15 ก.ค. 2518 โครงการอพอลโล - โซยูซ
โครงการอพอลโล - โซยูซ เป็นภารกิจด้านอวกาศนานาชาติครั้งแรกของโลก โดยเป็นความร่วมมือกันระหว่างสหรัฐและสหภาพโซเวียตเมื่อเดือนกรกฎาคม 2518 ผู้คนหลายล้านคนทั่วโลกได้ชมการถ่ายทอดสดช่วงที่ยานอพอลโลของสหรัฐ เข้าเชื่อมต่อกับยานโซยูซของสหภาพโซเวียตกลางอวกาศ
โครงการนี้ รวมถึงการจับมือที่น่าจดจำของนักบินอวกาศทั้งสองชาติกลางอวกาศ เป็นสัญลักษณ์ของความผ่อนคลายในช่วงสงครามเย็นระหว่างสองชาติมหาอำนาจ โดยทั่วไปแล้วมันหมายถึงการปิดฉากของการแข่งขันด้านอวกาศ ที่เริ่มมาตั้งแต่ปี 2500 เมื่อมีการปล่อยดาวเทียมสปุตนิก 1 ของฝ่ายโซเวียต
โครงการนี้มีชื่ออย่างเป็นทางการแบบภาษาอังกฤษว่า " โครงการทดสอบ อพอลโล - โซยูซ " ฝ่ายโซเวียตเรียกชื่อภารกิจของยานตัวเองว่า โซยูซ - 19 ส่วนของสหรัฐไม่มีการตั้งชื่อ เพราะว่าใช้ยานที่เหลือใช้จากโครงการอพอลโลที่ถูกยกเลิก ยานลำนี้เป็นยานอพอลโลลำสุดท้ายที่ขึ้นสู่อวกาศ มันออกบินถัดจากยานอพอลโล - 17 ที่ไปดวงจันทร์
ยานอพอลโลและโซยูซ ขึ้นสู่วงโคจรเมื่อ 15 กรกฎาคม โดยยานสหรัฐขึ้นจากฐานปล่อยที่ศูนย์อวกาศเคนเนดี้ด้วยจรวด Saturn IB ส่วนยานของฝ่ายโซเวียตขึ้นจากฐานปล่อยไบคานูร์ ด้วยจรวด Soyuz-U ในการบินครั้งนี้ เป็นการบินครั้งสุดท้ายของจรวดตระกูล Saturn ยานทั้งสองเข้าเชื่อมต่อกันในวันที่ 17 กรกฎาคม แยกออกจากกันในวันที่ 19 กรกฎาคม รวมระยะเวลาที่เชื่อมต่อกัน 47 ชั่วโมง
ระหว่างที่อยู่ในอวกาศ นักบินอวกาศสหรัฐ 3 นาย คือ Thomas P. Stafford , Vance D. Brand และ Donald K. "Deke" Slayton และโซเวียต 2 นาย คือ Alexei Leonov และ Valeri Kubasov ทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์ทั้งร่วมกันและแยกกัน การเตรียมการเพื่อการบิน ให้ประสบการณ์ทางด้านวิศวกรรมที่มีประโยชน์สำหรับโครงการการบินอวกาศ สหรัฐ - รัสเซียในอนาคต อย่างโครงการกระสวยอวกาศ - มีร์ และโครงการสถานีอวกาศนานาชาติ
หลังโครงการอพอลโล - โซยูซ สหรัฐก็ไม่มีการบินอวกาศแบบมีนักบินอวกาศนานเกือบ 6 ปี จนกระทั่งมีการบินครั้งแรกของกระสวยอวกาศในปี 2524 และโครงการอพอลโล - โซยูซ ก็เป็นการบินของยานอวกาศแบบมีนักบินอวกาศครั้งสุดท้ายของสหรัฐจนกระทั่งปี 2563 เมื่อมีการบินของยาน Crew Dragon Demo-2
