องเป็นเครื่องสร้างมิตรภาพ มิราอยากคอนเฟิร์มค่ะว่าเป็นความจริงมากๆ
เพราะทุกครั้งที่จับกล้อง... มิรามักได้รอยยิ้มและมิตรภาพดีๆ กลับมา ทำให้หายเหงาเสมอไม่ว่าจะมาจากคนที่เราถ่าย แล้วเขานิยมชมชอบในภาพที่เราถ่ายให้ หรือกับคนที่เราออกทริปไปถ่ายรูปด้วยมิราจะรู้สึกมีความสุขมากๆ ถ้าภาพถ่ายของมิราที่บันทึกช่วงเวลาของคนๆ หนึ่งไว้ สามารถสร้างรอยยิ้มและความประทับใจให้กับเจ้าตัวคนนั้นค่ะ
แล้วมิราก้อเริ่มรักการถ่ายภาพมากขึ้นเพราะนอกจากมันจะช่วยทำให้มิราหายเหงา ได้มิตรภาพแล้ว มันยังนำมาซึ่งความรักที่มิราตามหามาทั้งชีวิตก็ว่าได้
มิราได้รู้จักกับ ป๊อปบุรุษเสื้อฟ้า หลังจากที่ได้ไปร่วมทริปทุ่งนาป่าบงเปียง ... รู้สึกประทับใจในความคิดที่มีคุณธรรมมโนธรรมต่อสังคม สิ่งแวดล้อม และความสามารถเรื่องการถ่ายภาพของผู้ชายคนนี้ค่ะ ...
ความคิดของเขาช่างละเอียดอ่อนและเป็นประโยชน์ต่อคนรอบข้างมาก ๆ จนมิรารู้สึกว่าทำไม เราถึงคิดไม่ได้อย่างเขานะ
ยิ่งเห็นความต่างในตัวของเขาที่เราไม่มีมากแค่ไหนมิราก็ยิ่งประทับใจในความเป็นตัวเขามากขึ้น จนกระทั่งจบทริปนั้นมิรารู้สึกว่า อยากเดินตามผู้ชายคนนี้อีกจัง...
อยากเดินตามเพื่อเรียนรู้ความแตกต่างที่เรามี แล้วเราก็ได้มีโอกาสออกทริปด้วยกันอีก
ยิ่งรู้จักมากขึ้น ... ก็ยิ่งประทับใจในผู้ชายคนนี้มากขึ้นค่ะ
การช่วยเหลือ การเรียนรู้ การแบ่งปันซึ่งกันและกัน มันพัฒนาขึ้น เลยก่อเกิดมาเป็นความรักในที่สุดถึงวันนี้มั่นใจแล้วว่า มิรามีความสุขมากๆ กับการได้เดินตามผู้ชายคนนี้ไปในทุกๆ ที่ที่เค้าไป และยังได้เรียนรู้อีกว่า ความรักที่ก่อตัวมันกลายเป็นขุมพลังอันยิ่งใหญ่ที่ทำให้มิรา ชนะใจตัวเอง
จากที่เคยกลัวความสูง ความมืด .... มิราไม่กลัวสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไปเพราะความรักที่อยากติดตามคนรักไปในทุกๆ ที่ ไม่ให้คลาดสายตา ... มิราเลยเอาชนะอุปสรรคเหล่านั้นและผ่านมาได้ด้วยดีค่ะ
เวลาไปเที่ยวที่ไหน แล้วเห็นวิวสวยๆเรามักจะช่วยกันคิดหามุมถ่ายรูปคู่อยู่เสมอ อนาคตจะได้เอาไปใช้งานได้ 555+
Lifester ในความหมายของมิรา?
Lifester สำหรับมิรา คือความแตกต่างที่เหมือนกัน Differentbut Same คนเรามีพื้นฐานการเลี้ยงดู การศึกษา การงานที่ต่างกันจึงส่งผลมาถึงความคิด และ มุมมองที่แตกต่าง
หลังจากที่ทราบว่า ได้ถูกคัดเลือกให้เป็นหนึ่งใน Lifester มิราก็รู้สึกดีใจและตกใจในขณะเดียวกันเพราะตัวมิราเองเพิ่งเริ่มถ่ายภาพและยังใหม่สำหรับเส้นทางสายนี้มากๆเริ่มเกิดอาการประหม่าว่าจะทำได้ดีอย่างที่ควรจะเป็นหรือไม่ แต่พอได้พูดคุยและฟัง conceptของ Lifester แล้ว ... มิรากลับรู้สึกว่า"ที่นี่แหละคือที่ของฉัน" พื้นที่ที่เปิดกว้างให้กับคนทุกคนใด้ก้าวเข้ามาเรียนรู้ฝึกฝน ถ่ายทอดจินตนาการและมุมมองที่แตกต่างอย่างอิสระออกสู่สายตาสังคมอย่างเปนสุข
มิรารู้สึกดีใจและยินดีเปนอย่างมากที่ได้ก้าวเข้ามาอยู่ตรง ณ จุดนี้ ...ที่ๆต่อไปนี้มันจะเป็นเหมือนบ้าน โรงเรียน สนามเด็กเล่น ห้องทดลองหรือเวทีให้เราได้แสดงความคิดวาดฟฝันจินตนาการโดยไม่ต้องกลัวว่าจะมีพันธนาการใดๆมาตีกรอบ...เพราะสังคมแห่งนี้พร้อมที่จะเข้าใจ ให้โอกาสคุณเรียนรู้ และเดินเคียงข้างช่วยเหลือกันและกันและคอยแบ่งปันสิ่งดีๆให้เสมอ...
กลุ่ม Lifesterเอง ก็เป็นคนที่มีความแตกต่างในตนเองไม่ว่าจะเป็นเรื่องของอาชีพการงาน Lifestyles รวมไปถึงความคิดและมุมมองแต่พวกเขาใช้พื้นที่ในความเหมือน นั่นก็คือ ความชอบถ่ายภาพเหมือนกัน ...
มาช่วยสร้างมิตรภาพมาช่วยให้เราเปิดใจ ... มีมุมมองที่กว้างขึ้นเพื่อยอมรับการแบ่งปันและเกิดการเรียนรู้ในความต่างที่แต่ละคนมีและพัฒนามาเป็นสังคมที่พร้อมแชร์สิ่งดีๆ ให้กันและกัน
มารู้จักกับมิรามากขึ้นได้ที่ www.facebook.com/toyzangel
........................
โชคชะตา นำพาเขาและเธอมาพบกัน ผ่านการใช้ช่วงเวลาของชีวิตที่คล้ายกันรักในการถ่ายภาพ การท่องเที่ยว เก็บเกี่ยวประสบการณ์ จากนี้ไป เขาและเธอ คงได้เวลาสานฝัน ...เป็นฝันของเราต่อไป
และขอบคุณสังคมดีๆ ที่ให้เราได้ร่วมแบ่งปันความรู้สึกผ่านภาพถ่ายwww.canonlife.com