"จั๊กกะบุ๋ม เชิญยิ้ม" จากชีวิตติดหรูใช้วันละแสน สู่บุคคลล้มละลาย

ขอถามย้อนหน่อตอนพีคสุดๆ วิ่งวันละกี่งาน
"ตอนนั้นวิ่งถ่ายละคร 4 เรื่อง ตอนนั้นอยากได้เงินและสนุกกับการทำงาน รวมรายได้แล้วเดือนหนึ่งได้ 5 แสนบาทอย่างต่ำ ก็เป็นแบบนี้มาหลายปีเหมือนกัน ถามว่าเคยใช้เงินวันละแสน เอาจริงบางวันเกิน ผมเป็นคนชอบซื้อชอบสร้างอิมเมจให้กับตัวเอง สร้างสังคมให้กับตัวเอง ชอบซื้อเสื้อผ้า สนิทกับทุกแบรนด์ที่อยู่ในห้าง สามารถโทรไปให้เค้าล็อกของให้โดยที่ไม่ต้องไปที่ชอป เสื้อผ้าตลาดนัดตอนนั้นใส่ไม่ได้ ตอนนั้นมันหลง หูอื้อตามืดตามัว มันคิดอะไรไม่ออก มันมีแต่ความฟุ้งเฟ้อ เพราะเงินหาง่าย ถ้าเรื่องหาเงินผมมีกำลังหาเงินได้เยอะ แต่ไม่เคยคิดว่าผมเหนือกว่าคนอื่น แต่เรื่องเงินผมมั่นใจว่าออกจากบ้านผมต้องได้เงินเท่าไหร่"
ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะชีวิตวัยเด็กเคยลำบากมาก่อนหรือเปล่า
"ติดลบศูนย์ ผมเกิดและโตในสลัม พ่อแม่ไม่มีต้นทุนอะไร แล้วผมก็ดิ้นรนมาด้วยตัวเองตั้งแต่อายุ 8-9 ขวบ เริ่มเล่นตลกแล้ว ตอนนั้นก็ไม่ได้เงินเยอะ เราก็เล่นตลกและไม่เรียนหนังสือ จบป.6 เอง ถามว่าได้เอาเงินให้พ่อ แม่ไหม ตอนเด็กๆ อ่ะให้ ตอนนั้นผมเด็กยังไม่รู้จักการใช้เงิน ได้มาเท่าไหร่ก็ให้แม่ แต่ช่วงวัยรุ่น เริ่มเข้าวงการ เริ่มเห็นอะไรที่มันกว้างขึ้น จากนั้นก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ คือไม่ได้ทิ้งนะครับ อยู่ด้วยกัน แต่ให้แบบยิบๆ ย่อยๆ ของในตู้เย็นแน่น ให้ตังบ้างแต่ไม่เยอะ เราเอาไปสร้างสังคมข้างนอก ลืมคิดถึงครอบครัว อยู่แบบนี้มาเป็น 10 ปี"

ทำงานเป็น 10 ปี ได้เงินเยอะขนาดนี้ ทำไมชีวิตถึงพลิกผัน?
"ผมเป็นคนชอบทำ ชอบลงทุน และที่มาหมดจริงๆ ก็คือหมดกับร้านกาแฟ ซึ่งตอนที่เปิดร้านกาแฟก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองจะดาวน์ลง แต่ยังมีเงินอยู่เป็นก้อนสุดท้าย หมดไปกับร้านกาแฟ 5 ล้าน แถวปากเกร็ด แค่เครื่องชงกาแฟก็ 3 แสน วันนึงขายได้ 8 แก้ว มันก็อยู่ไม่ได้ต้องปิดลง แต่ก็ยังไปต่ออีกเปิดร้านกาแฟอีกร้านที่หัวหิน ตอนนั้นขายดีมาก ขยายสาขาอีก ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กันมีแค่ตึกแถว 2 ห้องกั้นกลาง เห็นฝรั่งเยอะก็เลยเปิดร้านสเต็ก ผมเช่าตึกละ 3 หมื่น ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายลูกน้อง ตอนนั้นพอขายไม่ได้เลยมีโปรโมชั่นสเต็ก 9 บาท น้ำ 1 บาท จากเคยได้ช่วงรุ่งๆ อย่างต่ำ 5 แสน ตอนเปิดร้านกาแฟ จากหลักแสนเริ่มมาหลักหมื่น"
ใช้คำว่าหมดตัวได้ไหม
"มันหมดตัวมานานแล้วครับ แต่มันดื้อรั้น พอหามาได้อีกหน่อยเราก็คิดว่าเอาว่ะลองให้รู้ ตอนนั้นเราคิดว่าการเป็นนักแสดง ดารา ทำอะไรคนน่าจะให้ความสนใจ แต่เราคิดผิด จนถึงขั้นเอาของเก่ามาขาย พวกเสื้อผ้าแบรนด์ ผมเอาไปกองตลาดนัด ตัวประมาณ 20-60 บาท มีเจ้าหนี้มายื่นจ่อทวงเงิน ผมไม่เปิดเสียงโทรศัพท์เป็นเดือน ผมนอนไม่หลับเลย"
กลายเป็นบุคคลล้มละลาย
"ตอนนั้นเป็นหนี้ประมาณ 3 ล้าน เจ้าหนี้จำหน้าไม่ได้แต่จำชื่อได้ คือตอนที่มีผมใช้จ่ายแบบไม่สนใจเรื่องบ้าน เรื่องรถ ตอนนั้นซื้อบ้าน ซื้อรถ แต่ไม่สนใจผ่อน เขาก็มายึดไป มีหนี้บัตรเครดิส มีหนีบ้าน ทุกอย่างที่เป็นหนี้ผมมีหมด"
ตอนนั้นชีวิตดิ่งสุดถึงขั้นฆ่าตัวตาย
"มันคิดอะไรไม่ออก นั่งย้อนถามตัวเองทำไมไม่เก็บเงิน ถ้าเก็บวันนั้น วันนี้จะมีเงิน 20-30 ล้านได้ ตอนนั้นครอบครัวแตกแยก เลิกรากันไป เมื่อก่อนลูกเรียนโรงเรียนเทอมละเป็นแสน ตอนนี้ก็ต้องลดเกรดลงมา ณ ตอนนั้นที่ให้ลูกเรียนแพงๆ ก็เพราะผมไม่มีโอกาสก็เลยอยากให้ลูกได้เรียนที่ดีๆ อยู่ในสังคมดีๆ ตอนนั้นเรามีก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอตอนที่เราไม่มีเงินส่งเสีย มันจะบอกว่าผมจมไม่ลงก็ได้ แต่ก็ต้องยอมให้ลูกลดตัวเองลงมาโดยที่เราส่งตามแบบกระท่อนกระแท่นของเรา ตอนนั้นผิดหวังกับทุกอย่าง ชีวิตผมสัมเลเทเมา เมาทุกวัน ผมกินเหล้าแบบหนัก ขับรถย้อนศร ขับรถขึ้นบรรไดหน้าห้าง"

แล้ว ณ วันที่ฆ่าตัวตายมันเกิดอะไรขึ้น?
"ปกติผมขับรถเร็วอยู่แล้ว แล้ววันนั้นกะว่าถึงที่สุดแล้ว ไม่มีเป้าหมาย เมา แล้วมันเฮิร์ตกับความรู้สึกทุกอย่าง ไม่คิดอะไรแล้ว ขับรถแบบเร็วมาก มันเป็นภาวะคิดสั้น ผมกะจะชนอะไรก็ได้ เพราะผมขับมาเร็วมาก แต่ตอนนั้นรถลงข้างทาง ผมก็ลงจากรถแบบงงๆ แล้วโทรหาเพื่อนที่เป็นกู้ภัยบอกว่าให้มาเอารถขึ้นให้หน่อย ผมจะไปทำงาน ตอนนั้นเป็นช่วงเช้ามืดพอดี เรียกว่าเป็นฟ้าใหม่ของผมทำให้ผมคิดได้".