Lifestyle 2 Lifester : เพราะโลกกว้าง ฉันจึงกลัวที่แคบ

11ชั่วโมง ของการนั่งรถไฟ ต่อด้วยรถหวานเย็น ถึงเมืองสังขละบุรีแบบไม่ได้แพลนนั่นเป็น 11ชั่วโมงที่ก่อเกิดความประทับใจ และก่อเกิดความตั้งใจว่า จากนั้นไป 1 ทริป คือ 1มิตร ที่จะเพิ่มเข้ามา

และเพราะฉันไม่ชอบความเป็นห้องแคบๆ ฉันจึงต้องเดินทางออกสู่โลกกว้างและนั่นเป็นที่มาของ ฉันกลัวที่แคบ เฟสที่ฮอตฮิตอย่างมากในช่วงเวลาเพียง 4 เดือน ที่Fanpageนี้ เปิดตัวขึ้นมา

ศิ ศศิวิไล โสภณวิมลสวัสดิ์ พยาบาลสาวโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ หรือSiPH เจ้าของเพจ ฉันกลัวที่แคบ บอกไม่รู้เหมือนกันและไม่คิดว่าจะมาถึงจุดนี้ โดยล่าสุดยอดสมาชิกมากกว่า 20,000คนแล้ว เรื่องของเรื่องมาจากความที่เป็นคนชอบเที่ยวเที่ยวเยอะ รูปก็แยะตามไปด้วย แต่นำมาโพสต์น้อย กระทั่งมีน้องมาแนะนำให้รีวิวเรื่องเที่ยวลงในเว็ปไซด์พันทิบก็เลยทำ ส่วนเพจ ฉันกลัวที่แคบ ในเฟสบุ๊คเพิ่งเปิดตัวได้ราว 4 เดือน เป็นการนำเรื่องที่รีวิวรวมถึงภาพท่องเที่ยวต่างๆ มาลง โดยมีแฟนช่วยทำด้วย

"จุดเปลี่ยนที่ทำให้มีคนรู้จักเยอะก็มาจากการรีวิวใน Pantip แล้วมีคนเอาเรื่องที่เราเขียนไปแชร์ต่อ เว็ปดังๆหลายเว็บที่เอาไปแชร์ก็มี"

และจริงๆ ก่อนมีเพจ ฉันกลัวที่แคบ ก็เปิดเฟสใช้งานมาก่อนหน้าโดยเป็นเฟสส่วนตัวของเธอ และอีกเฟสหนึ่ง เอาไว้สำหรับขายกระเป๋าที่เธอทำเอง

ถ่ายรูปเอง ??

ศิ-ศศิวิไลบอกว่า มีคนถามเรื่องนี้เยอะ ส่งถามทางข้อความก็มีมาก เพราะเห็นลงรูปในเพสซึ่งก็มักจะเห็นรูปที่มีเธอเยอะ แต่จริงๆ แล้วก็ต้องบอกว่าไม่ มีแฟนช่วยถ่ายให้ "หนูไม่แอ็บนะไม่ได้มีความพยายามสูงขนาดนั้น รูปที่เห็นมีตัวหนูอยู่ในภาพก็มีคนถ่ายให้เมื่อก่อนไปกับเพื่อนก็อาจจะเป็นเพื่อนถ่าย แต่หลังๆ ไปกับแฟน ก็ให้แฟนถ่าย"

หลังเรียนจบพยาบาลศิริราช จาก ม.มหิดล ก็เข้ารับราชการ เป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราชราว6 ปี ถึงได้ลาออกมาเรียนต่อปริญญาโท ระหว่างนั้น ทำงานด้านคุณภาพอยู่ที่ศูนย์ทันตกรรม ถนนรัชดาภิเษก

พอเรียนจบก็มาได้งานที่โรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ หรือSiPHซึ่งทำมาจนถึงปัจจุบัน โดยหน้าที่การงานเป็นในส่วนของการบริหารและพัฒนาคุณภาพลักษณะงานก็คล้ายกับการทำงานประจำ ไม่ใช่งานพยาบาลที่ต้องเข้างานเป็นกะ เมื่อเป็นเช่นนี้การออกเดินทางท่องเที่ยวจึงไม่ใช่เรื่องยากและคิดว่าสมัยที่ทำงานพยาบาลมีโอกาสลางานไปพักผ่อนท่องเที่ยวได้มากกว่างานประจำอื่นๆ

"ตอนทำงานพยาบาลกลับมีเวลาเที่ยวมากกว่าทำงานเอกชนอีก เราก็ใช้วิธีอยู่เวรชดเชยกันไป บางครั้งวันเดียวก็ไปเที่ยวได้แล้วช่วงแรกๆ ก็เที่ยวกับเพื่อนแต่พอโตมาระดับหนึ่ง เพื่อนมีแฟน เราก็มีแฟนต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปเที่ยวกับคนของตัวเอง "

สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวในประเทศไทยบอกได้แค่ว่า ถ้าภาคเหนือ เธอคนนี้ไปตะลุยมาหมดแล้ว ไม่เสียแรงที่เกิดเป็นสาวเหนือคือ เมืองแพร่รวมถึงภาคกลาง ที่เธอใช้เวลาที่มี วันหรือ สองวันในแต่ละสัปดาห์ ออกท่องเที่ยวไปทั่วจะเหลือก็แต่ภาคอีสาน และภาคใต้ ที่ไปเที่ยวได้บ้าง แต่ยังไม่มากนัก 

"หนูไม่ได้เที่ยวโหดอะไร ไม่ถึงขึ้นเป็นปีนเขาเข้าป่า แต่ก็ไม่ได้ชอบเที่ยวแบบไฮโซเพราะเคยไปเที่ยวแบบหรูๆ แล้วรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรยังไม่ตอบโจทย์ความชอบของตัวเธอ จนเกิดความรู้สึกว่าไม่คุ้มค่าก็เลยเปล่ยนมาเที่ยวแบบลุยๆ บ้าง ไปเที่ยวก็ให้ลุยสุดๆ ไป นอนก็แค่ที่พักธรรมดาแต่ขอให้สะอาดก็พอ"

และทริปที่เป็นที่เป็นสุดยอดความประทับใจถึงขั้นเขียนแนะนำให้คนลองเดินทางตามแบบของเธอ ก็คือ สังขละบุรีซึ่งเริ่มจากการนั่งรถไฟ แล้วไปต่อรถท้องถิ่น ที่เรียกกันว่ารถหวานเย็นไปถึงสังขละบุรี รวมเวลาแล้ว 11 ชั่วโมง ซึ่งลำบากมากแต่ก็ก็ทำให้เกิดความประทับใจหลายๆ อย่างตามมา

"อุปสรรคทำให้เกิดความประทับใจนอกจากการเดินทางที่สุดทรหดแล้ว ตอนไปสังขละ ก็ไปเจอกับพี่ที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ท่องเที่ยวด้วยพี่เค้าโอเคมากพอได้คุยก็รู้สึกดี จนทำให้เกิดความตั้งใจถึงกับบอกตัวเองว่า ในการออกทริปต่อไปจะต้องมีเพื่อนใหม่กลับมา 1 คน"

ทำไมต้องเป็นฉันกลัวที่แคบ??

ศิ-ศศิวิไล เฉลยให้หายข้องใจว่าเป็นเพราะตัวเองเติบโตมาในสังคมชนบท คือ จังหวัดแพร่ บ้านที่อยู่อาศัยกว้างขวางแต่แล้วก็ต้องมาอยู่หอพักตอนเรียน และตอนนี้ก็เช่าอพาร์ทเมนต์อยู่ในกรุงเทพ

"บ้านที่แพร่ มีที่กว้างๆทำอะไรได้สบายๆ แต่พอมาอยู่อพาร์ทเมนต์ เนื้อที่มันจำกัดพอมีเวลาเราก็เลยออกท่องเที่ยวไปเรื่อย แค่2 วัน ก็เดินทางได้แล้วแต่โดยมากจะเป็นสถานที่ไม่ไกลมาก แต่นั่นก็ตอบโจทย์ว่าทำไมฉันกลัวที่แคบ"

เห็นเที่ยวเยอะๆถ่ายรูปแยะๆ แบบนี้ ศิ-ศศิวิไล บอกว่า เริ่มมาจากความที่ชอบถ่ายรูป ถ่ายเซลฟี่ และที่ผ่านมาทำกระเป๋าผ้าแคนวาสขายทางอินเตอร์เน็ต ก็ต้องถ่ายภาพสินค้าด้วย โดยใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปมาตลอดเพราะสะดวก และเห็นว่าภาพก็สวยดี ทั้งที่ตอนนั้นก็มีกล้องถ่ายรูป แต่ไม่ชอบ รู้สึกว่าไม่ถนัดมือ

แต่แล้ว Canon EOS M3 ก็เข้ามาตอบโจทย์การถ่ายภาพให้กับเธอ ซึ่งศิ-ศศิวิไลบอกว่า แคนนอนเอากล้องมาให้ใช้โดยตกลงกับว่าจะเขียนรีวิวสถานที่ต่างๆ ที่เราไปถ่ายรูปมา โพสต์ลงใน Pantip เพราะกล้องรุ่นนี้ใช้ง่าย สะดวกกับอัพโหลดภาพขึ้นเว็บเพราะมี Wi-Fi มีโปรแกรมแต่งภาพถ่ายเสร็จก็โพสต์ภาพได้เลย

พอลองได้ใช้กล้องตัวนี้ทำให้รู้สึกว่า ภาพที่ได้ คมชัดกว่าใช้มือถือมาก สีสวย ใช้งานง่ายมีสารพัดโหมดของการถ่ายภาพให้เราเลือกตามความเหมาะสม เช่นโหมดถ่ายภาพคน, ดอกไม้,ของกิน แลนสเคปต์ ฯลฯ

"ตอนนี้ติดแล้วไปไหนก็ใช้กล้องตัวนี้ถ่ายตลอด เพราะให้สีสวย ภาพคม โฟกัสก็ดีกว่าเรียกกว่าเห็นความแตกต่างชัดเจน แต่พวกแอ็บแต่งภาพต่างๆ ไม่ค่อยได้ใช้ส่วนใหญ่ถ่ายมาแบบไหนจะใช้แบบนั้นเลย อย่างมากสุดก็ปรับแสงนิดหน่อย รูปที่ถ่าย ชอบถ่ายรูปคน หรือรูปแลนด์สเคปโดยเฉพาะรูปที่มีเราอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งคนถ่ายก็จะรู้ ประมาณว่า แค่มองตาก็เก็ตแล้วทำนองว่ารู้มุม"

เรื่องเที่ยวเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของสาวน้อยคนนี้ส่วนอีกค่อนหนึ่งของเวลาที่เหลือ นอกเหนือจากการอุทิศให้กับงานประจำที่ทำแล้วเธอยังทำกระเป๋าผ้าแคนวาส โดยทำร่วมกับเพื่อน แล้วเปิดขายทางอินเตอร์เน็ตรวมถึงไปออกบูธตามงานด้วย และยังทำขนมบราวนี่ ซึ่งกำลังจะเปิดเพจขายในเร็วๆ นี้ และยังมีฝันจะทำโฮสเทลเก๋ๆสักแห่ง ที่เมืองแพร่บ้านเกิด โดยตั้งเป้าไว้ว่าจะเริ่มทำในปีหน้า

"หนูอาจจะทำทุกอย่างไม่ได้แต่หนูมีแฟน ซึ่งเขาก็มาช่วยคิด ช่วยทำ อย่างการเปิดเพจฉันกลัวที่แคบ รวมถึงโฮสเทลก็ได้แฟนช่วยคิด แล้วเขาเรียนมาด้านด้านอินทีเรีย ก็จะได้ใช้ประโยชน์ส่วนนี้ด้วยเพียงแต่ตอนนี้แค่เริ่มต้น ยังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะ"

เห็นการใช้ชีวิตของศิ-ศศิวิไล เจ้าของเพจฉันกลัวที่แคบ แล้ว ต้องบอกว่า เธอสนุกกับทุกสิ่งที่ทำ และทุกเสี้ยวนาทีมีค่าเสมอแล้วเธอก็ให้คำนิยามของ Lifesterในมุมมองของเธอว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตในรูปแบบที่ตัวเองเป็น เป็นตัวของตัวเอง เหมือนอย่างเธอที่เป็นคนอยู่นิ่งใม่เป็น คิดทำนู่น นี่ นั่นไปเรื่อยกระทั่งเคยมีคนถามว่า นอนแล้วฝันบ้างมั้ย

ศิ-ศศิวิไลยังฝากข้อคิดถึงคนที่มองภาพของเธอเป็นไอดอล หรือ ติดตามเพจของเธอแล้วอยากทำตามบ้างว่าให้เต็มที่กับการลงมือทำในสิ่งที่อยากทำถ้าคิดอะไรได้ มีความสุขที่จะทำ ก็ให้ลงมือทำให้เต็มที่ แต่ต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น

ฝันของสาวน้อยคนนี้ยังไม่จบเพราะนอกจากหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำอยู่ตอนนี้ เธอยังฝันว่าสักวันจะได้กลับไปทำงานอยู่ที่บ้านเกิด นอกเหนือ จากการทำโฮสเทลแต่ความรู้ที่เธอมีอยู่ ก็ยังอยากแบ่งปันให้กับคนอื่นๆโดยการเป็นอาจารย์สอนในวิทยาลัยพยาบาล ซึ่งเธอบอกว่า อนาคตไม่แน่นอน อาจจะเปลี่ยนแปลง

แต่...นี่เพิ่งจะฝันได้ครึ่งทางยังมีอะไรที่อยากทำอีกมาก และอาจจะทยอยส่งผ่านความคิดออกมาได้ ซึ่งเธอย้ำว่าถ้าทำแล้วมีความสุข ไม่สร้างเดือดร้อนให้ใคร ก็ทำต่อไป

"ชุมชนคนรักการถ่ายภาพ" ร่วมเรียนรู้ แบ่งปัน ประสบการณ์หลังเลนส์ได้ที่นี่https://www.facebook.com/canonlifester