ร่วม"คุย"หาทางออกชาติ ดีกว่า"สาวไส้"ให้ฝรั่งมังค่า
นับจากนี้ต้องจับตาการเคลื่อนไหวของม็อบแต่ละกลุ่ม ที่ต่างฝ่ายออกมาขยับในเชิงสัญลักษณ์ โดยผ่านตัวกลางอย่างสถานเอกอัครราชทูตแต่ละแห่ง ประจำประเทศไทย เพื่อส่งเสียงเรียกร้องให้สปอตไลท์นานาชาติหันมาโฟกัส
ความเคลื่อนไหวของม็อบคณะราษฎรเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ในการยื่นหนังสือเรียกร้องต่อสถานเอกอัครราชทูตเยอรมนี ประจำประเทศไทย เพื่อบอกถึงสถานการณ์ปัญหาภายในประเทศไทย ที่กำลังเผชิญอยู่ ณ ปัจจุบัน ขณะเดียวกัน วันที่ 27 ต.ค. มวลชนอีกด้าน ก็ไปรวมตัวอยู่หน้าสถานทูตสหรัฐฯ เพื่อส่งเสียงความต้องการของกลุ่ม
แต่เมื่อจับสัญญาณการเคลื่อนไหวแต่ละฝ่าย ต่างเดินภายใต้ยุทธศาสตร์ตอบโต้ โดยผ่านชาติมหาอำนาจเป็นตัวกลาง เพื่อสะท้อนแนวคิดของตัวเอง แม้การเรียกร้องผ่านสถานทูตแต่ละประเทศ ประจำไทยนั้น จะไม่ใช่เรื่องใหม่นัก เพราะมีให้เห็นก่อนหน้าหลายชาติ
หากไล่เรียงยกตัวอย่างพอให้เห็นภาพเด่นชัด คงต้องย้อนกลับไป เมื่อวันที่ 25 พ.ย. 2559 สภาเครือข่ายช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม สำนักจุฬาราชมนตรี ได้เข้ายื่นข้อเรียกร้องผ่านสถานทูตสหภาพเมียนมา ประจำประเทศไทย ต่อกรณีการใช้ความรุนแรงกับกลุ่มชาวโรฮีนจา
หรือถ้าย้อนกลับไปอีก กรณี "วันเฉลิม สัตย์ศักดิ์สิทธิ์" ผู้ลี้ภัยการเมืองชาวไทย ทำให้กลุ่มนักเคลื่อนไหวการเมือง นัดรวมตัวหน้าสถานทูตกัมพูชา ประจำไทย เมื่อวันที่ 8 มิ.ย. 2563 เพื่อเรียกร้องให้ตามหา จากกรณีปรากฏคลิปกลุ่มชายฉกรรจ์นำตัว "วันเฉลิม" ขึ้นรถ และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ขณะเดียวกัน ยังมีข้อพิพาทของต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับไทย ก็มีการกดดันสถานทูตไทยในต่างประเทศเหมือนกัน เช่น เหตุการณ์ที่ตุรกี ซึ่งมีกลุ่มชาวอุยกูร์ในตุรกี ชุมนุมหน้าสถานเอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงอังการา เพื่อประท้วงทางการไทย กับการส่งตัวผู้หนีภัยชาวอุยกูร์จำนวนหนึ่งให้กับทางการจีนทั้งหมดเป็นเพียงภาพรวมการเคลื่อนไหว เรียกร้องเชิงสัญลักษณ์ ผ่านตัวแทนประเทศ ซึ่งประจำอยู่ประเทศนั้นๆ
แต่อย่าลืมว่าการปลดชนวนความขัดแย้งทางความคิด โดยเรียกร้องผ่านนานาชาติเพื่อเข้าช่วยเหลือนั้น คงเป็นไปได้ยากเพราะติดเงื่อนไขของกฎหมายระหว่างประเทศ ซึ่งค้ำคอแต่ละชาติอยู่ โดยเฉพาะการไม่ก้าวก่ายหรือแทรกแซงกิจการภายในของรัฐอื่น ซึ่งถือว่ามีความผิดต่อกฎหมายระหว่างประเทศ
ดังนั้น หากนำปัญหาทั้งหมดซึ่งเป็นความใน เข้าสู่กระบวนการที่กำลังเดินอยู่ ด้วยการเข้าโต๊ะกลาง ร่วมพูดคุยหาทางออกอย่างเปิดอก ย่อมดีกว่าหรือไม่ท่ามกลางอีกหนึ่งสิ่งต้องคำนึงถึง คือ อัตลักษณ์ ขนบธรรมเนียม จารีต รากเหง้า เพราะถ้าขืนเดินต่อก็ไม่ต่างจากสุภาษิตไทยที่ว่า "สาวไส้ให้กากิน" หรืออีกสำนวน "ร้องแรกแหกกระเชอ"
