แม้ว่าความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจในชนบทช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาได้ทำให้เกิดการแตกตัวทางชนชั้นชัดเจนมากขึ้น กลุ่มคนรวยและชนชั้นกลางในชนบทได้ปรับตัวเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจสมัยใหม่ แต่คนอีกเกือบครึ่งหนึ่งของพื้นที่ชนบทยังคงต้องอาศัยฐานปัจจัยการผลิตตามธรรมชาติ
ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยอาศัยอยู่ในผืนป่า ก่อนการประกาศเขตอุทยาน หรือป่าสงวนต้องกลายเป็นผู้บุกรุกไร้ทิ่นทำกิน การออกโฉนดชุมชนจึงกลายเป็นหนึ่งในข้อเสนอของพีมูฟ เพื่อรองรับสิทธิในที่อยู่อาศัยของชาวบ้านที่ไร้เอกสารสิทธิ์ โดยมีเงื่อนไขในการใช้ที่ดินเพียงดำรงชีพอย่างพอเพียง ไม่มีการซื้อขายเปลี่ยนมือ
ไม่เพียงปัญหาที่ดินเท่านั้นที่เป็นปัญหาของคนชายขอบ แต่คนไทยอีกจำนวนไม่น้อย ยังตกสำรวจสัญชาติ กลายเป็นคนไร้รัฐ สิทธิขั้นพื้นฐานความเป็นมนุษย์หายไปเกือบหมด พวกเขาพร้อมแสดงหลักฐานยืนยันการเป็นคนไทย แต่กระบวนการพิสูจน์สิทธิ์ที่ล่าช้า ทำให้ต้องออกมาเรียกร้องบนท้องถนน
นี่ยังไม่นับรวมปัญหาที่เกิดจากนโยบายของรัฐบาลปัจจุบันทั้งการทวงคืนผืนป่า และเขตเศรษฐกิจพิเศษ ที่ไปเพิกถอนโฉนดที่ดินของชาวบ้าน
หากพิจารณาข้อเรียกร้องของพีมูฟแล้ว กลับทำให้มองเห็นถึงความพยายามที่จะทำให้สังคมได้ตระหนักถึงความไม่เป็นธรรมในการใช้ทรัพยากรส่วนรวมของสังคม ได้อย่างเป็นรูปธรรมมากที่สุด