“ทราย เจริญปุระ” เล่าป่วยซึมเศร้าไม่รู้ตัว โต้กลับหลังโดนโยงซื้อไซยาไนด์!

หลังจากออกมาชี้แจงประเด็นร้อนที่ “ทราย เจริญปุระ” โดนโยงคดี “แอม ไซยาไนด์” เพราะมีข้อมูลออกมาว่า มีนางเอกร้อยล้านสั่งซื้อไซยาไนด์  ล็อตเดียวกับแอม พร้อมชี้แจงตามข้อเท็จจริง ดูเหมือนจะจบแต่กลับมีชาวเน็ตบางกลุ่มแสดงความคิดเห็นในด้านคดีหลากหลายมุม

แต่ มีคอมเม้นต์หนึ่งที่ ทำเอานักแสดงสาวรู้สึกว่าแรงเกินไป คือ มีชาวเน็ตคนนึงออกมาแก้ต่างให้เราว่าพี่เค้าได้ออกมาชี้แจงแล้ว แต่ก็มีคนเข้ามาคอมเม้นต์บอกว่า “ถึงใช่เค้าก็ไม่ยอมรับหรอกค่ะ” แล้วก็มีคนคอมเม้นต์ถามว่าเอามากินเองหรือเปล่า หรือว่าแบบเห็นว่าป่วยซึมเศร้า เอามาแบบวางแผนว่าจะไปทั้งครอบครัวหรือเปล่า

คือมันไปกันใหญ่และไม่รู้ว่าจะโกรธตรงไหนก่อนเลย คือก็ไม่รู้ว่าเค้ามันมือหรือไม่ชอบอะไรซักอย่าง ซึ่งบางคนก็บอกว่าอย่าไปอ่านอย่าไปใส่ใจ แต่บางครั้งที่เราไม่ได้ใส่ใจมันจริงๆ แต่สุดท้ายมันก็จะวนกลับมาที่เรา บางทีเราพูดเท่าไหร่ก็ไม่พอ

ทำไมเราถึงกล้าออกมายอมรับว่าเป็นโรคซึมเศร้า?

จริงๆ ถ้ารู้ว่าถ้าออกมายอมรับแล้วเราโดนด่าเยอะขนาดนี้ ก็อาจจะไม่ออกมายอมรับ คือเราคิดแค่ว่าอย่างคุณแม่ก็เป็นและมันพัฒนามาจากอาการซึมเศร้าหลังคลอด และเราก็จะรู้สึกว่ามันเป็นโรคที่ไม่ได้แปลก เพราะเวลาที่คุณแม่ไปหาหมอหรือไปรับยาเราก็ไปด้วย เพราะฉะนั้นพอมันถึงตัวเองเราก็รู้สึกว่ามันก็เป็นปกติมั้งที่จะบอกว่าป่วยก็กินยาอยู่ค่ะ

แต่เราป่วยโดยที่ไม่รู้ตัว?

ไม่รู้ค่ะ คือคนเป็นจะไม่รู้ แบบมันไม่เหมือนเป็นหวัดที่เราจะรู้สึกว่ามีอาการเป็นไข้หรือจาม ซึ่งมันจะต้องมีคนที่เปิดใจให้จริงๆ หรือคนที่เขารับฟังเราจริงๆ มาบอกแล้วเราถึงจะมาเช็คตัวเองว่าใช่ใช่ไหม และในทุกวันนี้พวกแบบสอบถามมันก็เยอะมากขึ้น แต่ยังไม่ถึงขั้นที่จะต้องได้รับการยอมรับหรือเข้าถึงการรักษา และได้รับคำปรึกษาได้ง่าย

อาการครั้งแรกเป็นยังไง?

มันสะสมมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ตอนที่คุณพ่อป่วยและเราก็ออกมาทำงานเป็นหัวหน้าครอบครัวแทน เป็นหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่อายุยังไม่ 20 ซึ่งมันก็แบกอะไรหลายหลายอย่าง พอรับมาสะสมมาเรื่อยๆ และทรายขับรถจนเกิดอุบัติเหตุยางแตกเราก็ผ่าคอใส่น็อต ทำให้เราคิดว่าถ้ากลับไปทำงานไม่ได้มันจะเป็นยังไง

คือทุกอย่างมันประดังเข้ามา ซึ่งเป็นความเครียดหลังจากประสบเหตุร้ายมันก็เลยประทุออกมา แล้วมันก็เลยเพิ่มระดับเป็นเป็นโรค หลังจากนั้นก็หาหมอตลอดมา ส่วนรอบสองหลังจากที่คุณแม่มีอาการซึมเศร้าและสมองเสื่อม ทำให้มีการทำร้ายตัวเองทำให้มีการทำร้ายเรา แล้วมันกดดันมากๆ ซึ่งเราต้องเลือกระหว่างให้คุณแม่แอดมิดศรีธัญญาหรือให้คุณแม่อยู่บ้าน แล้วเราต้องเก็บมีดเก็บทุกสิ่งอย่างให้หมดเลยเพราะเขาไม่รู้ตัว และสามารถทำร้ายเราได้อย่างรุนแรง ซึ่งทุกคนที่อยู่ด้วยกันมันไม่ไหวมากๆ

แล้ว และเราก็เริ่มป่วยลงไปอีกระแวงไปอีก จนวันนึงน้องชายมาบอกว่ามีคนป่วยคนหนึ่งเข้าใจ แต่ตอนนี้มันจะป่วยกันทั้งบ้านแล้วรวมถึงเราด้วย สุดท้ายก็เลยป่วยอีกรอบ เราเลยตัดสินใจให้คุณแม่รักษาอย่างจริงจังด้วยการพาไปแอดมิดที่ศรีธัญญา ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรอีกแล้ว ซึ่งในตอนนั้นคุณแม่เขาก็ได้รับการรักษาดูแลอย่างดี

คือทรายหยุดยามา 3 ปีแล้ว และเราตั้งใจว่าจะทำให้ได้เพราะเราเห็นแม่มาตั้งแต่เด็ก แล้วเค้าก็กินยามาตลอด ซึ่งคุณหมอบอกว่ามันไม่ใช่ความเดือดร้อนหรอกที่จะต้องจ่ายยา คุณจะกินยาไปแค่ไหนก็ได้เค้ายินดีจ่าย แต่มันมีทางที่จะหยุดได้ แล้วคุณต้องให้ความร่วมมือด้วย ด้วยการทำจิตบำบัด จัดการกับวิธีคิดใดใดของตัวเองไปด้วย ร่วมกับยาที่คุณหมอจะจ่ายให้ มันมีหนทางที่จะดีขึ้นได้ ซึ่งเราก็ต้องแข็งแกร่ง และตอนนี้เราก็หยุดยาได้แล้ว