การสอนแบบ BBL ตอบโจทย์เด็กไทย ?

วันนี้เด็กๆ ชั้นป.1 โรงเรียนวัดสันกำแพงเหนือ จังหวัดเชียงใหม่ ต้องเรียนสระตัวใหม่ นั่นก็คือสระ อู อย่างคำว่า หู หอ ออ อู อ่านว่า หู ก่อนเริ่มเรียนคุณครูให้เด็กๆ ทบทวนสระที่เคยเรียนมาก่อนหน้านี้ ทั้งสระอะ สระอา สระเออ เป็นบทเพลงเข้าจังหวะ
กรวยใส่น้ำดื่มและจานกระดาษถูกนำมาประดิษฐ์เป็นสื่อการเรียนการเรียน ฝึกทักษะการสะกดคำแบบง่ายๆ เด็กคนหนึ่งหมุนพยัญชนะเข้ากับสระ และให้เพื่อนอีกคนสะกดว่าอ่านออกเสียงอย่างไรดูเหมือนเด็กๆจะเริ่มสนุกกันมากขึ้น เมื่อนำคำที่สะกดได้ มาผสมเป็นประโยค ได้ความว่าผี ดู นา ซึ่งมีทั้งประธาน กริยา กรรม ครบ
กระบวนการเรียนการสอนแบบนี้ คือการสอนแบบ BBL หรือ Brain Based Learning หรือ ใช้สมองและ ความเชื่อมโยงของประสาทสัมผัส เป็นฐานในการเรียนรู้ ซึ่งได้ผลมากกับเด็กตั้งแต่แรกเกิด 10 ปี แนวทางหลักคือการใช้สื่อการเรียน และเครืองมือที่เด็กจับต้องได้ ไม่เน้นการท่องจำ
ปัจจุบัน BBL ถูกรื้อ ร่างเป็นนโยบาย ในการแก้ไขปัญหาเด็กอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ เริ่มจากชั้น ป.1 แต่ยังมีปัจจัยอื่นๆที่อาจทำให้การสอนแบบ BBL ไม่ได้ผล
เราพบว่า เด็กๆ ชั้นป.1 ห้องเรียนนี้ มีวิชาเรียนถึง 9 วิชา รวมวิชาหน้าที่พลเมืองที่เพิ่มมาใหม่ จนแทบไม่มีเวลาเรียนรู้วิชาใดวิชาหนึ่งอย่างเต็มที่ ใน 1 คาบเรียนมีเวลาเรียน 1 ชั่วโมง และปลายเทอม ยังต้องสอบวัดผลครบทั้ง 9 วิชา
ข้อมูลจากงานวิจัย ของคณะคุรุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระบุว่า โครงสร้างเวลาเรียน คือหนึ่งในสาเหตุของเด็กอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้
และมีข้อเสนอว่า โรงเรียนจะต้องมีเวลาเรียนสำหรับการอ่านและการเขียนในระดับชั้น ป. 1 ให้มากกว่า 200 ชั่วโมงต่อปี
ทั้งนี้ ปี 2557 พบเด็กกว่า 35,000 คน อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ คิดเป็น 5% ของนักเรียนชั้น ป. 3 ทั้งประเทศ และที่เหลืออีกกว่า 2 แสนคน ก็ยังอ่านไม่คล่องเขียนไม่คล่อง
แม้กระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศหลักสูตรผ่อนคลาย ซึ่งมีโครงสร้างเวลาเรียนที่ยืดหยุ่น เพื่อการอ่านและเขียนมากขึ้น เริ่มต้นกับเด็กป. 1 ในเทอมนี้ แต่คุณครูหลายคนให้ข้อมูลกับข่าวเนชั่นทีวีว่าสับสนกับนโยบายการศึกษาหลายเรื่องที่สวนทาง และย้อนแย้งกันเอง