ร้านอร่อยต้องไปกิน ก่อนจบชีวิตเพราะโควิด

นายพีรพัฒน์ ตุลยาเดชานนธ์ เจ้าของแฟนเพจ “กินกับพีท” กรรมการเชฟกระทะเหล็กประเทศไทย และกรรมการเชลล์ชวนชิม มองความสูญเสียครั้งนี้ว่า เป็นเรื่องทั้งน่าเสียใจและน่าเสียดาย ที่เพียงแค่การระบาดของโรคเพียงโรคเดียวเท่านั้น กับทำให้หลายๆ คนที่เป็นเจ้าของสูตรความอร่อย ต้องมาจากไปไว แทนที่พวกเขาจะได้มีโอกาสต้อนรับลูกค้า โดยเฉพาะกลุ่มวัยรุ่น คนยุคใหม่ที่จะได้ลิ้มรสชาติจากฝีมือเจ้าของต้นตำรับโดยตรง หรือโอกาสถ่ายทอดสูตรและประสบการณ์ให้กับคนรุ่นลูกหลาน แล้วสืบทอดตำนาน เพราะเชื่อว่า บางร้านยังไม่ทันตั้งตัว

กับโรคระบาดที่เกิดขึ้น ทำให้ผมคิดว่า ร้านค้าเอง ก็ขอให้ดูแล แทคแคร์ ทั้งลูกค้าลูกหลานและคนในครอบครัวกันดีๆ ถึงโรคภัยจะมองมันไม่เห็น แต่เราป้องกันได้ เพราะถ้าจะหยุดขายก็คงไม่ได้ เนื่องจากนี่คืออาชีพสร้างรายได้หลักให้กับครอบครัว

อีกมุม ลูกค้าเอง ก็ขอให้ระมัดระวังตัวเองกันให้ดีๆ จะไปไหนมาไหน ไม่ว่าจะอยู่ร้านอาหาร หรือที่ไหนก็ตาม ขอให้ลดการสัมผัสให้เหลือน้อยที่สุด แล้วหมั่นดูแลตัวเองให้สุขภาพดี

จากภาวะปัจจุบันการกล่าวโทษใคร คงพูดยาก เพราะสิ่งที่ผ่านมา การควบคุมจากนโยบาย เราทุกคนก็กระทำกันได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น ทำให้ตอนนี้มันเลยเถิดมาแล้ว ฉะนั้น จึงอยากให้ทุกคนร่วมมือกันมากขึ้น

ส่วนจะฟื้นตัวหรือไม่ เมื่อไร ก็คงตอบได้แค่ฟื้นตัวแน่นอน เพราะอาหารเป็นปัจจัยหลักและพื้นฐานนิสัยคนไทย น่าจะยังชื่นชอบการตระเวนหาของอร่อย แต่จะฟื้นตัวเร็วแค่ไหน คงอยู่ที่ความรวดเร็วของการฉีดวัคซีน ทั้งนี้ หลังปัญหาโรคโควิดคลี่คลาย นิสัยของคนไทย หรือพฤติกรรมลูกค้าอาจเปลี่ยนแปลงไป... เพราะปัญหาโควิด อาจทำให้หลายคนเคยชินกับการสั่งอาหารไปรับประทานที่บ้าน การไปนั่งทานที่ร้านคงน้อยลง ซึ่งผมเองก็พบเห็นหลายคนเรียนรู้ที่จะประกอบอาหารกันมากขึ้น

แต่สิ่งที่น่ากังวล คือ ร้านสตรีทฟู้ดบางร้าน เข้าไม่ถึงช่องทางออนไลน์ ก็ให้ลูกค้าที่ชื่นชอบรสชาติ ฝีมือการปรุงจากเจ้าของร้านเหล่านี้ ช่วยกันแนะนำ โฉบไปอุดหนุนบ้าง หรืออาจช่วยสอนการใช้เครื่องมือสื่อสาร วิธีการใช้แอพพลิเคชั่นจำพวกเดลิเวอรี่

ส่วนอีกราย นายนำชัย จรรยาฐิติกุล หรือคุณตี๋อ้วน อดีตพิธีกรรายการ “ตี๋อ้วน ชวนหิว” ระบุถึงเรื่องนี้ว่า ความสูญเสียด้วยอายุรกรรม ลูกหลานอาจทำใจรับได้ แต่การสูญเสียด้วยโรคร้าย ต้องตายไปก่อนที่ควรจะไป ทุกคนอาจมีคำพูดในใจว่า ไม่น่าเลย ทำไมวะ ตำนาน ตัวตน คนต้นตำรับหายไปพร้อมกับสูตรลับความอร่อย เป็นเรื่องใหญ่สำหรับร้านนั้นๆ

หากทิ้งสูตรไว้ ยังพอได้สืบทอด แต่หากไม่ได้ทิ้งสูตรไว้ เราก็สูญเสียทั้งตำนาน ทั้งความอร่อย รวมถึงบุคคลต้นตำรับและครอบครัวก็จะสูญเสียอาชีพ เสาหลักที่จะทำมาหากินต่อไป ถึงจะทำได้แต่อาจไม่เหมือนเดิมโรคนี้ไม่ปราณีใคร และอาชีพใด

ใครจะคิดครับว่า หากินมาจนแก่เฒ่า หวังอยู่สุขสบาย แต่ต้องมาตายโดยไม่รู้ตัว ก็หวังว่าหมดโควิด สถานการณ์จะดีขึ้น

“รู้ของอร่อย รู้ร้านในตำนาน ก็อย่าลืมไปกินก่อนตายนะครับ”

ผมเกลียดโควิด มากกกก