"หมอวรงค์" จัดหนัก!! แฉ เหตุทำไมถึงยกฟ้อง "คดีจำนำข้าว"

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2564  "นายแพทย์ วรงค์ เดชกิจวิกรม" ได้โพสต์เฟซบุ๊ก แฉ เหตุทำไมถึงยกฟ้อง "คดีจำนำข้าว" โดยมีข้อความระบุดังนี้....
#ทำไมยกฟ้องจำนำข้าว 
ผมได้รับโทรศัพท์จากนักข่าวสายเศรษฐกิจ ด้วยน้ำเสียงตกใจว่า ทำไมคดีจำนำข้าวที่องค์การคลังสินค้า(อคส.)ฟ้องทั้งอาญาและแพ่ง ศาลเพิ่งอ่านคำพิพากษา "ยกฟ้อง" ทั้งหมด 
ผมเลยอธิบายไปว่า เป็นสิ่งที่ผมคาดไว้อยู่แล้ว และคิดว่า คดีพวกนี้ มีโอกาสสูงมากที่จะยกฟ้อง ผมเลยอธิบายให้น้องเขาเข้าใจภาพรวมก่อนว่า โครงการรับจำนำข้าวนี้ แบ่งเป็น 3 ขั้นตอน 
ขั้นที่1 เราเรียกว่าต้นน้ำ คือชาวนานำข้าวเปลือกมาเข้าโครงการรับจำนำข้าวที่โรงสี ขั้นตอนนี้มีตัวละคร 3 ส่วนคือ ชาวนา โรงสี และเจ้าหน้าที่รัฐที่ส่งมานั่งประจำ (จะเป็นอคส.หรืออตก. แล้วแต่แบ่งกันรับผิดชอบ) ขั้นตอนนี้ส่วนใหญ่ชาวนาถูกโกง โกงตาชั่ง โกงความชื้น โกงสิ่งเจือปน 
ขั้นตอนที่ 2 เราเรียกว่ากลางน้ำ นั่นคือเอาข้าวเปลือกที่โรงสีรับไว้ มาสีเป็นข้าวสาร และส่งมาเก็บในคลังกลางที่รัฐบาลเช่า ขั้นตอนนี้มีตัวละคร 4 ส่วนคือ 
2.1โรงสี จะสีข้าวเปลือกเป็นข้าวสารมาส่งคลัง
2.2 เซอร์เวย์เยอร์ จะมีหน้าที่ตรวจคุณภาพข้าว ชนิดข้าว ว่าถูกต้องไหม คุณภาพดีไหม แล้วนำข้าวสารเข้าเก็บในคลัง
2.3 เจ้าหน้าที่รัฐที่ดูแลคลัง จะเป็นอคส.หรืออตก.แล้วแต่การแบ่งงาน
2.4 เจ้าของคลังที่ให้รัฐบาลเช่า 
ผมบอกน้องนักข่าวไปว่า ในขั้นตอนนี้ ทั้งสี่ฝ่ายสมรู้ร่วมกันทุจริต เราจึงเห็นภาพการซุกข้าวสารเสื่อม ข้าวสารเหลือง หรือซุกนั่งร้าน โดยมีข้าวสารคุณภาพดีมาปิดไว้ ที่สำคัญคือ รัฐบาลในสมัยคุณยิ่งลักษณ์ ก็ไม่สนใจที่จะจัดการปัญหาเหล่านี้ด้วย

ขั้นตอนที่ 3 เราเรียกว่าปลายน้ำ เป็นขั้นตอนที่รัฐบาล จะเป็นผู้ขายข้าวสาร เช่นจีทูจีเป็นต้น ขั้นตอนนี้ตัวละครที่เกี่ยวข้องจึงเป็นฝ่ายการเมือง ทั้งนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี อธิบดีและข้าราชการระดับสูง บริษัทค้าข้าวเช่นเสี่ยเปี๋ยงและเครือข่าย
ที่ผ่านมา พวกเรานักการเมือง ตรวจสอบในขั้นตอนที่ 3 คือปลายน้ำ ซึ่งศาลอาญาคดีนักการเมืองตัดสินไปแล้ว และจำคุกกันถ้วนหน้า รวมทั้งต้องจ่ายค่าปรับ และฟ้องทางแพ่งยึดทรัพย์กันแล้ว คดีในขั้นตอนนี้ไม่ค่อยพลาดเพราะเป็นการตรวจสอบจากฝ่ายการเมือง ผ่านองค์กรอิสระคือปปช.
ส่วนที่น้องนักข่าวเขาโทรมาและตกใจว่า ทำไมยกฟ้องมากมาย เพราะขั้นตอนที่ 2 คือกลางน้ำนั้น ส่วนใหญ่ทั้งสี่ฝ่าย สมรู้ร่วมกันทุจริต การเขียนสำนวนจึงอ่อนมาก เพราะคนที่ต้องให้ปากคำ คือเจ้าหน้าที่รัฐที่รับผลประโยชน์ร่วมกับเขา การให้ปากคำที่ผูกมัด จึงไม่รัดกุม ทำให้ง่ายต่อการยกฟ้อง และผมเชื่อว่า คดีส่วนใหญ่ก็จะยกฟ้อง
อย่างเช่นถ้าจำกันได้ มีนั่งร้านซุกในกองข้าว ข้าวสารหาย 98,500 กระสอบ ที่โกดังแห่งหนึ่งในจ.ปทุมธานี แต่จับผู้ต้องหามาสองคน พร้อมรถกระบะ 1คัน ในความเป็นจริงเป็นไปไม่ได้ที่คนสองคน จะขนข้าวสารร่วมแสนกระสอบ และต้องตั้งนั่งร้าน มีข้าวสารมาปิดด้วย สุดท้ายศาลก็ยกฟ้องนี่คือเวรกรรมของประเทศที่มีกลุ่มนักการเมืองชั่ว เมื่อมาเจอกับกลุ่มข้าราชการเลว ประเทศชาติก็ล่มจม ปัญหาของประเทศอยู่ตรงนี้ ต้องแก้ให้ตรงจุด ไม่ใช่เรื่องการปฏิรูปสถาบัน