สาวไทยในอังกฤษ เล่าประสบการณ์เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล หลังติดเชื้อโควิด-19

เมื่อฉันติดโควิด
ก่อนอื่น ต้องขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ ตอนที่เข้าโรงพยาบาลเพราะป่วย แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไรถึงต้องเข้าโรงพยาบาล ณ เวลานั้นตอนนี้อาการดีขึ้นจนเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ
ตามสัญญา ที่ว่าถ้าเราหาย จะเขียนเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์การเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลในประเทศอังกฤษ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่น ๆ จะได้เข้าใจกระบวนการเข้ารับการรักษาของที่นี่
เราป่วยด้วยอาการปอดติดเชื้อและโควิดค่ะ คือตอนแรกคิดว่าเป็นภูมิแพ้ตามปกติ มีไข้ ไอ เลยกินยาแก้ไข้ แก้ไอ นอนอยู่บ้านตามปกติ ไม่ได้คิดอะไร
อาทิตย์แรกอาการทรง ๆ ยังไม่ได้คิดว่าตัวเองติดโควิด เพราะมีแค่ไข้กับไอเท่านั้น เลยปฏิบัติตามคำแนะนำของ NHS ซึ่งก็เหมือนกระทรวงสาธารณสุขบ้านเรา คือถ้ามีไข้ ให้กินยาพารา พักผ่อนให้มาก ๆ และห้ามออกจากบ้าน / ห้ามไปทำงาน 7 วัน หรือจนกว่าจะหาย ไม่มีอาการ / ห้ามไปโรงพยาบาล, อนามัย หรือสถานพยาบาลต่าง ๆ , แยกกันอยู่คนละที่กับสามี
แต่พอผ่านไป 2-3 วัน เริ่มมีอาการไอหนักเลยนัดพบหมอผ่านแอพ LIVI ซึ่งเป็นแอพการพบหมอผ่านวิดีโอคอล แต่ก็ต้องทำการกรอกข้อมูล บอกอาการ แล้วกดนัด แล้วระบบจะตอบกลับมา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณจะต้องลงทะเบียนเป็นคนไข้กับ Medical Center ประจำเมือง เปรียบไปก็เหมือนอนามัยตำบลบ้านเราก่อนอ่ะจ้ะ ถึงจะสามารถใช้แอพนัดหมอได้
* การลงทะเบียน สำหรับเราซึ่งถือเป็นประชากรที่นี่ จะใช้หมายเลขประกันสังคม ( NI ) ไม่แน่ใจสำหรับนักเรียนที่มาเรียน ว่าใช้อะไรลงทะเบียน ใครมีความรู้รบกวนมาให้ความรู้ด้วยน้า *
นัดหมอแล้ว รอ 2 ชั่วโมง หมอก็โทรมา ( หมอคือใครว่างคนนั้นโทร จะเปลี่ยนหมอทุกครั้งที่นัด ไม่ใช่หมอคนเดิม ) ก่อนอื่นหมอจะถามชื่อ วันเดือนปีเกิด ที่อยู่ ( จะถามทุกครั้ง เช่นกันกับตอนไปโรงพยาบาล ) แล้วเริ่มซักถามอาการ เราก็เล่าอาการไป หมอสรุปว่าอาจจะติดโควิดนะ ( แค่อาจจะ ) จากนั้นก็บอกแค่ให้เรากินพารา พักผ่อน อย่าออกจากบ้าน ให้แยกกันอยู่กับคนที่บ้าน ไม่มีการสั่งยา หรือ อะไรใด ๆ แล้วหมอก็วางหูไป อ่ะ ทำตามหมอสั่ง ก็กินยา รักษาตัวตามปกติ จนกระทั่งเข้าอาทิตย์ที่สอง
เริ่มเข้ากลางอาทิตย์ที่สอง อาการไข้เริ่มสูงจากปกติ ขึ้นไป 38-39 กินยาไข้ก็ลด ยาหมดไข้ก็มา แต่ที่ทรมานสุดคืออาการไอ ไอจนนอนไม่ได้ ไอจนฉี่เล็ด ไอจนเจ็บหน้าอก ปวดท้อง และปวดหลังแถวบั้นเอว เริ่มมีอาการหอบ เพื่อน กับ พี่ ที่ไทยก็ส่งหลังไมค์มาถามไถ่อาการและมีความเห็นตรงกันว่าน่าจะติดโควิดแล้วล่ะ แต่เราไม่มีอาการหลายอย่างที่บ่งบอกว่าเป็น เลยยังคิดว่าไม่น่าใช่
อาการเริ่มทรุด เริ่มมีอาการปวดตามข้อ จมูกไม่ได้กลิ่น ไม่สามารถรับรสอาหารได้ ไม่มีความอยากอาหาร กินอะไรเข้าไปก็อาเจียน สุดท้ายไอจนหายใจไม่ทัน เริ่มหายใจทางปาก นอนซม ไข้สูง
พอวันอาทิตย์ ( 12 เม.ย ) เริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว ตื่นเช้ามาปุ๊บ นัดหมอผ่านแอพ ระหว่างที่คุยกับหมอ ก็ไอจนหอบ หมอเลยบอกว่าให้โทรสายด่วน NHS 111 เธอน่าจะไม่ไหวแล้ว บอกให้โทรทันที แล้วหมอก็วางหูไปเลย เราก็เลยโทรเข้าสายด่วน กดหลายทีจนได้คุยกับเจ้าหน้าที่ เค้าก็ถามวนลูป ชื่ออะไร วันเดือนปีเกิด ที่อยู่ แล้วถามว่าโทรมามีอาการอะไรยังไง เราก็บอกไป ระหว่างที่คุยคือไอไม่หยุด จนคุยได้กระท่อนกระแท่น มีอาการหอบ เค้าบอกเธอดูแย่ ต้องไปโรงพยาบาล เดี๋ยวเค้าขอติดต่อโรงพยาบาลก่อน แล้วถามว่าเราสะดวกที่โรงพยาบาลไหน เราเลยบอก St.Peter Hospital เค้าบอกว่าเดี๋ยวติดต่อกลับ ถ้าหอบจนคิดว่าไม่ไหวให้เรียกรถพยาบาลเลย แล้วก็วางหูไป
อีนี่ก็นั่งรอเจ้าหน้าที่โทรกลับ รออยู่ประมาณ 15 นาที เค้าก็โทรกลับมา บอกว่าให้ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย มีใครไปส่งได้มั๊ย ห้ามนั่งรถสาธารณะ แท็กซี่ มานะ เลยหอบสังขารขึ้นไปปลุกสามีให้ไปส่งอย่างด่วน

เจ้าหน้าที่แจ้งว่าให้ไปที่แผนกฉุกเฉิน แล้วจะเห็นป้ายแผนกโควิด ให้เข้าไปตรงนั้น นี่ก็ตรงดิ่งไปเลยจ้ะ

โพสต์ต้นฉบับ