"แบงค์ แคลช" ร่ายยาวหลังถามชาวเน็ต "ผมเป็นคนอย่างไร จงอธิบาย"

ต่อมาล่าสุด"แบงค์ แคลช" ได้โพสต์ให้คำตอบกับคำถามที่ว่าจากคำถามในโพสวันก่อนที่ว่า "ผมเป็นคนอย่างไร จงอธิบาย" .......ผมไม่ได้เป็นแบบที่คนส่วนใหญ่คิดในมุมมองส่วนตัวของผมเองในปี 2020 ซึ่งเจ้าตัวได้โพสต์ระบุข้อความไว้ว่า..........

จากคำถามในโพสวันก่อนที่ว่า "ผมเป็นคนอย่างไร จงอธิบาย" .......ผมไม่ได้เป็นแบบที่คนส่วนใหญ่คิดในมุมมองส่วนตัวของผมเองในปี 2020 นี้
1. ผมไม่มีการศึกษาเท่าที่ควร ฝั่งหนึ่งผมดีใจที่รู้ตัวเองเร็ว...อีกฝั่งหนึ่งผมเสียใจที่ทำตามรูปแบบของลูกชายคนโตได้ไม่ครบถ้วน และไม่ "สง่างาม" ในการศึกษาร่ำเรียนที่ผ่านมา...สิ่งนั้นเองที่ทำให้ผมอ่านหนังสือมากมายและอ่านหนังสือพิมพ์จนจบเล่มเสมอเพื่อเติมเต็ม แต่ในวันนี้ต้องแยกแยะอ่านเพื่อเป็นกลาง และต้องฉลาด
2. ผมไม่ใช่คนอบอุ่น ผมไม่เคยส่งดอกไม้หรือกระเช้าในวันเทศกาลใดๆให้กับผู้ใหญ่หรือรุ่นพี่ที่รักแบบคนทั่วไปทำ...ดูไม่ใส่ใจไร้ซึ่งอารยะ แต่ผมมักให้หัวใจไปก่อนเสมอ...แล้วผมไม่เอาคืน ผมไม่กอดใครง่ายๆนอกจากแฟนเพลงครอบครัววงแคลชเท่านั้น
3. ผมไม่ใช่คนโลกส่วนตัวสูง ผมเพียงแค่เลือกคนคบ....ถ้าผมไม่ได้ไปไหนเลย หมายความว่า "ไม่มีเพื่อนดีๆให้ผมไปด้วยเลยเพราะเขาเหล่านั้นไม่ว่าง" และผมทำกิจกรรมคนเดียวได้อย่างดีมาก บ้านคือความร่มใจ คุณย่ายืน 1 หมา 2 ตัว แมว 5 นาย....ผมจะเหงาได้อย่างไร
4. ผมไม่ใช่คนหล่อเหลาอะไรทั้งนั้น จมูกที่บานขนาดเอานิ้วโป้งใส่เข้าไปได้โดยไม่ลำบาก ผิวสีเเทนที่ผมรักเพราะแม่ให้มาบวกกับความเหลี่ยมของหน้าที่ไม่สมทรงในจริตของสาวไทย....นี่คือคำตอบ
5. ผมไม่ใช่คนเข้าถึงยาก เพราะผมไม่ให้ใครเข้าถึงก็เพียงเท่านั้น เฉกเช่นข้อ 3 ผมไม่มีม่านหมอกมาฉาบหลอก....มีเเค่ 2 อย่างคือเปิดและปิด....และแน่นอนเวลาผมเปิดใจให้ใคร 30% มักจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองเสมอ....ยกเว้นแฟนๆครอบครัววงแคลชซึ่งผมจะเปิดแง้มไว้เสมอเพื่อพร้อมง้างออก....และวันนี้ผมยิ้มเยอะขึ้นมาก
6. ผมไม่ใช่คนดี ความใส่ใจและกตัญญูต่อพ่อแม่ที่มีหลายคนชื่นชมนั้นผมไม่ได้ภูมิใจอะไรเพราะมันเป็นเรื่อง "ธรรมดาทั่วไป" ของมนุษย์ที่ต้องทำ....ไม่ใช่เรื่องพิเศษ....รางวัลลูกกตัญญูแห่งชาติผมไม่สมควรได้รับ เพราะผมพ่ายแพ้ให้กับเด็กน้อยที่ช่วยแม่ขายอาหารในตลาดก่อนไปโรงเรียนในตอนเช้า เด็กๆเหล่านั้นสมควรได้ไม่ใช่คนมีชื่อเสียง มีสิ่งเดียวที่ผมมั่นใจคือความเป็นธรรมชาติของผม ยิ้มเมื่ออยากยิ้ม นิ่งเมื่อข้นคิด ดีดเมื่อผ่อนคลาย ความไม่เฟคเป็นข้อเดียวที่ดีของปรีติ....และผมลืมคำหนึ่งไปแลัวกับคำที่ว่า "ก็ผมเป็นของผมแบบนี้ใครจะทำไม" โนววววววว.....ผมจะต้องเป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิมสิ
คิดถึงนะพิมพิศา.....ไก่จ๋า