ยุคโควิด-19แม่ค้าข้าวแกงหาดใหญ่ล้างธนบัตรก่อนเก็บ

     ทำไมคนต้องกินข้าว คำถามลอยๆที่ไม่ต้องการคำตอบ ในยุคไวรัสโควิด19 ระบาดไปทั่วทุกหัวระแหงโดยเฉพาะพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้ยามนี้ ผู้คนต่างหาแนวทางป้องกันตัวเองที่จะไม่พาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานที่เสี่ยงหลายคนเก็บตัวอยุ่ที่บ้านไม่ออกไปไหน แต่ในเมื่อหยุดกินข้าวไม่ได้ก็ต้องไปหาซื้อมากิน เพราะเข้าครัวทำเองไม่ได้ โดยเฉพาะชีวิตคนเมืองในชั่วโมงเร่งด่วน ร้านขายข้าวแกงจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

    “ น่าเห็นดู !!! คนที่จอดรถลงมาซื้อข้าวใส่กล่องไปกินที่ทำงาน คงถูกช้อนพลาสติกบาดปากเอาล่าว “ พี่ลัย เจ้าของร้านขายข้าวแกงเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ริมถนนกาญจนวานิช ด้านหน้าการยางแห่งประเทศไทย (กยท.) เขตภาคใต้ตอนล่าง อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา กล่าวขณะเธอและลูกๆช่วยกันบรรจุข้าวและกับข้าวลงในกล่องโฟมบริการลูกค้าทั้งขาประจำและขาจร ซึ่งประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ต่างซื้อกลับไปกินที่บ้าน มีบ้างที่จำเป็นจริงๆ ที่จอดรถลงมากินที่ร้าน แม้คณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัดสงขลาจะให้การผ่อนคลายไปแล้วระยะหนึ่งเพื่อหวังช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในพื้นที่

  นับจากมีการระบาดละลอกใหม่ จังหวัดสงขลา พื้นที่สีแดดงเข้มควบคุมสูงสุดและเข้มงวด มียอดผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นสูงประมาณ 500-600 คน ต่อวันในช่วงนี้ แต่ร้านขายข้าวแกงของพี่ลัย ก็ยังทำกับข้าวอยู่วันละ 10 กว่าอย่างเช่นเดิม ไม่ได้ลดจำนวนลงแต่อย่างใด ลูกค้าก็มาอุดหนุนตามปกติโดยเฉพาะเวลาเช้าถึงเที่ยง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือทุกคนต่างเฝ้าระวังป้องกันตัวเองเพิ่มมากขึ้นทั้งลูกค้าและแม่ค้า ทั้งๆที่ต่างก็มั่นใจว่าตนเองยกการ์ดสูงไม่เคยตกมาตลอด แต่ในภาวะการณ์ เช่นนี้ประมาทไม่ได้จริงๆ อะไรก็เกิดขึ้นได้ เพราะโควิดมันมาทุกทิศทาง

     และสิ่งหนึ่งที่พี่ลัย ทำมาโดยตลอดนับตั้งแต่มีการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19 คือ นำเงินธนบัตรและเงินเหรียญที่รับมาจากลูกค้า มาล้างทำความสะอาดด้วยแอลกอฮอล์และนำยาล้างจานก่อนนำไปผึ่งให้แห้ง  แล้วนำกลับไปใช้ทอนให้กับผู้มาซื้อข้าวแกง อย่างน้อยก็เป็นสร้างความมั่นใจได้ในระดับหนึ่ง แม้จะไม่ทราบว่ามันจะได้ผลจริงหรือไม่ 

     ตราบใดที่คนยังไม่เลิกกินข้าว และเงินคือสื่อกลางในการแลกเปลี่ยน การหาทางออกให้ตัวเองที่คิดว่า ปลอดภัยที่สุดในยามนี้ก็ต้องทำ
     “ เพราะพี่กลัว “ พี่ลัยกล่าว

 เรื่อง/ภาพโดย จรูญ ทองนวล