พบโบราณสถานวัดเก่าแก่ 600 ปี หลังน้ำกว๊านพะเยาลด

ผู้สื่อข่าวรายงานว่านายวิมล ปิงเมืองเหล็ก นักประวัติศาสตร์เมืองพะเยา พร้อมด้วยนายสมภพ ขันธกิจ หรือสล่าแดง ช่างฝีมือเมืองพะเยาชื่อดัง นำผู้สื่อข่าว เข้าทำการสำรวจบริเวณโบราณสถานริมกว๊านพะเยา ในพื้นที่หมู่ที่ 11 ตำบลบ้านต๋อม อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา หลังสถานการณ์น้ำบริเวณกว๊านพะเยาลดลงอย่างต่อเนื่อง จนสามารถสังเกตพบโบราณสถานดังกล่าวได้อย่างชัดเจนและเป็นที่สนใจของผู้ที่ทราบข่าวและเดินทางเข้ามาสำรวจ บริเวณซากโบราณสถานดังกล่าว
จากการสำรวจและเข้าตรวจสอบพบว่าบริเวณดังกล่าวนั้น ตั้งอยู่ริมกว๊านพะเยาฝั่งทางทิศตะวันออก ซึ่งในช่วงนี้สามารถมองเห็นสิ่งก่อสร้างหรือโบราณสถานได้อย่างชัดเจน โดยพบว่าซากวัตถุโบราณดังกล่าวนั้นจะมีร่องรอยของก้อนอิฐโบราณ ที่ยังเรียงรายไปตามแนวกำแพงของวัดอย่างชัดเจนและยังพบว่ามีอยู่ฐานชุกชี ที่ยังมีก้อนอิฐโบราณขนาดใหญ่เรียงรายซ้อนกันเป็นตับและมองเห็นได้ถึงร่องรอยความเก่าแก่

.

นายวิมล ปิงเมืองหเล็ก นักประวัติศาสตร์ชาวพะเยา ระบุว่า โบราณสถานดังกล่าวนั้นในอดีตมีการก่อสร้างในสมัยเมื่อ 500-600 ปีที่ผ่านมา โดยจะมีการสร้างวัดในลักษณะที่ เป็นวัดที่ได้รับศิลปะการก่อสร้าง มาจากจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งในยุคนั้นได้มีการก่อสร้างวัดบริเวณริมลำน้ำอิง จำนวนหลายวัดหลังจากที่ทางประมงได้มีการทำประตูระบายน้ำในปี 2482 จึงทำให้วัดดังกล่าวที่ตั้งเรียงรายบริเวณริมแม่น้ำอิง ถูกน้ำท่วมซึ่งโบราณสถานดังกล่าวนั้นคาดว่ามีอายุพอๆกับวัดติโลกอารามกลางกว๊านพะเยา รวมทั้งโบราณสถานบ้านร่องไฮ ซึ่งในช่วงที่น้ำกว๊านพะเยามีปริมาณที่สูงจะไม่สามารถมองเห็นวัดดังกล่าวได้เลย

.

แต่ในขณะนี้น้ำกว๊านพะเยา ลดลงจนสามารถสังเกตเห็นซากโบราณสถานได้อย่างชัดเจน ซึ่งวัดดังกล่าวนั้นในอดีตชาวบ้านบริเวณใกล้เคียงวัดแห่งนี้จะเรียกว่า วัดย่าซ็อกแซ๊ก เนื่องจากเป็นที่อาศัยของคนจีนสมัยโบราณและจะมาทำสวนผักบริเวณใกล้ริมลำน้ำ ซึ่งอยู่ใกล้บริเวณวัดและชาวจีนคนดังกล่าวชาวบ้านจะเรียกย่าซ็อกแซ๊ก เนื่องจากคนจีนโบราณได้มีการนำความเชื่อในการนำผ้ารัดเท้าเพื่อให้เท้ามีขนาดเล็กและมีการเดินที่ซ็อกแซ๊ก ชาวบ้านเลยตั้งชื่อวัดดังกล่าวว่าวัดย่าซ็อกแซ๊ก.

.

ขณะที่นายสมภพ ขันธกิจ หรือสล่าแดง สล่าชื่อดัง ที่ศึกษาในเรื่องของงานสถาปัตย์ปัตยกรรมล้านนาและประวัติศาสตร์ล้านนา ระบุว่า วัดดังกล่าวนั้นได้มีการก่อสร้างที่ใช้คนเป็นจำนวนมากและการทำอิฐดังกล่าวนั้นถือว่ามีอายุที่เก่าแก่ มากกว่า 600 ปี ซึ่งบริเวณของวัดจะสังเกตได้อย่างชัดเจนถึงแนวกำแพงแก้ว ดังกล่าว
นอกจากนี้ ยังพบเครื่องถ้วยชามที่อยู่ในยุคเดียวกันสมัยราชวงศ์หมิง นอกจากนั้นยังพบว่าเครื่องถ้วยชามต่างๆนั้นได้มาจากเตาเผาทั้งเวียงบัวและเวียงกาหลง ถือว่าเป็นที่รวบรวมของเครื่องปั้นดินเผาของทุกเตาที่มีอยู่ในแถบล้านนาแห่ง
สำหรับโบราณสถานหรือวัดโบราณดังกล่าว ที่สามารถพบได้ในขณะนี้เนื่องจากสถานการณ์น้ำในกว๊านพะเยาลดลงอย่างต่อเนื่อง จึงสามารถที่จะมองเห็นซากโบราณสถานได้ ซึ่งคาดว่าภายในเร็ววันนี้จะเป็นสถานที่ที่น่าค้นคว้าทางประวัติศาสตร์อีกสถานที่หนึ่งของจังหวัดพะเยาที่แสดงออกถึงความเก่าแก่และความยิ่งใหญ่ของเมืองพะเยาในอดีต....