เรื่องดีที่เมืองไทย เที่ยวชม –ชิมหมู่บ้านดงป่าตาลหมื่นต้น

ผู้สื่อข่าวจะนำมาที่หมู่บ้านโคกบ้าน บ้านนา อินไตรย์ หมู่6 หมู่12 ต.โพธิ์งาม อ.ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี มีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นภูมิปัญญามาเนิ่นนานวิถีแบบพื้นบ้านๆ ไม่เหมือนหมู่บ้านอื่น ๆ ใน อ.ประจันตคาม ทั้งภาษาถิ่นพูด ที่สำเนียงออกเหน่อ เรียกว่า “ไทยเดิ้ง”คล้าย ๆ ภาษาโคราช เป็นภาษาพูดของกลุ่มวัฒนธรรมไทโคราช มีลักษณะของการผสมผสานระหว่างภาษาไทยกลาง ภาษาอีสานและภาษาเขมร

คนที่นี่หากินสูงๆ การทำน้ำตาลโตนดขาย หมู่บ้านแห่งนี้มีดงป่าตาลเป็นหมื่น ๆ ต้น เรียงเป็นแถวยาวลิบลับสุดสายตาเห็นแต่ไกล เป็นต้นไม้เกิดตามธรรมชาติ นับว่ามากที่สุดในอำเภอประจันตคาม ชีวิตอยู่แบบพึ่งพา-พอเพียง ช่วงหน้านา ชาวบ้านทำนา ยามหน้าแล้ง ไม่ปล่อยว่างทำน้ำตาลสด เฉาะลอนตาลขาย บางคราวมีน้ำตาลเมาหรือกระแช่ให้ชิม

ชาวบ้านส่วนใหญ่มีอาชีพทำนา หมดจากฤดูทำนาแล้ว จะปีนป่ายหากินกันสูง ๆ คือ การทำน้ำตาลโตนด กันทั้งหมู่บ้าน ความเป็นอยู่คนรุ่นเก่ายังยึดวิถีชีวิตแบบพื้นบ้านไว้เหนียวแน่น

โดย “น้ำตาลสด” ที่ทำมาจากตาลโตนดนั้น เป็นน้ำหวานจากธรรมชาติต้นตาลล้วน ๆ ยามหน้าแล้งที่เวลาอากาศร้อน ๆ ใส่น้ำแข็งเย็น ๆ ดื่มกินหอมหวาน-สุดแสนจะชื่นใจ !!
แต่กว่าจะได้น้ำตาสลสดจากแต่ละต้นนั้น จะปีนป่ายหากินกันสูง ๆ เกือบ 20 เมตร โดยชาวบ้านหัวหน้าครอบครัวจะใช้ไม้พะอง ที่ตัดจากไม้ไผ่ป่าทั้งลำ มาพาดขึ้นต้นตาล ไปดองงวงตาลที่เป็นตาลตัวผู้ หรือเฉาะลูกตาลเอาลอน หากเป็นตาลตัวเมีย โดยใช้ไม้ตะเกียบ ที่เหมือนตะเกียบคีบก๋วยเตี๋ยว แต่ใหญ่กว่า ทำจากไม้เนื้อแข็งนวดงวงตาล หรือ ลูกตาลนาน 3 -4 วัน จากนั้นนำมาแช่น้ำสะอาดในกระบอกไม้ไผ่

จากนั้นใช้มีดปาดตาล ที่คนแถบนี้ดูเหมือนนักเลงรุ่นเก่า พกติดเอวให้เห็นเกือบทุกคน มีดปาดตาลพวกเขาจะลับคมกริบราวกับมีดโกน ปาดเฉือนบาง ๆ ที่งวงตาล หรือลูกตาลหั่นเป็นแว่น ๆ แผ่นบาง ๆ ใส่กระบอกไม้ไผ่รองรับ น้ำตาลสด ที่จะไหลหยดออกมาจากปลายงวงตาลหรือลูกตาล ในแต่ละช่วงเวลา ทั้งเช้าตรู่ ,บ่าย หรือ ช่วงยามเย็น และหลังจากนำน้ำตาลสดๆ ปีนลงมาจากต้นตาลแล้วจะเอามาลงกระทะใบบัวขนาดใหญ่ต้มในเตาจนเดือดพล่านเอาไปจำหน่ายให้ลูกค้าดื่มกินสด ๆ

นอกจากน้ำตาลสดแล้ว ยังมี “น้ำตาลเมา” หรือ “กระแช่” ที่หมักจากน้ำตาลโตนด กับ เปลือกไม้ตะเคียน ที่ลอกเอามาจากต้นตะเคียน ,เปลือกเคี่ยม หรือ เปลือกไม้สีเสียดเพื่อให้เกิดยีสต์หรือแอลกอฮอล์อ่อนๆ ที่ทุก ๆ เย็นจะพบชาวบ้านนำน้ำตาลเมาทีหมักใส่ไห นำมาตั้งวงก๊งกินแก้ปวดเมื่อยหลังทำนา หาปูหาปลาเสร็จ หรือหลังจากขึ้นต้นตาล ดื่มกินกับกับแกล้มอย่างเอร็ดอร่อย

นายไพฑูรย์ หรือทิดช้าง พวงวิเชียร อายุ 58 ปี เล่าว่า หลังเรียนจบการศึกษาภาคบังคับ ป.6 แล้ว ก็มาช่วยครอบครัวทำนา ในพื้นที่กว่า 25 ไร่เศษ และยามว่างจากนา ก็ทำตาล ทั้งปีนตาลเฉาะลอน ทำน้ำตาลสด

จนมีครอบครัวกว่า 30 ปี ก็ยังยึดวิถีอาชีพดั้งเดิมอันเป็นภูมิปัญญาที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นพ่อ รุ่นปู่ ครอบครัวทั้งทำนา และทำป่าตาลขายตลอดทั้งปี ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านที่พากันไปทำโรงงานได้เป็นรายเดือน

โดยเฉพาะป่าดงตาล ที่สามารถสร้างรายได้เลี้ยงดู-พึ่งตนเองได้แม้จริง -จนส่งลูกๆเรียนจบระดับ ปวส.จนมีงานทำแล้ว 1 คน เพิ่งเรียนจบ ม.6 อีก 1 คน และ ลูกชายคนเล็กอึก 1 คน กำลังเรียน ป.3

รายได้จากการขายตาลเฉาะ,น้ำตาลสด,เนื้อลูกตาลสุกเดือนละกว่า 15,000 บาท อาศัยความขยัน-อดทน ก็สามารถพึ่งพาตัวเองได้

แต่ละวันนายไพฑูรย์ จะขี่รถจักรยานไปป่าตาล ป่าตาลต้นไหนเป็นตัวเมีย(ลูกตาล) จะเลือกเฉาะขายส่งตลาด, ป่าไหนเป็นงวงตาล(ตาลตัวผู้) จะใช้ไม้ตะเกียบไม้ไผ่ขนาดใหญ่นวดจนกว่าจะนิ่ม แล้วนำงวงมาดอง(แช่น้ำ)ในกระบอกไม้ไผ่ก่อนปีนต้นตาลสูงกว่า 10 เมตร เอามีดปาดตาลที่คม-บางเฉียบราวมีดโกนปาดฝานเป็นแว่นบางๆ แล้วเอากระบอกไม้ไผ่ไปรองน้ำตาลสดที่ไหลออกมาจากงวงตาล จนได้น้ำตาลพอเหมาะทุกๆเช้า - บ่าย ก็จะไปปีนต้นตาลนำน้ำตาลสดกลับมาบ้าน แล้วให้ทางภรรยา คอยต้มน้ำตาลที่ได้มา บนกระทะใบบัวขนาดใหญ่ส่งขายให้พ่อค้าจากในเมือง หรือ เจ้าประจำที่มารับซื้อถึงบ้านในราคาปี๊บละ 200 บาท

หรือ หากไม่ทำน้ำตาลสด บางรายจะเฉาะลูกตาล นำไปขายที่ในเมือง นับว่าชาวบ้านแถวนี้ หากินกันสูง ๆ แม้ส่วนใหญ่จะเรียนหนังสือกันจบเพียงแค่ชั้น ป.4 – ป.6 ก็ตาม แต่สามารถสร้างรายได้อยู่อย่างมีความสุข

นายเสน่ห์ หรือเปียก พวงวิเชียร อายุ 60 ปี เล่าว่า เป็นอดีตพนักงานโรงแรมผลจากโควิด-19 ได้ถูกพักงาน จึงออกมาทดลองทำน้ำตาลสด เพียงเอาไว้ต้มดื่มกินเท่านั้นเป็นงานดิเรกยามว่างนี้

หากอยากมาดื่มน้ำตาลสด – เฉาะลอนตาลสดๆ กินใต้ต้นดงตาลโตนด ถ้าใครเดินทางจากถนนบ้านท่าโพธ์-บ้านนา จะพบดงตาลเรียงรายนับหมื่น ๆ แสนๆ ต้นเป็นแถวยาว ตรงตามถนนเข้าไปได้เลย

ภาพ/ข่าว มานิตย์ สนับบุญ : ปราจีนบุรี