4 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายอานนท์ กุลนิล หัวหน้าอุทยานแห่งชาติศรีลานนา นำเจ้าหน้าที่ในสังกัดกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช และชาวบ้านเครือข่ายไฟป่า หมู่บ้านก๋างหงษ์ ร่วมกันจัดทำแนวกันไฟในพื้นที่อุทยานแห่งชาติศรีลานนา ซึ่งมีพื้นที่ครอบคลุม 3 อำเภอของจังหวัดเชียงใหม่ คือ อำเภอแม่แตง อำเภอเชียงดาว อำเภอพร้าว ซึ่งแนวกันไฟเป็นแนวกีดขวางตามธรรมชาติที่เกิดจากการสางหรือเป่าใบไม้ให้เหลือแนวดินโล่งเตียนเป็นแนวยาว กว้าง 8-10 เมตร ให้เป็นแนวตั้งรับไฟป่า ช่วยลดความรุนแรงและอัตราการลุกลามของไฟป่า ช่วยลดความเสียหายที่เกิดขึ้นกับผืนป่า จึงต้องทำความสะอาดแนวกันไฟป่าที่มีอยู่แล้ว
นายอานนท์ กุลนิล หัวหน้าอุทยานแห่งชาติศรีลานนา เปิดเผยว่า สาเหตุหลักของการเกิดไฟป่าในพื้นที่ เกิดจากการเก็บหาของป่าและการล่าสัตว์ป่า ซึ่งการจัดการในพื้นที่หาของป่า มีการวางแผนการบริหารจัดการเชื้อเพลิงตามหลักวิชาการ (ชิงเผาโดยการควบคุม) โดยมีพื้นที่ ร้อยละ 4 ของพื้นที่อุทยานแห่งชาติศรีลานนา โดยเน้นประเภทป่าเต็งรัง พื้นที่ที่เกิดไฟป่าซ้ำซาก พื้นที่ที่เข้าถึงยาก มีปริมาณเชื้อเพลิงสะสมค่อนข้างมาก รวมถึงพื้นที่ที่ชุมชนเข้าใช้ประโยชน์โดยการเก็บหาของป่า จะดำเนินการชิงเผาโดยการควบคุม ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ โดยไฟป่ายังไม่รุนแรง เพราะหากไม่มีการบริหารจัดการเชื้อเพลิง (ชิงเผาโดยการควบคุม) ไฟป่าที่เกิดขึ้นจะลุกลามไปอย่างรวดเร็วยากต่อการเข้าดับ
ส่วนพื้นที่ล่าสัตว์ป่าซึ่งอยู่ไกลเข้าไปในป่า จะจัดชุดเฝ้าระวังไฟป่าตลอด 24 ชั่วโมง ป้องปรามการลักลอบเข้าป่าที่จะช่วยทำให้การเกิดไฟป่าน้อยลง ทั้งนี้อุทยานแห่งชาติศรีลานนา มีเนื้อที่ประมาณ 920,908.51 ไร่ หรือ 1,406 ตารางกิโลเมตร เป็นพื้นที่ป่าสูงชัน รอบเขื่อนแม่งัดสมบูรณ์ชล การเดินทางยากลำบาก บางจุดต้องนั่งเรือเข้าไปแล้วเดินเท้าต่อหลายชั่วโมง ในช่วงที่มีไฟป่าหนัก จะต้องส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปพักค้างแรม เพื่อควบคุมสถานการณ์อย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะในป่าเต็งรังซึ่งต้นไม้มีการสลัดใบทิ้ง จนกลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีทำให้เกิดไฟป่า จึงจะใช้วิธีการดับไฟค่อนข้างเร็ว ทำให้เกิดความเสียหายและเกิดการลุกลามในพื้นที่ลดลง
ทั้งนี้จะมีการประชุมและลงพื้นที่ประชาสัมพันธ์ทุกหมู่บ้าน ทั้งหมด 2 จังหวัด 6 อำเภอ 17 ตำบล 144 หมู่บ้าน ที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่อุทยานแห่งชาติศรีลานนา เพื่อกำหนดที่จะทำแนวกันไฟป้องกันไฟป่า กำหนดจุดเฝ้าระวังไฟป่า และกำหนดพื้นที่ชิงเผาโดยการควบคุมเพื่อลดจุดความร้อนและพื้นที่เผาไหม้ลงให้ได้มากที่สุด