นศ.ตัดโซ่ประตูบุกยึดหอศิลป์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เชียงใหม่ – นักศึกษาคณะวิจิตรศิลป์ มช. ยกโขยงบุกตัดโซ่คล้องประตูเข้ายึด หอศิลป์มช. คืน หลังผู้บริหารให้งดใช้จัดนิทรรศการของนักศึกษา พร้อมกับตัดน้ำตัดไฟ คณาจารย์เรียงคิวอัดผู้บริหารมหาวิทยาลัยควรปกป้องนักศึกษา มากกว่าคุกคามนักศึกษา
เมื่อเวลา 13.00 น. ของวันที่ 16 ตุลาคม 2564 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าที่ หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ต.สุเทพ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ ได้มีกลุ่มนักศึกษาคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ นำโดย ผศ.ดร.ทัศนัย เศรษฐเสรี อาจารย์ประจำคณะวิจิตรศิลป์ มช. และ รองศาสตราจารย์สมชาย ปรีชาศิลปกุลอาจารย์ประจำคณะนิติศาสตร์ มช. ร่วมกันตัดโซ่เหล็กที่คล้องประตูทางเข้าหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม หลังมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้มีการให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนำโซ่มาคล้องล็อคประตูไม่ให้มีการเข้าออก รวมถึงตัดน้ำและตัดไฟฟ้า ตั้งแต่เมื่อค่ำวันที่ 15 ต.ค. 64 ที่ผ่านมา และทางนักศึกษาสามารถตัดโซ่กุญแจที่คล้องไว้ได้สำเร็จ ก่อนที่จะเข้าไปทำกิจกรรมกันภายในหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม
สำหรับการตัดโซ่คล้องประตูทางเข้าหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม ในครั้งนี้สืบเนื่องมาจากคณาจารย์และนักศึกษาคณะวิจิตรศิลป์ ได้มีการทำหนังสือขอใช้สถานที่หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม เพื่อจัดนิทรรศการ “Media art and Design Festival” เป็นนิทรรศการที่แสดงผลงานศิลปะและประติมากรรม ของนักศึกษาคณะวิจิตรศิลป์ ชั้นปีที่ 1 – ชั้นปีที่ 4 โดยนักศึกษาชั้นปีที่ 1 -3 จะมีการแสดงผลงานทางออนไลน์เพื่อให้เป็นไปตามมาตรการควบคุมการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ส่วนนักศึกษาชั้นปีที่ 4 จะได้ให้แสดงผลงานที่หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม
แต่เมื่อมีการทำหนังสือขอใช้สถานที่ถึงผู้บริหารมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ กลับมีคำสั่งให้มีการตรวจสอบหรือแสกนผลงานนักศึกษา ว่ามีผลงานที่เข้าข่ายการเคลื่อนไหวทางการเมือง หรือมีผลงานที่ส่อไปในทางผิดกฎหมายและหมื่นเบื้องสูงหรือไม่ ทำให้นักศึกษามองว่าเป็นการคุกคามสิทธิและเสรีภาพของนักศึกษา จึงไม่ยินยอมให้ทางมหาวิทยาลัยตรวจสอบผลงานศิลปะ ทำให้ผู้บริหารมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ไม่อนุมัติให้ใช้สถานที่ พร้อมกับนำกุญแจมาล็อคประตู รวมถึงตัดน้ำตัดไฟฟ้า ขณะที่นักศึกษาบางส่วนยังทำกิจกรรมอยู่ภายในหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม
ผศ.ดร.ทัศนัย เศรษฐเสรี กล่าวว่า เหตุการณ์ลักษณะนี้ที่นักศึกษาถูกคุมคามเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆในรั้วมหาวิทยาลัย ไม่เพียงที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เท่านั้น รวมถึงไม่ได้มีแค่ผลงานศิลปะที่ถูกคุกคาม การตรวจวิทยานิพนธ์ของนักศึกษาในสาขาต่างๆ มักจะมีการลิดรอนสิทธิของนักศึกษา ทำให้นักศึกษาหลายคนถอดใจ ทำให้เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นเหมือนภูเขาไฟที่รอวันปะทุ มหาวิทยาลัยควรเป็นพื้นที่อิสระในการแสดงออก ต้องไม่มีการคุกคามนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย การปกป้องนักศึกษานี่คือสิ่งที่มหาวิทยาลัยควรทำ ไม่ใช่การคุกคามนักศึกษาเสียเอง การแสดงนิทรรศการดังกล่าว เป็นสิ่งที่สำคัญของนักศึกษา โดยเฉพาะปีที่ 4 ที่หมายถึงงานตัวจบของนักศึกษา ที่จำเป็นต้องทำเพื่อให้จบการศึกษา แต่สิ่งที่มหาวิทยาลัยทำกลับไม่ให้นักศึกษาโชว์ผลงาน รวมถึงตัดน้ำตัดไฟ สะท้อนถึงความอ่อนแอของหมาวิทยาลัย
รองศาสตราจารย์สมชาย ปรีชาศิลปกุล กล่าวว่า มหาวิทยาลัยมักจะให้เหตุผลว่าจะไม่นำการเมืองมายุ่งเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ซึ่งพวกเรารู้ดีว่านี่คือคำโกหก พื้นที่ตรงนี้ของหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ชุมนุมทางการเมืองก่อนรัฐประหาร พ.ศ.2557 สิ่งที่มหาวิทยาลัยควรทำคือ เปิดให้กลุ่มต่างๆ เข้ามาใช้พื้นที่แสดงความคิดเห็นทางการเมืองได้อย่างเสรี จะเป็นฝ่ายไหนก็ตามแต่ ไม่ใช่การไปปิดกั้นฝ่ายที่ตนเองไม่เห็นด้วย และสนับสนุนฝ่ายที่ตนเองเห็นด้วย การลักษณะนี้ไม่ใช่การทำให้มหาวิทยาลัยเป็นที่งอกงามทางปัญญาของมนุษย์ หลายครั้งที่ผู้บริหารเลือกที่จะปิดกั้นนักศึกษาเพียงเพราะผู้มีอำนาจทางการเมืองสั่งมาเท่านั้น หรือการรับใช้อำนาจเผด็จการที่ไล่จับคนเห็นต่าง
