
7 มีนาคม 2568 กลายเป็นนายทหารกะเหรี่ยง ที่ถูกสังคมเกาะติดความเคลื่อนไหวไปพร้อมกับ "แก๊งคอลเซ็นเตอร์" ที่แผ่อิทธิผลภายใต้อาณาจักรของ "หม่อง ชิต ตู่" หรือ "พล.ต.ซอว์ ชิต ตู่" เลขาธิการกองกำลังพิทักษ์ชายแดน (BGF) นาทีนี้ไม่ว่า
“ผมจะทำถูก หรือทำผิดในเรื่องอะไรก็ตาม ผมก็หนีไม่พ้นที่จะถูกวิพากษ์วิจารณ์อยู่ดี”
กลายเป็นเรื่องเล่าเวลาน้ำชาที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่งของผู้นำทหารกะเหรี่ยงในวัย 55 ปี ชาวอำเภอแลงปอย จังหวัดผาอัน รัฐกระเหรี่ยง ในเมียนมา ในวันนี้เป็นผู้มีอิทธิพลในจังหวัดเมียวดี และผู้กุมบังเหียนเมืองใหม่ ที่ชื่อว่า “ชเวโกะโก”
ในวันนี้จะพาไปส่องอาณาจักรบ้านของ "หม่อง ชิต ตู่"
กว้างขวาง และร่มรื่น จะมีรูปภาพขนาดใหญ่ของ หลานสาว-หลานชาย โชว์หน้ารั้วบ้านจนมาถึงในบ้าน เข้ามาภายในจะพบกับคฤหาสน์สีขาวที่สร้างขึ้นเป็นหลังแรก และบ้านหลังใหม่ ที่ภายนอกทาสีเขียวเหนี่ยวทรัพย์ ภายในตกแต่งด้วยไม้สักทองทั้งหลัง แม้แต่ชุดรับแขกก็เป็นไม้แกะสลัก
ทันทีที่เข้าไปในบ้าน จะมองเห็นภาพครอบครัวภรรยา ลูกชาย 2 คน เป็นทหารทั้งคู่ และลูกสาว 1 คน เพิ่งจบการศึกษาจากประเทศสิงคโปร์ เรียกได้ว่า ทั้งหล่อทั้งสวยกันทั้งบ้าน โดยเฉพาะลูกชายทั้ง 2 คน ชื่นชอบฟุตบอลเป็นพิเศษ และมักจะจัดการแข่งขันฟุตบอลในเมืองชเวโกะโกเป็นประจำ และมีการจ้างให้ทีมนักเล่นลีกดังๆของเมียนมามาสร้างสีสันบ่อยครั้ง
ขณะที่รสนิยมในการจิบน้ำชายามบ่ายบ่งบอกถึงความหรูหราสมคำร่ำลือ เฉพาะถ้วยชา ก็ใช้เป็นยี่ห้อดังที่แวดวงไฮไซรู้จักกันเป็นอย่างดี ส่วนชาเจ้าตัวบอกว่า ชื่นชอบรสชาติชาจีน ส่วนเครื่องประดับก็หรูหราสมฐานะ ข้อมือซ้ายถูกประดับด้วยนาฬิกายี่ห้อดัง และสวมแหวนหยกสีเขียวล้อมเพชรบนนิ้วกลางข้างซ้าย
เช่นเดียวกับภายในโรงรถโอ่อาสมกับเป็นผู้มากบารมีแห่งเมืองชะเวโก๊กโก รถยนต์ยี่ห้อหรูที่จอดไว้ในบ้านไม่ต่ำกว่า 20 คัน มีให้เลือกใช้แบบสมฐานะ ทั่งค่ายญี่ปุ่น ค่ายยุโรป และที่น่าสังเกตคือ หม่อง ชิต ตู่ น่าจะเป็นคนที่ชอบเลข 1เพราะทะเบียนรถที่ใช้ประจำก็จะลงท้ายด้วย 3331 แม้กระทั่งห้องทำงานก็ 9991
ขณะที่มุมความเป็นเกษตรกรก็ไม่น้อยหน้า เขาบอกว่า "มีสวนมะนาวหลายไร่ เพราะชอบกลิ่นมะนาวเป็นชีวิตจิตใจ เช่นเดียวกับชื่นชอบการกินทุเรียน ถึงขั้นลงทุนปลูกทุเรียน พันธุ์หมอนทอง ไว้หลายสิบไร่ คาดว่าน่าจะออกผลให้ได้ชิมเร็วๆนี้ ว่า ทุเรียนแห่งเมืองชะเวโก๊กโก รสชาติจะเป็นอย่างไร"
นายทหารกะเหรี่ยงผู้นี้ ที่กระตือรือล้นตอบมาว่า “โก๊กโก” คือคำเรียกชื่อ ต้นจามจุรี ที่ยืนต้นเรียงรายริมแม่น้ำเมยมานานแล้ว เปรียบเสมือนเป็นต้นไม้สัญลักษณ์ของหมู่บ้านโก๊กโก ส่วนชะเว ภาษาเมียนมาหมายถึง "ทอง" นั่นเอง
สัมภาษณ์พิเศษ : สกาวรัตน์ ศิริมา
ถ่ายภาพ : จักรินทร์ นมนาน
ดูคลิป