"นิก เดอะสตาร์" เจอมรสุมชีวิต ไม่มีงาน รายได้หาย ป่วยเก๊าท์ลามทั้งร่างกาย

 

"นิก เดอะสตาร์"  กับชีวิตที่ขึ้นสุดแล้วก็ลงสุดอดีตนักร้องบ้านดาว เปิดใจเล่าประสบการณ์ชีวิตที่กำลังเผชิญ ร่วมไปถึงมรสุมครั้งใหญ่ป่วยหนักโรคเก๊าท์จนลามทั่วทั้งร่างกายเจอมรสุมชีวิต งานหายรายได้ขาด วางแผนชีวิตในวงการผิดพลาด จากรายได้เดือนละแสนเหลือเพียงเงินเหรียญติดกระเป๋า

 

 

 

เป็นอีกหนึ่งคนบันเทิงที่เจอวิกฤตชีวิตที่สาหัส?

ชีวิตเราก็มีตามวัฏจักรงานมีขึ้นมีลง และงานก็ไม่ค่อยได้มีอย่างต่อเนื่อง แล้วมันก็ค่อยดรอปลงไป ปัญหามาจากที่ว่าพอ ซิทคอมผู้กองเจ้าเสน่ห์ปิดกล้องไป ใครจะไปคิดว่าซิทคอมที่เราเล่นมาเกือบตลอดชีวิต 12 ปีมันจะมีผลกระทบมาก จริงๆพี่มอสเคยเตือนแล้วนะว่านิกเราต้องวางแผนการใช้ชีวิต วางแผนการใช้เงินซึ่งเราตอนนั้นก็คิดว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไร ตอนนั้นผมคิดว่าผมยังได้รายได้จากผู้กองเจ้าเสน่ห์ ผมก็ยังมีงานร้องเพลง ซึ่งหลังจากซิทคอมปิดกล้องไปปีนึง ผับที่เราร้องอยู่ประจำก็ได้ปิดตัวไปด้วยเหมือนกัน ก็มันก็รู้สึกเคว้งคว้างเหมือนเงินที่เราได้ประจำเดือนละ 100,000 มันก็หายไปในพริบตา 

 

 

นอกจากไม่มีงานแล้วดันมาป่วยครั้งใหญ่อีกด้วย?

คือต้องบอกว่าผมไม่เคยวางแผนในการใช้ชีวิต การใช้เงินหรือการใช้ร่างกายให้ถูกวิธี ไม่เคยออกกำลังกายเพราะคิดว่าเราเป็นบุคคลพิเศษที่มีพรสวรรค์ฟ้าส่งให้มา เราคิดว่าเราเหนือกว่าคนอื่นคงไม่มีวันป่วย พอวันนึงร่างกายเราทรุดโทรมมันก็เลยมีโรคมารุมเร้า ณ วันนั้นคือเป็นเก๊าท์ ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราเป็นเก๊าท์รู้แค่ว่ามันเดินไม่ได้มันปวดหลัง เราปวดขาแล้วขาบวม พอปล่อยไว้มันก็เลยเป็นหนัก เพราะเราไม่ได้ไปหาหมอเลย"

 

อาการโรคเก๊าท์ที่เราเป็นมันหนักขนาดไหน?

มันหนักมากครับ มันกระจายทั้งร่างกาย เจ็บหนักมากมจนมันไม่อยากทำอะไรเลย เจ็บไปครึ่งซีก มันขยับไม่ได้ครึ่งตัวเหมือนเข็มทิ่มอยู่ในตัวเรา มันปวดร้าวมากๆตามข้อต่างๆ

 

เหตุการณ์ทั้งป่วย และมีปัญหาทางการเงินมันสอนอะไรเราบ้าง?

"มันสอนอะไรเราหลายๆอย่างในเรื่องการไม่วางแผนการเงิน ไม่เคยวางแผนชีวิตตั้งแต่แรกมันเลยทำให้เรามาถึงจุดนี้ ซึ่งคนอื่นเค้าไม่ได้เป็นเหมือนเราขนาดนี้อย่างพี่ป๊อบ ปองกุล เค้าก็เป็นเก๊าท์เหมือนกัน เขาก็ยังมีงานกับเค้าอยู่เพราะเค้าวางแผนในการใช้ชีวิตมาอย่างดี เราคิดว่าเราหลงระเริงกับชื่อเสียงที่เรามีอยู่ เราไม่น่าที่จะตกอยู่ในสภาวะแบบนี้

พอมันเป็นแบบนี้เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เป็น และค่อยแก้ไขไปเรื่อยๆทีละนิดทีละหน่อย ผมท้อมากผมไม่มีงานไม่มีเงินจนต้องเอาเหรียญมาซื้อข้าว ต้องเอาเหรียญมาซื้อน้ำอัดลม ซึ่งคิดว่าทำไมเรามาถึงในจุดนี้ มันไม่มีงานเลย แล้วเราก็คาดหวังว่าต้องมีงานในวันนี้ แต่เราก็โดนแคนเซิลไป ด้วยสุขภาพที่เราไม่สามารถไปร้องไหว หรือศักยภาพที่เราไม่สามารถไปร้องได้เหมือนเดิม ก็เลยต้องกลับบ้านไปเยียวยาตัวเอง สุดท้ายครอบครัวคือสิ่งสำคัญที่สุด