( 24 กันยายน 2563 ) ที่บ้านเลขที่ 169 บ้านกระเบื้องนอก หมู่ที่ 12 ตำบลกระเบื้องนอก อำเภอเมืองยาง จังหวัดนครราชสีมา ชาวบ้านกำลังยืนมุงดูเศษไหโบราณที่แตกเป็นชิ้นๆ เกือบร้อยชิ้นอยู่ใต้พื้นดิน ซึ่งคาดว่า เป็นเครื่องปั้นดินเผาโบราณที่มีอายุกว่า 2,000 ปี ซึ่งนายวรโชติ เดี่ยวไธสง ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ 12 เปิดเผยว่า พายุโนอึลทำฝนตกลงมาติดต่อกันนานหลายวัน และน้ำฝนได้ไหลกัดเซาะหน้าดินจนสังเกตเห็นว่า มีเศษไหโบราณโผล่ขึ้นมาที่บริเวณหน้าบ้าน จึงได้ลองขุดดู ก็พบว่า เป็นเศษไหโบราณจมอยู่ใต้ดินจริง จึงได้นำขึ้นมาให้ชาวบ้านดู
ซึ่งก่อนหน้านี้ ในพื้นที่ตำบลกระเบื้องนอกได้มีการขุดพบไหโบราณและเครื่องปั้นดินเผาโบราณจำนวนมาก เพราะเป็นพื้นที่เมืองเก่า มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่เก่าแก่ และเคยมีชุมชนโบราณอาศัยอยู่ในอดีต นอกจากนี้ อำเภอเมืองยางยังเคยเป็นแหล่งที่ตั้งถิ่นฐานชุมชนโบราณสมัยก่อนประวัติศาสตร์ เห็นได้ตามโคกเนินจะปรากฏหลักฐานทางโบราณคดี มีการขุดพบเครื่องปั้นดินเผาใจกลางเมืองบ้านเมืองยางและบ้านกระเบื้องนอก โดยเศษกระเบื้องเครื่องปั้นดินเผาจำนวนมากที่พบจะอยู่ในเขตชั้นดินลึกเพียงแค่ 1 เมตรเท่านั้น
ตามรายงานการขุดค้นพบของกรมศิลปากร ระบุว่า เป็นหลักฐานในยุคหินเก่า อายุประมาณ 3,500 ปีก่อนประวัติศาสตร์ และในยุคต่อมา ยังพบเศษซากกู่ปราสาทขนาดเล็กตามเนินเล็ก ๆ ที่บ้านเมืองยาง และบ้านนางออ รวมถึง ที่ตั้งหมู่บ้านเมืองยางบ้านเมืองเก่าที่เห็นในปัจจุบัน ยังมีลักษณะเป็นคูน้ำวงล้อมรอบชุมชน ซึ่งแสดงให้เห็นร่องรอยการตั้งถิ่นฐานของชุมชนที่มีมาแต่ในอดีต ส่วนเศษไหโบราณที่ขุดพบในครั้งนี้ ชาวบ้านต้องการให้ทางสำนักศิลปากรลงพื้นที่ตรวจสอบและทำการขุดค้นอีก โดยคาดว่า น่าจะมีไหโบราณหรือเครื่องปั้นดินเผาถูกฝังอยู่ใต้ดินบริเวณนี้อีกจำนวนมาก