ไม่ลอยอังคาร "น้องจูน" เหตุว่ายน้ำไม่เป็น

เมื่อเวลา 06.00 น.วันที่ 8 ธันวาคม นายสุติ หินคำ และ นางนันทนา หินคำ พ่อแม่ ของ น.ส.ชลดา หินคำ หรือ "น้องจูน" และญาติ ๆ ได้เดินทางไปที่เมรุ วัดโพธิสมภรณ์ (พระอารามหลวง) เทศบาลนครอุดรธานี เพื่อทำการเก็บเถ้ากระดูกของ น้องจูน ที่ได้ทำการฌาปนกิจ เมื่อเวลา 17.00 น.วันที่ 7 ธันวาคม ที่ผ่านมา โดยทาง นายสุติ นางนันทนา และ ญาติพี่น้อง ได้นำเถ้ากระดูกใส่ผ้าขาว นำมาทำพิธีทางศาสนา ที่วัดบ้านบ่อสร้าง ต.บ้านเลื่อม อ.เมือง ที่เป็นวัดอยู่ใกล้บ้านของ น้องจูน หลังจากนั้น ได้ทำการแบ่งกระดูกออกเป็น 3 ส่วน คือ ส่วนที่เป็นฟันจะไปใส่กรอบไว้เวลาคิดถึงลูกก็จะเอาออกมาดู ส่วนเถ้ากระดูกที่เหลือ จะนำบรรจุใส่เจดีย์ไว้ที่วัดบ่อสร้าง 

 
นางนันทนา หินคำ แม่ของ "น้องจูน" เปิดเผยว่า งานเมื่อวานที่ผ่านมาก็เป็นไปด้วยดี แม่ก็ภาวนาให้น้องจูน เขามาหาอยู่ แต่ก็เงียบไม่มีอะไรเลย กับพ่อน้องจูนก็ไม่มาหาเช่นกัน น้องเขาไม่มาใกล้ใครเลย ตนเดินไปที่ห้องของน้องก็ยังคิดไม่ตก เดินวนหน้าวนหลัง ไม่รู้จะทำอย่างไง เดินไปตรงไหนก็นึกแต่หน้าน้องเขา ไปเห็นเสื้อผ้าของใช้ เราก็ยิ่งคิด ส่วนญาติคนอื่นทราบจากน้องแพร หลานของตนที่เป็นลูกของป้า ที่เขามาร่วมจัดงานอยู่ว่า เขาได้มาเล่าให้ฟังว่า เมื่อวานนี้ขณะที่งานยังไม่เสร็จศพน้องจูน น้องแพรได้รีบไปรับปู่ที่ จ.นครราชสีมา แล้วลืมบอกน้องจูนว่าจะออกไป ก็ทำให้เขาได้กลิ่มปลาทูทอด กลิ่นปลาร้าบอง คิดว่าน้องจูนคงไปล้อน้องแพรเล่นมากกว่า เพราะว่าพ่อแม่ก็ขายปลาทูอยู่แล้ว ส่วนคนอื่นไม่รับทราบว่ามีอะไรเลย 

นางนันทนา  กล่าวต่อไปว่า น้องจูน เป็นคนที่ไม่เห็นแก่ตัว ไม่สร้างความยุ่งยากให้กับใคร ไม่ค่อยพูด ถ้าพูดแล้วจะจริงจัง เรื่องงานเรื่องการทำจริง มอบหมายงานอะไรให้เขา จะเรียบร้อยหมด จากนี้ไปพ่อกับแม่ก็คงค้าขายไปตามปกติ ทำปลาทูขาย ครอบครัวยังคงเหลือแต่พี่ชายเขาอีกคนหนึ่ง ดีที่ว่ายังมีพี่เขาอยู่ เราไม่เสียลูกหมดไปเลย ต้องทำใจในตรงนี้ ยังไงก็มันเกิดขึ้นแล้วมันก็ต้องยอมรับ หลังจากนี้ไปก็จะเถ้ากระดูกของน้องจูน บรรจุไว้ในเจดีย์ที่วัดบ่อสร้าง ส่วนที่ไม่ไปลอยอังคาร เนื่องจากน้องจูน กลัวน้ำ น้องเขาว่ายน้ำไม่เป็น และทางพ่อแม่จะได้มาทำบุญได้ เพราะวัดนี้อยู่ใกล้บ้าน 


 

น.ส.มะลิดา สุตะคาย อายุ 30 ปี อาของน้องจูน เปิดเผยว่า หลังเผาศพหลายเสร็จ ได้เอารูปน้องเขาไปเก็นในห้องเขาที่บ้าน หลังจากเก็บรูป ก็ไปรับพ่อแม่และย่าที่วัด ซึ่งเราขับรถไปก็รู้สึกเหมือนว่าน้องจูนเขานั่งรถมาด้วย เพราะว่าเอกสารที่เป็นของส่วนตัวจองน้องจูน ที่เราเก็บไว้ที่เบาะหลัง ได้ตกลงมา ทั้งที่รถเราก็ปิดกระจกหมดทุกบาน ซึ่งตนก็ไม่แน่ในว่าน้องจูนเขานั่งรถมากับเราด้วยหรือเปล่าก็เลยบอกไปว่า น้องจูนไม่ต้อมาด้วยหรอก เพราะมารับพ่อแม่ กลับบ้านด้วยเหมือนกัน พอถึงวัดเลยเล่าให้พ่อแม่และย่าฟังว่า น้องจูนนั่งรถมากับตน ท่างแม่น้องจูนจึงบอกว่า อีหล่าเอ้ย เดี๋ยวแม่ก็กลับบ้านเหมือนกัน ที่ว่าน้องจูนนั่งรถมาด้วย เพราะตัวเขาเองตอนมีชีวิตก็เป็นคนขี้กลัว ซึ่งทะเบียนรถของตน คือ 3436