วันที่ 28 กรกฎาคม 2564 จากกรณียูเนสโก ประกาศขึ้นทะเบียนกลุ่มป่าแก่งกระจาน เป็นมรดกโลกทางธรรมชาติ โดยประเทศไทยได้พยายามผลักดันต่อเนื่องมาตลอดหลายปี เพื่อให้เป็นกลไกหนึ่งในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ท่ามกลางปมความขัดแย้งเรื่องสิทธิมนุษยชนของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยง ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
นางสาวสุมล สุตะวิริยะวัฒน์ อดีตส.ว.เพชรบุรี ในฐานะประธานชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเพชรบุรี กล่าวว่า มันคือความภาคภูมิใจ ในฐานะคนเมืองเพชรโดยกำเนิด ดีใจ เพราะเรารอวันนี้มานานบัดนี้ได้มาแล้วเราในฐานะคนเมืองเพชร ต้องช่วยกันดูแล ช่วยกันรักษาแล้วก็พยายามที่จะไม่ให้เกิดปัญหา ซึ่งมันเป็นเรื่องนิดเดียว คนเมืองเพชรที่อยู่พื้นราบก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องฟังข้อมูลที่ถูกต้องด้วย ต้องช่วยกันทำให้บ้านเราสงบและอยู่กันอย่างมีความสุขในการที่เราได้ขึ้นมรดกโลก
ในฐานะของประเทศไทยก็นับเป็นหน้าเป็นตา ก็รู้ๆว่ากว่าจะได้เป็นมรดกโลกมันยากขนาดไหน รอมาหลายปี เพราะฉะนั้นเมื่อได้ขึ้นเป็นมรดกโลกก็ต้องภาคภูมิใจ เพราะเรามีสิ่งดีๆเยอะแยะ ทั้งประเทศไทย แก่งกระจานเป็นมรดกโลกแห่งที่ 6 สำหรับมรดกทางธรรมชาติ นับเป็นแห่งที่ 3
ดังนั้น มันคือความภาคภูมิใจของคนไทยทั้งชาติ ต้องทำงานหนักกว่าเดิม คือ ได้แชมป์ไม่ยาก แต่การรักษาแชมป์ยากมาก เรารู้ใช่ไหมว่าทุกข์ขนาดไหน พยายามขนาดไหน ยื่นเข้าต่อคณะกรรมการไปไม่รู้กี่ครั้ง กว่าจะได้เป็นมรดกโลก สิ่งสำคัญก็คือการรักษา ให้คงอยู่ ถ้าทำไม่ดีเขาทวงคืนได้ ถอดจากการเป็นมรดกโลกได้ ต้องฝากไว้กับคนเพชรและคนไทยทั้งประเทศ ต้องช่วยกันดูแลรักษา มรดกโลกชิ้นนี้ ชิ้นใหม่เอี่ยมของประเทศไทย ให้คงอยู่คู่ประเทศไทยตลอดไป