เปิดใจ "แพะฉกเพชร" ช้ำติดคุกฟรี 7 เดือน เป็นหนี้ครึ่งล้าน ร่ำไห้คิดว่าตายคาคุก

รายการ "เรื่องลับมาก (NO CENSOR)" ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 13.55  - 14.50 น. ทางเนชั่นทีวี ช่อง 22 วันนี้ (29 พ.ย.) พิธีกรสาว "ดร.บุ๋ม ปนัดดา วงศ์ผู้ดี" ได้เปิดใจสัมภาษณ์ แพะฉกเพชร "คุณพิสิษฐ์" มาพร้อม "น้อย ดารีวรรณ" ภรรยา โดยมาพร้อม "ทนายปิยณัฐ สุกยัง" เพื่อพูดคุยในประเด็นดังกล่าว   
ถูกจับได้ยังไง?
พิสิษฐ์ : "ผมนึ่งข้าวเหนียวอยู่ที่บ้านตอนเช้า ประมาณเก้าโมง กำลังเอาฟืนใส่เตา พอดีมีผู้ชายมาถามผม ชื่อเก่าผมชื่อรังสิต แล้วเขาก็มาล็อกตัวผมขึ้นรถ  บอกว่าเป็นตร. เขาใส่ชุดธรรมดานี่แหละ เอาหมายจับให้ผมดู ผมก็อ้าว มีหมายจับด้วยเหรอ สักพักเอาเสื้อผมปิดหน้า ให้คว่ำอยู่ในรถ เอาเข็มขัดล็อกที่ขา ผมถามว่าผมผิดอะไร ผมเห็นหมายจับแต่ไม่ได้อ่าน ผมก็ตกใจ"
วันที่โดนจับ?
พิสิษฐ์ : "วันที่ 16 ก.พ. 60 เขาปิดหน้าปิดตาผม แล้วพาไปรีสอร์ต อุ้มขึ้นรีสอร์ต ก็ถามว่าจับผมเรื่องอะไร เขาบอกว่าผมไปขโมยเพชรเขา มึงเอาเพชรไปไว้ไหน ผมบอกว่าผมไม่ได้ทำ ผมอยู่นครพนมตลอด ผมไม่รู้เรื่องเลย ผมก็ถามเขาว่าเหตุเกิดที่ไหน เขาบอกเหตุเกิดที่กรุงเทพฯ ซึ่งผมไม่ได้เข้ากรุงเทพฯ มาหลายปีแล้ว เขาก็ไม่ฟัง เขาบอกถ้าบอกกู กูจะปล่อย ผมก็บอกว่าอยากเจอเจ้าของเพชร อยากคุยกับเจ้าของเพชร สักพักก็ยื่นโทรศัพท์มาให้คุยกับผม วิดีโอคอล คนที่ไปชี้ตัวผมนี่แหละ ผมถามว่าคุณนาย ผมไม่เคยรู้จักคุณนายเลย ผมจะไปขโมยเพชรคุณนายได้ยังไง เขาก็บอกว่ามึงเอาเพชรกูไปทำไม"
เขาพาพี่ไปไหนต่อ?
พิสิษฐ์ : "เขาก็เค้นผมเรื่องเพชรต่อ ตั้งนานพาไปอีกรีสอร์ต ผมถามว่าเพชรมูลค่าเท่าไหร่ เขาบอกเกือบๆ 20 ล้าน ผมก็ถามว่าทำไมไม่เป็นข่าว ไม่รู้เรื่องเลย เขาบอกเจ้าของเพชรให้ตามสืบลับๆ ก่อนเขาพาไป ผมบอกว่าผมอยากเจอภรรยา สักพักเขาก็พาภรรยามาหา ช่วงบ่ายก็พาไปอีกรีสอร์ต สักพักก็พาเข้าสถานีตำรวจนครพนม เขาทำพิมพ์ลายนิ้วมือ ลงบันทึกการจับกุม ผมบอกว่าผมไม่ได้ทำนะ เขาบอกให้เซ็นๆ ไป ตอนนั้นก็ตกใจ แล้วเขาก็ส่งมาที่สน. สูงเนินที่เป็นคดีฉ้อโกงที่สูงเนิน"
แล้วทำไมมีคดีฉ้อโกงอีกคดี?
พิสิษฐ์ : "อันนี้ผมก็ไม่รู้ พอมาสูงเนิน ตร.ก็ถามว่าผมเคยมาสูงเนินมั้ย ผมว่าตั้งแต่เกิดไม่เคยมาเลย เจ้าของคดีก็ไปเรียกผู้เสียหายคดีฉ้อโกงมาดูตัวผม เขาบอกว่าไม่ใช่ ตร.ก็บอกว่าน่าจะจบแล้ว ให้กลับบ้าน ก็ดีใจคิดว่าได้กลับบ้าน พออีกสักพักมีผู้หญิงที่บอกว่าเพชรหายมาดูอีกที"
เจอพอหน้าคุณนาย?
พิสิษฐ์ : "ผมก็พูดมาจากห้องขังว่าคุณนาย ผมไม่เคยรู้จักคุณนายเลย ผมขายข้าวเหนียวส้มตำอยู่นครพนม จะไปขโมยเพชรอะไร ผมพูดไปก็ร้องไห้ไป ช่วงนั้นกลัวมาก แล้วเขาก็ออกไป พอออกไปเขาก็ทำเรื่องส่งตัวมาที่สน.บางเสาธง แล้วก็ส่งเข้าเรือนจำ"
วันที่เดินเข้าเรือนจำ รู้สึกยังไง?
พิสิษฐ์ : "ผมคิดว่าผมตายตั้งแต่วันเขาจับแล้ว ผมคิดว่ายังไงผมก็ไม่รอด ผมจะไม่เห็นหน้าลูกหน้าเมียอีก เพราะเขาขู่เรื่องเพชร ตายแน่กู มันตกใจและกลัวมาก ทำไมชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ ใครมาใส่ร้ายเราขนาดนี้ เราไปทำอะไรให้เขา ผมไม่เคยคิดทำร้ายใคร"
พี่น้อย ใครไปบอกพี่ว่าสามีถูกจับ?
น้อย : "ไม่มีใครบอกค่ะ เพราะตอนเขาโดนจับออกไปจ่ายค่าไฟ ตอนกลับมาก็มีผู้ชายคนนึงมานั่งรออยู่ ก็งงว่านั่งรออยู่นาน ก็ถามว่าเป็นใคร ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ ก็ถามว่าพี่เขาไปไหน เขาบอกไม่ได้ไปไหนหรอก ไปนั่งรถกับนาย สักพักเขาบอกว่าเธออยากเจอเขาหรือเปล่า จะเจอเขามั้ย เขาก็พาไปที่รีสอร์ตที่เอาตัวไว้ ตอนแรกเขาบอกจะพาไปโรงพักก่อน เดินขึ้นรถปุ๊บเขาก็ยึดโทรศัพท์เลย บอกจะพาไปเจอแฟนที่โรงพัก แต่โรงพักต้องไปทางริมโขง แต่นี่พาไปคนละทางเลย ออกนอกเมือง ตอนเห็นเขา เราก็สงสัยว่าทำไม เขาบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่รู้เหรอเขาไปทำอะไร เราบอกว่าอยู่ด้วยักน เขาไม่ได้ทำอะไรเลย"
ภาพแรกเห็นสามี?
น้อย : "หน้าซีด เขาให้เห็นไกลนะคะ เขาก็บอกว่ากำลังจะยอมรับนะ ไปขโมยเพชรมา"
วินาทีนั้นเชื่อหรือไม่เชื่อ?
น้อย : "ไม่เชื่ออยู่แล้ว เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด เป็นไปไม่ได้"
ช่วงแรกเราไม่สามารถหาพยานมายืนยันตัวเราได้เลยเหรอ?
พิสิษฐ์ : "ช่วงแรกตกใจ ทำอะไรไม่ถูก มานั่งคิดว่าวันที่เพชรหายผมอยู่ไหน สองสามวันก็เข้าเรือนจำ ก็ให้แฟนหาหลักฐานช่วงที่เราอยู่ข้างใน มานั่งคิดว่าวันที่ 26 27 เราไปหาหมอที่คลินิก วันที่ 28 เราปวดท้องอยู่ ให้หมอมาฉีดยาที่บ้าน ตรงกับวันที่เพชรเขาหาย ก็ไล่หาว่าวันนั้นคุยกับใครบ้าง ให้แฟนไปหาพยาน"
ช่วงวิ่งเต้น ลำบากพอสมควร?
พิสิษฐ์ : "ลำบากมาก อยู่ในคุก 7 เดือนกับ 10 วัน"
น้อย : "เราไม่ได้ทำงานเลย ค่าใช้จ่ายมีทุกวัน ก็เยอะพอสมควร"
พิสิษฐ์ : "ประมาณ 5-6 แสน ชีวิตในคุกก็ลำบาก นอนขาไขว้กัน จะกินอาบน้ำคนมันเยอะต้องแย่งกัน ถ้าเราไม่ผิด เราไปอยู่ข้างใน จิตใจเราก็ว้าวุ่น ทำไมมาเจอสภาพแบบนี้"
จิตใจพี่น้อยเป็นยังไง?
น้อย : "ทุกข์ทุกอย่าง เพราะเรามีลูกอยู่ที่บ้าน ต้องไปยืมตังค์ในการเดินทาง"

รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับเรา?
พิสิษฐ์ : "ครับ เขาทำเพื่ออะไร มาโยนความทุกข์ให้คนอื่น เขาสบายใจเหรอ หรือเป็นเวรเป็นกรรมของผม ทำไมมาเจอแบบนี้ เราก็จนอยู่แล้ว ยิ่่งจนซ้ำไปอีก จิตใจเขาทำด้วยอะไร ไม่เคยรู้จักกันเลย แล้วมาชี้ว่าเราเป็นโจร ไม่เคยลักขโมยใคร เคยดูแต่ในข่าว ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง"
ตอนออกจากคุก ได้รับการตัดสินว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีนี้?
พิสิษฐ์ : "ดีใจมาก ก่อนได้ออกผมรู้ก่อนเดือนนึง สืบอะไรเสร็จหมดแล้ว คิดว่ายังไงก็ได้ออก แฟนก็ซื้อขนมให้นักโทษกินเลี้ยงกันก่อน ได้ออกมาเจอหน้าแม่" 
วินาทีนั้นกราบเท้า?
พิสิษฐ์ : "คือดีใจ หมดทุกข์หมดโศกแล้ว ดีใจมากที่ได้ออกมา พูดอะไรไม่ออก ร้องไห้อย่างเดียว" ติดคุกไป 7 เดือนกว่า ได้รับเงินเยียวยามั้ย?
พิสิษฐ์ : "ได้จากกระทรวงยุติธรรม ช่วยมา 1.8 แสน เงินที่ได้มา เราก็ไว้ใช้ในชีวิตประจำวัน เราไม่มีทุน ออกมามีแต่หนี้ที่ไปยืม แฟน แม่ น้องนุ่ง ญาติพี่น้องก็ไปดึงๆ กันมา มันก็เลยมากขึ้น ตอนนี้บ้านที่อุบลฯ แม่ประกาศขายบ้าน เพื่อเอามาใช้หนี้ให้ญาติพี่น้อง  มันเป็นผลพวงกันหมดเลย เราไม่มีอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้ทำผิด ทำไมเราต้องติดคุก มันนาน 2 ปีแล้ว เรายังหาเงินไปจ่ายเขาไม่ได้ เราออกมาเขาคิดว่าเรามีตังค์แล้ว แต่เงินชดเชยไม่ได้มากขนาดนั้น"
สงสัยมั้ย ทำไมต้องเป็นเรา?
พิสิษฐ์ : "สงสัย ทำไมเป็นผม ทำไมผมต้องมาเป็นคนรับกรรม"

แล้วเขาตามโจรตัวจริงได้หรือยัง?
พิสิษฐ์ : "เราพิสูจน์ความจริงแล้วว่าเราไม่ได้ทำ แล้วคนร้ายล่ะ คุณได้เพชรคืนมั้ย ก็ออกมาถามนี่แหละว่าเพชรอยู่ที่ไหน ใครเป็นคนร้าย"
ถ้าเราเป็นแพะรับบาป เราสามารถเรียกร้องความยุติธรรมจากใครได้บ้าง?
ทนาย : "จากที่คุยกับทางแพะไปแล้ว กระทรวงยุติธรรมเยียวยาในส่วนของเงินที่เขาจ่ายได้ คำนวนตามวัน ได้รับไปแล้ว เป็นสิทธิตามกฎหมายพื้นฐาน แต่การที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมโดยไม่ชอบ นำไปเซฟเฮาส์ ทำร้ายร่างกาย กรณีนี้เจ้าหน้าที่ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ก็สามารถฟ้องตามมาตรา 157 มีโทษจำคุก 1-10 ปี เฉพาะเจ้าหน้าที่ที่ดำเนินการจับกุม ถ้าพบว่าพนักงานสอบสวนดำเนินการไม่ตรงไปตรงมา ก็สามารถดำเนินการได้โดยตรง ถ้าต้องการเรียกค่าเสียเวลา เสียโอกาส วิ่งเต้นคดี สามารถฟ้องสำนักงานตำรวจแห่งชาติให้รับผิดชอบส่วนนี้ได้ แล้วกรณีที่ดำเนินการเบิกความเท็จ ที่เจ๊เจ้าของเพชรมาชี้ตัวมั่วๆ ต้องตกไปอยู่ในคุกหลายเดือน สามารถแจ้งความร้องทุกข์กล่าวโทษในข้อหาเบิกความเท็จ ซึ่งมีโทษจำคุกถึง 7 ปีเลยนะ เบิกความเท็จในคดีอาญา"
ฟ้องเจ๊ให้รับผิดชอบได้ ทำไมมาชี้ตัวมั่ว?
ทนาย : "ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครจับเขาซ้อม เป็นใครกันแน่ ต้องไปสืบหามาก่อน เพราะตอนนี้ไปร้องทุกข์ให้กองปราบสืบสวนแล้ว แต่เรื่องนี้มีพิรุธในคดีเยอะเลย ผมตรวจสอบคำพิพากษาแล้ว ศาลไม่ได้ยกฟ้องเพราะเหตุอ้างที่อยู่นะ เหตุที่ศาลยกฟ้องมี 4 ประการ คือทางเจ๊เจ้าของเพชร มีประจักษ์พยานแค่คนเดียว คือตัวเจ๊ พนักงานสอบสวนไม่ตรวจสอบการใช้ข้อมูลทางโทรศัพท์ที่นำเบอร์ของคุณพิสิษฐ์ไปเปิด ว่าคนร้ายตัวจริงโทรหาใครบ้าง ไม่มีลิสต์การโทรเข้าโทรออกเลย ได้แค่ชื่อทางนี้แล้วดำเนินการจับกุมเลย เมื่อก่อนใช้สำเนาบัตรคนอื่นไปเปิดได้ แต่เดี๋ยวนี้ต้องใช้ตัวจริงแล้ว แล้วบ้านที่เกิดเหตุ ไม่ตรวจสอบลายนิ้วมือแฝงด้วย ไม่ตรวจสอบดีเอ็นเอ ไม่ตรวจสอบอะไรเลย อันนี้ปรากฎในคำพิพากษาของศาล ที่ขังเจ๊ซื้อขายเพชร ไม่ตรวจสอบลายนิ้วมือแฝง ไม่รู้ว่าไม่มีหรือไม่ได้ตรวจสอบ แล้วกล้องวงจรปิดบริเวณนั้นไม่มี พิรุธที่สี่คือไม่มีการสอบสวนบ้านที่เกิดเหตุ บ้านที่ขายเพชรเป็นบ้านคนอื่่นนะ ที่สำคัญเพชรของกลางอยู่ไหน อย่าลืมว่าเพชรมีใบเซอร์ด้วยนะ ในการโดนขโมยไป ต้องไปปรากฎในตลาด ได้สอบสวนตรงนี้หรือเปล่า ตรงนี้พี่เขาติดใจว่าเพชรหายจริงหรือเปล่า ทางนี้ยกฟ้องไปแล้ว แล้วคนร้ายตัวจริงอยู่ไหน ไปจับตัวมาสิ อยู่ดีๆ ยกฟ้องไม่ใช่จะจบนะ แล้วเพชรอยู่ไหน เจ๊ก็ลอยไป ไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เลยเหรอ"
เจ๊ต้องชดใช้เขามั้ย?
ทนาย : "ต้องชดใช้ ถ้าเจ๊ไม่อยากติดคุก เจ๊ต้องตามคนร้ายต่อ เพราะสังคมตั้งคำถามว่าตกลงเพชรหายจริงหรือเปล่า"
อยากฝากอะไรถึงเจ๊?
พิสิษฐ์ : "คนเราถ้าหากินสุจริต บ้านเมืองก็เจริญ ถ้าหากินคดโกงแบบนี้ บ้านเมืองจะอยู่ยังไง"
เขาทำเพื่อประกันหรือเปล่า?
พิสิษฐ์ : "ผมไม่แน่ใจว่าเขาทำเพื่ออะไร"
ต้องสอบเจ๊ สอบตร.ที่จับกุม?
ทนาย : "ต้องตามจับตัวให้ได้ จะให้เขาติดคุกฟรีเหรอ"
กล้าฟ้องตร.เหรอ?
พิสิษฐ์ : "เรากลัวมาก แต่ก็อยากรู้ความจริง คิดขึ้นมาก็กลัว ภาพยังติดตาอยู่"
ทนาย : "ถ้าผู้เสียหายไม่กล้าดำเนินการ กฎหมายก็ช่วยไม่ได้ แต่ภาครัฐต้องมีคำตอบให้เขา ต่อให้ฟ้องหรือไม่ฟ้อง หรือไม่ก็ต้องตั้งกรรมการสอบสวนเรื่องนี้ว่าความจริงเป็นยังไงกันแน่"