(สกู๊ป) เร่งแก้ปัญหานายจ้างเบี้ยวค่าแรงแรงงานต่างด้าว

แรงงานต่างด้าวชาวเมียนมาร์ นั่งเรียงกันเป็นตับ ประจำเครื่องจัก นับร้อยคนในโรงงานเย็บผ้าแห่งหนึ่ง ในเทศบาลแม่สอด จังหวัดตาก เป็นกิจวัตรประจำวันตั้งแต่เช้ายันเย็น ที่ต้องสาละวนอยู่กับการถักเย็บ ตามที่ได้รับมอบหมายจากนายจ้าง
หญิงชาวนาจากเมียนมาร์ข้ามฝั่งมายังประเทศไทยเพื่อหางานทำ เธอทำงานอยู่ที่นี่มาเป็นเวลา 6 ปีแล้ว เริ่มต้นได้ค่าแรงเพียง 80 บาทต่อวัน และนายจ้างขึ้นค่าแรงให้ปีละ 20 บาท จนกระทั่งล่าสุดได้รับค่าแรงเป็นวันละ 265 บาท แต่ก็ยังต่ำกว่าเกณฑ์ค่าแรง ขั้นต่ำตามกฎหมาย
ภายหลังจากที่มีการกวดขันจากเจ้าหน้าที่ในท้องถิ่นนายจ้างเพิ่งจะขึ้นค่าแรงเป็น 310 บาทเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา
มีแรงงานบางส่วน จากโรงงานแห่งนี้ไปแจ้งกับตำรวจในท้องที่ว่ายังได้รับการกดขี่เรื่องค่าแรง ที่ควรจะได้รับชดเชยย้อนหลัง เจ้าหน้าที่ตำรวจศูนย์พิทักษ์เด็กสตรีครอบครัวและป้องกันปราบปรามการค้ามนุษย์ พร้อมด้วยกรมสวัสดิการแรงงาน จึงเข้าไปเจรจากับนายจ้าง เพื่อให้จ่ายค่าชดเชยให้กับแรงงานต่างด้าวจำนวนกว่า 600 คนย้อนหลัง 2 ปีเป็นเงินกว่า 45 ล้านบาทและเพื่อแสดงเจตจำนงแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมาร์ จึงต้องลงชื่อกันต่อหน้าเจ้าหน้าที่กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เพื่อขอรับค่าชดเชยจากนายจ้างโดยที่ไม่ต้องกรอกใบคำร้อง ปัญหาคือเมื่อนายจ้างขึ้นค่าแรงตามเกณฑ์ขั้นต่ำ 310 บาท สวัสดิการที่แรงงาน เคยได้รับไม่ว่าจะเป็นข้าวฟรี หรือที่พักฟรีก็อาจจะต้องถูกตัดออกไป โดยนายจ้างจะเก็บค่าเช่ารายเดือนเมื่อได้ค่าแรงขั้นต่ำตามกฎหมายในอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ซึ่งเป็นพื้นที่ชายแดนและเป็นเขตเศรษฐกิจ มีโรงงานกว่า 940 แห่ง มีคนงานส่วนใหญ่เป็นแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมาร์ จำนวนกว่า 3 หมื่นคน
เหล่านี้จึงทำให้แรงงานคิดหนักว่าระหว่างค่าแรงขั้นต่ำตามกฎหมาย แลกกับการที่ต้องจ่ายค่าเช่าห้องพัก ให้กับนายจ้างอันไหนคุ้มค่ามากกว่ากัน หรือจริงๆแล้วพวกเขาก็อาจมีทางเลือกไม่มากนัก 
แต่หากจะให้เลือกกลับไปทำงานในบ้านเกิดก็คงจะได้ค่าจ้างค่าแรงที่ต่ำกว่านี้