สลดซ้ำพะยูนถูกฆ่าตัดเขี้ยว 2 ตัวในรอบ 14 วัน

30 ธันวาคม 2563 นายสมาน ใจสมุทร อายุ 47 ปี อยู่บ้านเลขที่ 45/6 หมู่ 4 ต.ตะเสะ อ.หาดสำราญ จ.ตรัง ได้แจ้ง นายชีวิน หลงกลาง ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 2 ต.ตะเสะ และเป็นรองประธานกลุ่มอนุรักษ์โลมา ว่าพบพะยูนลอยตายอยู่หน้าเกาะเหลาเหลียง ภายในเขตอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา ต.สุกร อ.ปะเหลียน หลังจากรับแจ้งจึงได้ผูกเชือกที่ตัวพะยูน นำลากขึ้นมาบนฝั่งบริเวณท่าเรือหัวแหลมตะเสะ หมู่ 4 ต.ตะเสะ ก่อนจะประสาน นายธนิต ชูเพ็ง ว่าที่ ส.อบจ.ตรัง เขตอำเภอหาดสำราญ  เจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง
 จากการตรวจสอบพะยูนตัวดังกล่าว เป็นเพศผู้ ความยาว 2.8 เมตร วงรอบตัว 2 เมตร สภาพเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเล็กน้อย คาดว่าเสียชีวิตมาแล้วไม่เกิน 5 วัน ตรวจสอบลำตัว บริเวณชายโครงด้านขวา พบมีบาดแผลน่าจะโดนของมีคมปากแผลกว่าประมาณ 2.50 นิ้ว ที่ครีบหน้าพบมีบาดแผลคล้ายรอยเชือกไนล่อนรัด แต่ที่เป็นภาพน่าสลดใจ เมื่อตรวจสอบบริเวณเขี้ยว ปรากฏว่าเขี้ยวทั้ง 2 ข้างได้สูญหายไป บริเวณเนื้อในปากมีร่องรอยโค่นเขี้ยวหลงเหลืออยู่บางส่วน คาดว่าน่าจะโดนทุบด้วยของแข็งเพื่อเอาเขี้ยวไป 

 นายสมาน ใจสมุทร กล่าวว่า ในระหว่างที่ตนเองกำลังแล่นเรือกลับจากวางอวน ปรากฏว่าพบพะยูนตัวดังกล่าวลอยตายอยู่ ที่ผ่านมาในการเป็นลูกทะเล ถือว่าเป็นพะยูนตัวแรกที่พบด้วยตนเองและลากเข้ามาบนฝั่ง แต่ที่ผ่านมาก็ได้พบเต่าทะเลตายมาเช่นกัน ถือว่าในพื้นที่นี้มีพะยูนอาศัยอยู่ แต่ไม่ค่อยชุกชุมเท่ากับใน ต.เกาะลิบง อ.กันตัง ส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้จะมีโลมาชุกชุมมากกว่า ตนก็รู้สึกเสียดาย พะยูนถือเป็นหน้าตาของเมืองตรัง ส่วนตนเองไม่เคยเห็นเขี้ยวพะยูนมาก่อน การลากนำซากพะยูนตัวดังกล่าวกลับมาฝั่งถือว่าลำบากใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง ตอนนี้ก็บอกไม่ถูกว่าตายได้ยังไง แต่มีบาดแผลค่อนข้างมาก 

ด้าน นายชีวิน หลงกลาง กล่าวว่า หลังจากทราบเรื่องจึงได้ประสานเจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง แต่ที่เป็นภาพที่น่าสลดคือพะยูนตัวนี้ไม่มีเขี้ยวแล้ว โดยพะยูนตัวผู้จะมีเขี้ยวยาวกว่าพะยูนตัวเมีย โดยมีแผลข้างลำตัว โดยมองว่าเขี้ยวที่หายไปครั้งนี้น่าจะนำออกตอนที่พะยูนตายลงแล้ว แต่การนำเอาเขี้ยวไปน่าจะไม่ใช้เป็นการตัดเอาไป แต่น่าจะใช้ของแข็งทุบ เพราะโคนเขี้ยวยังหลงเหลืออยู่ ตนเองเสียใจอย่างมาไม่คิดว่าจะเป็นภาพส่งท้ายปีเก่าที่ต้องสูญเสียพะยูนไปแบบนี้ น่าเสียดายพะยูนเหลือน้อยมา พะยูนถือว่าเป็นทรัพย์ของโลก เป็นหน้าตาของคนตรัง ส่วนเรื่องความเชื่อของเขี้ยวพะยูนก็ถือว่าคนที่เชื่อจะนำเอาไปทำเครื่องลองของขลัง เช่นเดียวกับน้ำตาดุหยง หรือน้ำตาพะยูนก็จะนำไปทำเกี่ยวกับเรื่องเมตตามาหานิยม แต่ในพื้นที่ดังกล่าวไม่มีอย่างแน่นอน 

ขณะที่ นายธนิต ชูเพ็ง กล่าวว่า พะยูนที่ตายลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า ก็มีความรู้สึกเศร้าสลดเสียใจ ที่หน่วยงานภาครัฐ  ทั้งจังหวัด กระทรวง ต้องเข้ามาทำงานเอาจริงเอาจังกับตรงนี้ให้มากขึ้น ไม่ใช้ขายผ้าเอาหน้ารอด และควรจะตั้งงบประมาณมาดูแลพะยูนอย่างจริงจัง เพราะชาวประมงทุกคนรักพะยูนมาก และเขี้ยวพะยูนนี้ที่หายไปก็เพราะมีกลุ่มคนนำเอาไปเพื่อผลประโยชน์ สิ่งเหล่านี้ไม่น่าจะเกิดขึ้น ภาครัฐมองแค่สถิติตัวเลขเพียงอย่างเดียว ไม่ได้มองถึงหน้างานว่าจะอยู่ยังไง มองกรณีศึกษาหรือกรณีตัวอย่างเรื่องของมาเรียมที่ผ่านมาเป็นแค่เรื่องวาทะกรรมมากกว่า ต่างคนต่างบอกว่ารักพะยูน แต่เนื้อแท้ รักแค่ลมปาก แต่ไม่ได้รักเพราะความจริงใจ โดยจะต้องจับมีกับชาวบ้าน และจัดงบประมาณมาเพื่อให้ดูแล 
อย่างไรก็ตามในขณะนี้อยู่ระหว่างเจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง ลงเข้ามานำตัวพะยูนตัวดังกล่าวไปผ่าพิสูจน์หาสาเหตุการตายอย่างชัดเจน 
ส่วนรายงานข่าวระบุว่า เป็นที่น่าสังเกตว่าภายในรอบระยะเวลาเพียงแค่ 14 วันหลังจากที่พบพะยูนถูกฆ่าและเฉือนเขี้ยวไปก่อนหน้านี้ในพื้นที่ ต.เกาะลิบง อ.กันตัง น่าจะมีขบวนการล่า หรืออาจจะเป็นใบสั่งของกลุ่มคนบุคคลใดหรือไม่ เพราะน่าจะไม่ใช่เกิดจากความบังเอิญอย่างแน่นอน.