"เนชั่นทีวี" ตรวจสอบประเด็นการกระทำผิดพระธรรมวินัยของพระและเณร ไม่พบว่ามีบทลงโทษให้เฆี่ยนตี แต่มีข้อห้ามสำหรับภิกษุ 7 อย่าง และมีโทษแบ่งเป็น 3 สถาน ได้แก่
1. ครุโทษ เกิดจากการกระทำที่เป็นอาบัติหนัก ที่เรียกว่า "ครุกาบัติ" ผู้กระทำจะขาดจากความเป็นภิกษุทันที โดยไม่ต้องถูกจับสึก ได้แก่ อาบัติปาราชิก มีการกระทำที่เข้าข่าย 4 อย่าง คือ เสพเมถุน, ขโมย, ฆ่าคน และอวดอุตริมนุสธรรม
2. โทษสถานกลาง เรียกว่า "มัชฌิมโทษ" มีการกระทำที่เข้าข่าย 13 อย่าง เช่น เกี้ยวพาราสีสตรี, แตะต้องกายสตรี เป็นต้น เรียกว่า "อาบัติสังฆาทิเสส" โดยภิกษุผู้ต้องอาบัติต้อง "อยู่กรรม" จึงจะพ้นโทษ (มีกระบวนการ "อยู่กรรม" ด้วยการแจ้งให้ภิกษุรูปอื่นทราบ และทำวัตรปฏิบัติเป็นระยะเวลาตามที่กำหนด)
3. โทษสถานเบา เรียกว่า "ลหุโทษ" ผู้กระทำจะต้องปลงอาบัติ คือ บอกอาบัติของตนแก่ภิกษุด้วยกัน
สำหรับเณรที่ถูกลงโทษเพราะหนีเที่ยว ต้องดูการกระทำของแต่ละคนว่าเข้าข่ายอาบัติสถานหนัก สถานกลาง หรือสถานเบา แล้วก็ลงโทษไปตามนั้น เช่น ถ้าหนีเที่ยวไปเสพเมถุน ก็ต้องสึก แต่สามารถบวชเป็นเณรใหม่ได้ แตกต่างจากพระที่อาบัติปาราชิก จะต้องห้ามบวชใหม่ตลอดชีวิต