แสงแรกที่ผมเห็นใจกลางสนามหลวง
กับเรื่องราวที่อยากจะแบ่งปันให้ทุกคน
อยากให้ลองอ่านให้จบดู
การแสดงมหรสพกลางสนามสิ้นสุดลงแล้ว
แต่ฉากของชีวิตจริงที่มีเราเป็นตัวละครบนโลกความจริงกำลังดำเนินต่อไปเรื่อย เช่นเดียวกับ
ผู้ชมคนสุดท้ายหน้าเวทีสองคนนี้..
คุณยายเครือวัลย์ ทวี กับหลานสาวน้องชิดชนก ทองพูล บอกกับผมว่า เมื่อคืนเราสองคนเสียใจมากที่สุดก็คงไม่ต้องอธิบายหรอก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตา...
ตื่นขึ้นมาหน้าเวทีโขนพอหันกลับไป รู้ว่าทุกอย่างไม่เหมือน
แต่ถึงอย่างไรพ่อยังคงทิ้งสมบัติที่ล้ำค่าเอาไว้ให้กับคนรุ่นหลังก็คือ หลักคำสอน
หลังจากอยู่บริเวณรอบสนามหลวงมาอยู่กว่า 6 วัน
วันนี้ก็คงต้องเดินทางกลับภูมิลำเนา
ซึ่งแรกที่คิดจะลงมือทำให้เป็นรูปธรรมเลยคือ
คือกลับไปสานต่องานเศรษฐกิจพอเพียง ที่เริ่มทำต่อให้สมบูรณ์ ที่บ้านใน อ.วารินขำราบ จ.อุบลราชธานี
แล้วแสงแรกของเช้าวันใหม่..ของเรา
เป็นอย่างไร. ในวันที่จิตใจเราไม่เหมือนเดิม
เป็นกำลังใจให้คนไทยทุกคน
ภาคภูมิ ประทุมเจริญ