(คลิปข่าว) วิถี "ลูกทะเล" ความภาคภูมิใจบน "เกาะปันหยี"

แม้วันนี้ สนามฟุตบอล จะทรุดโทรม จนเด็กๆไม่สามารถเล่นได้ แต่ พวกเขาก็มีสนามบอลกลางแจ้งภายในโรงเรียน ให้ได้ออกกำลังกายกันทุกวัน

ถึงแม้เวลานี้การท่องเที่ยวที่นี่จะซบเซาไป สืบเนื่องจากเรือทัวร์จีนล่มที่ภูเก็ต แต่ที่นี่ก็ยังคงเป็นหนึ่งในแลนด์มาร์กที่นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกอยากจะมาเยือนสักครั้งเพราะเสน่ห์ของ "บ้านกลางน้ำ" บนเกาะปันหยี ที่นี่ไม่เหมือนใคร บ้านเรือนที่นี่บางหลัง ยังสร้างบนเสาไม้ที่ปักในเลน ยกระดับเพื่อให้พ้นการขึ้น-ลงของน้ำทะเล เวลาน้ำขึ้น จึงเหมือนว่าหมู่บ้านปันหยี ลอยอยู่กลางท้องทะเล


อย่างที่ โต๊ะชายยี่หมาด แสงสาคร ผู้เฒ่าวัยกว่า 90 ปี ที่วันนี้ดวงตาพร่าเลือนจนมองไม่เห็นทั้งสองข้าง เล่าด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มมีความสุขว่า เขาเกิดและโตที่นี่ และทำอาชีพประมงมาตลอด พร้อมกับท้าวความชื่อ "ปันหยี" ว่าหมายถึง "ธง" โดยเมื่อ 200 ปีก่อน"โต๊ะบาบู" ผู้นำชาวอินโดนีเซียได้อพยพมาพบพื้นที่ตรงนี้ และปักธงจับจอง เป็นสัญลักษณ์ให้พี่น้องที่อพยพมาได้รับรู้และมาอยู่รวมกัน
นับจากนั้นมา หมู่บ้านที่ตั้งเรียงรายก็ค่อยๆ เพิ่มจำนวนขึ้น พร้อมไปกับการปรับชีวิตให้ดำรงอยู่ได้แม้จะมีที่ดินเพียงนิดเดียว ล้อมรอบด้วยน้ำทะเล ทั้งพื้นที่ส่วนใหญ่ก็จะสร้างมัสยิดและกุโบว์ เพราะชาวเกาะนับถือศาสนาอิสลาม

นอกจากจะบอกเล่าเท้าความถึงประวัติของที่นี่แล้ว โต๊ะชายยังบอกถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ว่าวิถีชีวิตไม่เหมือนจากแต่ก่อน คนทำประมงน้อยลง กุ้งหอยปูปลาที่เคยช้อนลงน้ำก็ได้กิน เดี๋ยวนี้ก็หายากขึ้นทุกวัน โดยเฉพาะกุ้งเคย ที่นำมาทำกะปิ ที่อร่อยที่้สุดของที่นี่

ถึงชาวประมงแท้ๆ จะปรับเปลี่ยนอาชีพไปทำอย่างอื่นกันเกือบหมดแล้ว แต่อย่างน้อยๆ ก็มี คู่สามี-ภรรยา ที่สร้างครอบครัวอยู่ท้ายเกาะ ยังยึดมั่นในอาชีพที่สืบทอดจากรุ่นปู่รุ่นทวดมาจนถึงรุ่นเขา

ตอนนี้ อุสมาน ได้รวบรวมเพื่อนๆ จัดตั้งเป็นกลุ่มประมง เพื่อให้ความรู้และเข้าในระบบนิเวศของสัวตว์ทะเล ไม่จับปูปลาที่ยังโตไม่เต็มที่ รวมทั้งตั้งเป็นธนาคารปูม้าอีกด้วย

อุสมาน บอกอีกว่า ทุกวันนี้ค่าครองชีพสูงขึ้นมาก แต่การทำประมงก็ยังพอประทังชีวิตได้ ให้ลูกได้เรียน แม้ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่วันที่เขาออกทะเล อย่างน้อยเขาจะมีรายได้เที่ยวละ 500 บาท แถมยังได้ของทะเลมากินเองอีกด้วย