กรมสุขภาพจิต แนะวิธีลดพฤติกรรมการใช้ความรุนแรง

ตั้งแต่เปิดศักราชมาก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้คนไทยสะเทือนใจอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงและเกิดขึ้นครั้งแรกในประเทศไทย นั่นก็คือ เหตุคนร้ายกราดยิงทั่วเมืองโคราช ซึ่งสร้างความเศร้าสลดใจให้ทุกคนอย่างมากและแน่นอนว่าหลายคนคงอยากรู้ว่าปัจจัยอะไรที่ทำให้คนๆหนึ่งสามารถขาดสติและก่อเหตุสังหารเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้ลงคอ

สำหรับคอลัมน์นี้ มุกปริมได้มีโอกาสไปทำข่าวและสัมภาษณ์ นพ.เกียรติภูมิ วงศ์รจิต อธิบดีกรมสุขภาพจิต มาฝากคุณผู้ชมจากากรสอบถามถึงปัจจัยที่ทำให้คนๆหนึ่งใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาชีวิตท่านอธิบดีเล่าว่า ปัจจัยที่ทำให้มนุษย์มีพฤติกรรมรุนแรงอย่างกรณีเหตุโจรปล้นร้านทองที่ลพบุรี และเหตุกราดยิงโคราช จะเห็นได้ว่าคนร้ายขาดมโนสำนึก สิ่งที่กระตุ้นให้คนเหล่านี้ก่อเหตุที่รุนแรงได้มาจากหลายสาเหตุ เช่น ครอบครัวแตกแยก เล่นเกมส์ที่ใช้ความรุนแรง มีปัญหาชีวิตเรื่องงาน เรื่องเงิน และเกิดความเครียดสะสมจนมีอาการเก็บกด

หากวิเคราะห์จากพื้นฐานเดิมของมนุษย์จะมีนิสัยดิบอยู่ในตัวอยู่แล้ว นิสัยส่วนตัวของแต่ละคนจะเป็นไปตามการเลี้ยงดู แต่ความเป็นมนุษย์ที่มีสมองและได้รับการพัฒนาจนเกิดเป็น"มโนสำนึก" คือ ตัวที่ควบคุมให้ไม่กล้าทำสิ่งไม่ดี ถ้าหากมโนสำนึกมีมากเกินไปก็จะทำให้ตัวบุคคลนั้นเกิดความระแวง แต่ถ้ามีมโนสำนึกน้อยเกินไปก็อาจจะทำให้บุคคลนั้นขาดสติก่อความรุนแรงได้ ฉะนั้นจะต้องทำให้มโนสำนึกเกิดความสมดุล
สำหรับปัจจัยที่จะลดความเสี่ยงไม่ให้มนุษย์ใช้ความรุนแรงในการแก้ไขปัญหาได้ต้องเริ่มมาจากครอบครัวที่อบรมบ่มนิสัยจนทำให้มโนสำนึกแข็งแรง รวมทั้งควรมีกฎระเบียบจากสังคม ที่เป็นตัวบังคับให้รู้ผิดชอบชั่วดีเพราะสมัยนี้มีสิ่งกระตุ้นหลายอย่างที่ทำให้คนที่ก่อเหตุรุนแรงรู้สึกว่าสนุกกับสิ่งที่ทำไปและบางคนก็มองว่าเป็นเรื่องที่ดี นำไปสู่การลอกเลียนแบบ ฉะนั้นหากเกิดเหตุภาวะวิกฤตขึ้นอีกสังคมไม่ควรให้ค่ากับคนร้ายและช่วยกันเฝ้าระวังไม่ให้ผู้ที่มีความเสี่ยงในการจะก่อเหตุได้รู้สำนึกทันเวลา

และนี่ก็ทำให้เห็นว่าสถาบันครอบครัวและสังคมรอบตัวมีผลต่อชีวิตของมนุษย์อย่างเราๆ ดังนั้นคนในครอบครัวก็ควรหมั่นสังเกตด้วยว่าคนที่เรารักนั้นมีพฤติกรรมอย่างไรหมั่นดูแลใส่ใจกัน เพื่อที่จะได้ช่วยกันลดความเสี่ยงในการสร้างคนที่ใช้ความรุนแรงจนส่งผลต่อชีวิตครอบครัวคนอื่นๆ เชื่อว่าไม่มีใครอยากจะให้เหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นในประเทศไทยได้อีกเพราะแค่นี้ทุกฝ่ายต่างก็บอบช้ำกันมากพอแล้ว สุดท้ายมุกปริมหวังว่าคอลัมน์นี้คงจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่เข้ามาอ่านไม่มากก็น้อย