นักเรียนขอเรียนอย่างมีความสุข โรงเรียนต้องเป็นบ้านไม่ใช่คุก

เมื่อเวลา 13.00 น. วันที่ 26 ก.ย. 63    ศูนย์ศึกษาและประสานงานด้านสิทธิมนุษยชน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  จัดเวทีทางวิชาการส่งเสริมสิทธิมนุษยชน ที่คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น  พูดคุยประเด็นการส่งเสริมสิทธิมนุษยชนว่าด้วยเรื่องการศึกษาของผู้ถูกกดขี่ มุมมองและประสบการณ์จากผู้ถูกกดขี่ในระบบการศึกษาไทย  โดยมีผู้ร่วมเวที คือ นางสาวกุลธิดา  รุ่งเรืองเกียรติ  อดีต ส.ส.พรรคอนาคตใหม่  นายขวัญข้าว ตั้งประเสริฐ นักเรียนโรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย น.ส.ธญานี  เจริญกุล  กลุ่มนักเรียนเลว   และน.ส.จันทิมาพร  ชีวะสวัสดิ์ ครูโรงเรียนขอนแก่นวิทยายน  มีนายจตุภัทร์  บุญภัทรรักษา หรือ ไผ่ ดาวดิน เป็นผู้ดำเนินรายการ 

ในเวทีเสวนา น.ส.ธญานี  เจริญกุล  กลุ่มนักเรียนเลว   กล่าวว่า  ชีวิตในรั้วโรงเรียนไม่เคยได้เป็นตัวเอง  เรามักจะถูกบังคับให้เป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเรา  อยู่ในกรอบที่ถูกกำหนดไว้   รวมทั้งการใช้เกรด คะแนน มาเป็นไม้บรรทัดที่มาวัดความสามารถ ทั้งที่นักเรียนทุกคนต่างมีความหลากหลาย  แต่ละคนมีจุดดี จุดด้อย  มีความถนัดแตกต่างกัน  หลายคนจึงสูญเสียความเป็นตัวตน เพราะฉะนั้น 2 สิ่งที่ต้องการเห็น คือ ให้นักเรียนทุกคนได้เรียนอย่างมีความสุข   นำความรู้ที่เรียนไปใช้ได้ในชีวิตจริง  ไม่ต้องแข่งขันกัน ไม่ถูกกดขี่ รวมทั้งการมีครูแนะแนวที่มีคุณภาพ สามารถแนะแนวทางทั้งการศึกษา  การใช้ชีวิตให้นักเรียนได้จริง   
 

ด้านนายขวัญข้าว ตั้งประเสริฐ นักเรียนโรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย  กล่าวว่า  ต้องการเห็นการศึกษาที่เท่าเทียมกัน  มีสิทธิเสรีภาพ นักเรียนมีความสุข  มีความไว้ใจ เชื่อใจ   ขอให้โรงเรียนเป็นบ้านหลังที่ 2 จริงๆ มากกว่าเป็นคุก  และต้องการเห็นครูออกมาร่วมต่อสู้กับนักเรียนให้เกิดการเปลี่ยนแปลง น.ส.ดารณี ราชภูเขียว ผู้ช่วยคณบดี ฝ่ายการบริการเครือข่ายทางวิชาการ คณะนิติศาสตร์  กล่าวว่า เวทีถกแถลงในครั้งนี้ถือเป็นความร่วมมือของคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น และศูนย์ศึกษาและประสานงานด้านสิทธิมนุษยชน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  จัดเวทีทางวิชาการส่งเสริมสิทธิมนุษยชน  ที่ร่วมกันจัดเวทีครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2  สำหรับประเด็นการพูดคุยเรื่องการศึกษาในวันนี้  ถือเป็นเรื่องที่อยู่ในความสนใจ  โดยเฉพาะการออกมาเคลื่อนไหวทางการเมืองของกลุ่มนักเรียน   ความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับนักเรียน   จึงทำให้นำมาเป็นประเด็นในการพูดคุย พร้อมทั้งเปิดพื้นที่ให้กลุ่มที่มีส่วนได้เสีย  กลุ่มนักวิชาการที่เกี่ยวข้อง   เครือข่ายที่อยู่ในพื้นที่  ได้พูดคุยเพื่อนำไปสู่การวางแนวทางการแก้ไขปัญหา