ความรัก​ บนเงื่อนไขที่เรากำหนด​ ความรักจึงเป็นสิ่ง​ สมมุติ​

เดินไปในที่สาธารณะไม่ว่าจะ ห้างสรรพสินค้า ตลาด รถไฟ ร้านอาหาร ผับบาร์ต่างๆ จะต้องเห็นคนที่มาเป็นคู่ ใช้เวลาวันแห่งความรักอยู่ด้วยกัน คุยกัน แสดงออกซึ่งท่าทีที่ให้สังคมได้เห็นชัดเจนว่าคบกัน

แต่ที่ ร้านเหล้า ในวันนี้คงจะเต็มไปทั้งคนโสด และคนมีคู่ปะปนกันไป ต่างจุดมุ่งหมาย ทั้งดื่มสังสรรค์ให้กับความรักอันหวานชื่น หรือจะดื่มเยียวยาให้กับความรักที่ล้มเหลว แต่ไม่ว่าจะหวานชื่นหรือล้มเหลว สุดท้ายความรักก็เป็นสิ่งไม่เที่ยง เป็นวัฏจักรวนเวียน สุขสมหวัง ผิดหวัง ไปเช่นนี้

คนเราต่างก็โหยหา และวิ่งหาสิ่งที่เรียกว่าความรัก ความรักที่จะต้องมีอีกคนหนึ่งมาเป็นผู้ใช้ชีวิตร่วมกัน แต่มันไม่ง่ายเลย ที่เราจะเจอคนๆนั้น ที่สามารถใช้คำว่ารัก อย่างเต็มปาก เพราะมันเต็มไปด้วย "เงื่อนไข" ต่างๆนาๆ

อาจจะด้วยเงื่อนไขว่าเขาต้องหน้าตาดี เงื่อนไขว่าเขาจะต้องเป็นผู้ชายบุคลิกแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ นิสัยแบบนี้ เงื่อนไขว่าเขาจะไม่ทำให้เราเดือดร้อน เขาจะต้องดูแลเทคแคร์ได้ เงื่อนไขว่าเขาต้องเข้าใจเรา เงื่อนไขว่าต้องเป็นเซ็กซ์ที่ดี เอาเข้าจริงความรักมันมีเงื่อนไข ก่อนที่เราจะไปพูดถึงเรื่องหัวใจ มันมีเงื่อนไขซ้อนอยู่เสมอ สนับสนุน การคบกันอยู่ไม่ว่าจะมากหรือน้อย

จน "ความรัก" เป็นสิ่งนามธรรมจับต้องไม่ได้เหมือนความดีกับความชั่ว ที่ไม่สามารถจะตัดสินขาวหรือดำได้ หรือบางที่ "ความรัก" ก็คือสิ่งสมมุติ ให้เราใช้เรียกแทนมันว่าความรัก

ในช่วงวัยของมนุษย์คนหนึ่งที่มากเข้า ก็คงได้ผ่านประสบการณ์ เดินหาความรักที่มีเงื่อนไข มาโดยตลอดบางคนพบเจอหลายเคส หลายกรณี ทำให้คิดได้บ้าง ยอมแพ้บ้าง หรือจนถึงทุกวันนี้ก็ยังเข็ดหลาบ และเลิกตามหากันอยู่บ้าง

แต่สิ่งที่เหมือนกัน คือความไม่แน่นอน ความรักเป็นสิ่งที่อยู่ไม่คงทน คงที่ เปลี่ยนแปลงผันแปรไปตลอดเวลา วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ความรักของคนทั้งคู่ อาจจะอยู่ในช่วงพีคสุด ก็หลังจากวันนี้ไปแล้วอาจจะเปลี่ยนแปลงไปหรือบางคนอาจจะเพิ่งเลิกกันก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ มาไม่กี่วันเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นวันที่ 14 กุมภาพันธ์วันแห่งความรักเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้นมาอีกเช่นเดียวกัน

แต่ความรักในอีกแง่หนึ่งที่ไม่ใช่รักที่มีเงื่อนไข รักที่ไม่ครอบครอง ไม่เป็นเจ้าของ แต่ความรักที่มีให้นั้นก็ยังสร้างความสุขหล่อเลี้ยงจิตใจได้อยู่ ไม่อึดอัดหรือทรมาน นี่ก็เป็นความรักในรูปแบบนามธรรมอีกรูปแบบหนึ่งด้วยเหมือนกัน

ความรักในทางศาสนา รักคือความเมตตา ความปราณีโอบอ้อมอารี เอื้ออาทร แบ่งปัน ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันไม่คิดร้ายซึ่งกัน เป็นความรักที่สังคมนี้ต้องการ แต่ทำไมวันวาเลนไทน์ กลับให้น้ำหนักความรักในลักษณะแบบนี้น้อยกว่า

นั่นก็เพราะว่าทุกคนรักแบบมีเงื่อนไข บางทีภาพที่เราเห็นในโซเชียล ล้วนเสมือนหนึ่งว่าเป็นยอดภูเขาน้ำแข็งที่เรายังไม่ได้เห็นอะไรอะไรอีกมากมายที่ซ่อนอยู่ ใต้ภูเขาน้ำแข็ง จะเอาอะไรมากกับสิ่ง "สมมุติ" ที่ประกอบขึ้นมาด้วยเงื่อนไขต่างๆ

ความรักที่ดี ก็คือความรักที่เป็นไปตามเงื่อนไขที่เรากำหนดขึ้นมา

ความรักจึงเป็น สิ่งสมมุติ

#วชิรวิทย์รายวัน