
ครั้งหนึ่งเคยสร้างกระแส " ลิงเผือกฟีเวอร์ " โด่งดังไปทั่วทั้งปลายด้ามขวาน ประชาชนทั้งในและนอกพื้นที่แห่กันมาชมกันอย่างเนืองแน่น สร้างรายได้ให้แก่เจ้าของตลอดจนถึงชาวบ้านที่มาขายอาหารและของที่ระลึก เงินสะพัดไม่ต่ำกว่าแสนบาทต่อวัน
แต่หลังจากกระแสเห่อลิงเผือกหมดไป ไม่ได้รับความสนใจเหมือนเมื่อก่อน ทำให้ลิงตัวนี้ตกอยู่ใน สภาพผอมโซ ขาดสารอาหาร ฟันผุ ขนร่วง เป็นขี้เรื้อน จนชาวบ้านในพื้นที่รู้สึกสงสาร ประกอบกับเจ้าหน้าหน้าที่โครงการศึกษานิเวศวิทยาของนกเงือก มหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งเดินทางเข้าพื้นที่เทือก เขาบูโดเป็นประจำได้มาพบจึงเจรจากับเจ้าของ สุดท้ายจึงตกลง ประสานงานกับ สถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าโคกไม้เรือ กรมป่าไม้ อ.ตากใบ จ.นราธิวาส นำลิงเผือกตัวดังกล่าวไปฟื้นฟูสภาพร่างกายให้แข็งแรง ก่อนที่จะนำกลับมาปล่อยให้อาศัยอยู่ในเทือกเขาบูโดถิ่นกำเนิดเดิมของมันต่อไป