มีเงิน...จ้างผี ...ซื้อป้าย... จ่ายม็อบกำมะลอ...เพาะฟาร์มงูเห่า

เขาสองคนเดินสวนกันในสภา ทหารรุ่นน้องบอกกับพรรคพวก เมื่อเห็นตำรวจผู้พี่เดินมาแต่ไกล
"กูจะเดินตรงไป ถ้าไม่หลีก...กูชน" ตามด้วยประโยคสั้นๆ "กูเอาจริง"
จากนั้นก็สาวเท้าก้าวออกไป ตรงไป และ ตรงไป ดิ่งไปยังเป้าหมายที่เพิ่งลงจากเวที อภิปรายนายกรัฐมนตรี พล.อ.ประยุทธ์มาหมาดๆ
ท่ามกลางสายตาลุ้นระทึกของทั้งห้อง รอบด้านเงียบกริบ เข็มตกได้ยินสนั่น จวบจนระยะประชิดใกล้จะถึงตัวนายตำรวจใหญ่ เห็นท่าไม่ดี อีกนิดเดียวจะถึงตัว นายตำรวจผู้มีวาจาสามหาวก็เดินหนี ฉากหลบออกไปทันควัน ต่อหน้าต่อตาผู้คนที่ไม่กระพริบตา
ไม่แน่จริงดังวาจา นายตำรวจใหญ่เดินหนีตีหน้ามึนๆ จากนั้นกับลิ่วล้อ หุบปากหุบคำเงียบกริบ ไม่สมราคาคุย รีบขึ้นรถจากไป ทิ้งภาพเบื้องหลังคือ นายทหารใหญ่ผู้นั้นที่ตามองจ้องตามนายตำรวจใหญ่ จนรถเคลื่อนจากไป กองเชียร์ด้านหลังถึงกับถอนใจเฮือกออกมา
ยังอยู่ที่สภาในวันเดียวกับที่รุ่นน้องพร้อมชนรุ่นพี่ วันที่ 7 พรรคฝ่ายค้าน เปิดห้องเชือดนายกรัฐมนตรีตามมาตรา 152 ไม่ลงมติ ประเด็นนายกรัฐมนตรีพลเอกประยุทธ์ ถวายสัตย์ฯ ไม่ครบ
เช้าวันนั้นบรรดาผู้ทรงเกียรติมากันครบ ที่ห้องอาหารห้องหนึ่ง มีใครสักคน หอบซองเอกสารใส่สสิ่งจูงใจมาแจกให้ชาย 14 คน ที่มาจากพรรคการเมืองหนึ่ง จองไว้แต่เนิ่นๆ ว่าวันนั้นให้อุเบกขา และ วันต่อมาให้อพยพ เมื่อได้รับสัญญาณ
ฟาร์มเพาะพันธ์งูเห่าเปิดตัวในเช้านั้นอย่างง่ายดาย เพราะคนพวกนี้เข้าข่าย วัวเคยขาม้าเคยขี่ เห็นหน้าเห็นตากันมาตลอดชีวิตการทำงานในสภา แค่ยักคิ้วหลิ่วตาก็มองออกว่า กวักมือ ตีราคา เท่าไร สดไหม ไม่อิดออด ไม่ยักท่า
ฟาร์มงูเห่าฟาร์มนี้ เจ้าของฟาร์มตัวจริง คือ ส กับ ส ผู้โชกโชน ไม่เปิดหน้าไปเจรจาโจ๋งครึ่ม แค่ต่อสายจำนรรจากันนิดหน่อยพอกระสัยยา การเจรจาเผื่อเหลือเผื่อขาดในอนาคต
หากเกิดอุบัติเหตุการเมืองเมื่อไร ปรี๊ดเดียว 14 งูเห่า กับ สอง ส. พร้อมตั้งพรรคใหม่ทันที ...หลานชายก็รู้เรื่องนี้ดี ...คำว่า "พรรคอะไหล่" หน้าตาเป็นอย่างนี้
ส่วนเรื่องป้ายโฆษณา "ทวงคืนประชาธิปไตยในไทย" 2 ป้าย กลางแมนฮัตตัน นิวยอร์ค มีราคาแพงลิบลิ่ว ไม่รวมป้ายแบนเนอร์โฆษณาแบบเดียวกันในสื่อยักษ์ใหญ่ "นิวยอร์ค ไทม์ " และจ้าง เปรู คิวบา เม๊กซิกัน มาถือป้ายประท้วงนายกรัฐมนตรีหน้า สหประชาชาติ นั้น
เส้นทางการเงิน กล่าวกันว่า โจ่งแจ้งมาก เอาว่า ถ้า "คุณอา" ซื้องูเห่าได้ "คุณหลาน" ก็ซื้อป้ายจ้างม็อบกำมะลอได้เหมือนกัน ...ขี้ปะติ๋ว...ขอให้ได้ชังชาติ เท่าไรเท่ากัน

ที่มา : เนชั่นสุดสัปดาห์