Letter from the sun ละครไทยคว้ารางวัลในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ ครั้งที่ 6

ยังคงเดินหน้าสร้างความภูมิใจให้กับคนไทยอีกครั้ง สำหรับ “Letter from the sun ครั้งนั้น...ไม่เคยลืม” ละครส่งเสริมคุณค่าทางวัฒนธรรม สอดแทรกสาระความรู้คู่ความบันเทิง เติมเต็มความสนุกครบทุกอรรถรส  ร่วมแลกเปลี่ยนข้อมูลและเผยแพร่เรื่องราวทางวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกับมิติต่างๆในสังคมไทย ซึ่งต่อยอดจากงานวิจัยสู่ละคร ล่าสุดคว้ารางวัล Special Mention Award จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ Innovative International Film Festival (IIFF) ครั้งที่ 6  ณ เมืองบังคาลอร์ สาธารณรัฐอินเดีย ที่ผ่านมา จากภาพยนตร์ที่เข้าฉายในเทศกาลนี้กว่า 150 เรื่อง จาก 23 ประเทศ

 “Letter from the sun ครั้งนั้น...ไม่เคยลืม” นำแสดงโดย จี๋ สุทธิรักษ์ ทรัพย์วิจิตร, มายด์ วรัทยา ว่องชยาภรณ์ ร่วมด้วยนักแสดงมากฝีมือ ต้อม พลวัฒน์ มนูประเสริฐ ,อาคิโกะ โอเซกิ, คิ้วท์ อนงค์นาถ ยูสานนท์, ปอนด์ รุ่งรัตน์ ดวงขวัญ และ วอดก้า พิชญ์พงษ์ นาคะยืนยงสุข  ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของย่านลิเภาผ่านความสัมพันธ์ของตัวละครที่บางความผูกพัน ยาวนานกว่าความรัก 

“Letter from the sun ครั้งนั้น...ไม่เคยลืม” เป็นเรื่องราวของ ทาคูมิ(จี๋ สุทธิรักษ์) หลังจากที่เสียอายาโกะ(อาคิโกะ) ผู้เป็นแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ วันหนึ่งเค้าได้รับกล่องย่านลิเภาพร้อมจดหมายที่จ่าหน้าซองถึง วีระ(ต้อม พลวัฒน์) เขาจึงตัดสินใจเดินทางจากประเทศญี่ปุ่นเพื่อนำกล่องลิเภานี้ไปคืนเจ้าของที่ประเทศไทย ทำให้ได้พบและสนิทสนมกับ ลิตา(มายด์ วรัทยา)ลูกสาวของวีระ(ต้อม พลวัฒน์) ต่อมาทาคูมิ(จี๋ สุทธิรักษ์) ได้รู้ว่าในอดีตแม่ของเขาเคยขอให้วีระในวัยหนุ่ม(วอดก้า พิชญ์พงษ์)ช่วยสอนงานจักสานย่านลิเภาจนเกิดความสัมพันธ์ที่ดี แต่สุดท้ายแม่ก็เลือกที่จะกลับประเทศญี่ปุ่น ทำให้วีระเสียใจอย่างมากเรื่องราวของแม่ทำให้เขาได้ทบทวนความสัมพันธ์ระหว่าง ลิตา(มายด์ วรัทยา) และ ฮานะ(คิ้วท์ อนงค์นาถ)คู่หมั้นของเขาอีกครั้ง 

เรื่องย่อ Letter from the sun ครั้งนั้น...ไม่เคยลืม 
 

"ทาคูมิ" ได้รับจดหมายและกล่องย่านลิเภาที่เป็นของสำคัญของแม่ที่เสียไปแล้ว เขาตัดสินใจเดินทางมาประเทศไทยเพื่อนำจดหมายมาคืนให้กับเจ้าของ ทำให้เขาได้พบกับ "ลิตา" หญิงสาวที่เพิ่งลาออกจากงานที่กรุงเทพฯ และเดินทางกลับจังหวัดนครศรีธรรมราชเพื่อกลับบ้านของตนเอง ด้วยความบังเอิญทำให้ทั้งสองได้พบกัน และยังได้รู้ว่า ชื่อ "วีระ" ที่ถูกจ่าบนหน้าซองจดหมายของแม่ทาคูมิ คือพ่อของลิตาอีกด้วย

ลิตาพาทาคูมิมาพบกับวีระที่บ้านเพื่อถามหาความจริงในอดีต แต่วีระก็ยังไม่เปิดใจพูดอะไรออกมา ทำให้ทาคูมิและลิตาต้องเริ่มตามสืบเรื่องราวของพ่อในอดีต ระหว่างนั้นทั้งสองก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และพวกเขาก็ได้รู้ว่า เรื่องราวในอดีตของพ่อเกิดขึ้นตอนที่อายาโกะแม่ของทาคูมิเคยเดินทางมายังประเทศไทยเพื่อมาศึกษางานวิจัยเกี่ยวกับงานจักสานย่านลิเภา และเธอได้ขอให้วีระช่วยสอนงานจักสานย่านลิเภาให้ตนเอง ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันทำให้ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดี แต่เขาก็ต้องผิดหวังเมื่ออายาโกะเลือกที่จะเดินทางกลับญี่ปุ่น ทำให้วีระเสียใจอย่างหนัก

เรื่องราวที่แสนเจ็บปวดในอดีตของแม่ ทำให้ทาคูมิเริ่มทบทวนความสัมพันธ์ของเขากับลิตา ทาคูมิใช้เวลาที่เหลืออยู่เพื่อเรียนรู้จักสานย่านลิเภาไปพร้อมกับการเรียนรู้ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตนเองกับลิตา จนสุดท้ายเขาได้รู้ว่าความรักที่แท้จริงต้องใช้เวลาเพื่อพิสูจน์มากกว่าความรักที่เกิดจากอารมณ์เพียงชั่วคราว เขาจึงตัดสินใจบอกลาพร้อมกับขอโทษลิตาและเดินทางกลับไปยังประเทศญี่ปุ่น เพื่อแต่งงานกับฮานะคู่หมั้นที่เป็นผู้อยู่เคียงข้างเขาตลอดมา

ส่วนลิตาได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรัก ความสัมพันธ์ที่ดีมากขึ้น ลิตาหันมาสนใจงานด้านจักสานย่านลิเภา และใช้เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาเป็นแรงบันดาลใจในการลงมือพัฒนา เพื่อยกระดับศิลปะหัตถกรรมไทยให้เข้าสู่ระดับสากลมากขึ้น

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรุ่นลูกวนกลับมาสู่ความคิดของวีระอีกครั้ง เขาเข้าใจความรู้สึกของลลนามากขึ้น เพราะเธอเองก็เป็นภรรยาที่คอยอยู่เคียงข้างเขามาตลอด ไม่ว่าเขาจะมีความสุขหรือทุกข์ จึงเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าความรักที่แท้จริงต้องใช้เวลานานเพื่อพิสูจน์ ความอดทน ความเข้าใจต่อกัน การเรียนรู้กันและกัน สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุด