สภาวิศวกรร้องนายกฯทบทวนสร้างอาคาร 2

ตามที่ บมจ.ท่าอากาศยานไทย หรือ ทอท.อยู่ระหว่างดำเนินการโครงการก่อสร้างอาคารผู้โดยสาร หลังที่ 2 (Terminal 2) ณ บริเวณทิศตะวันออกติดกับอาคารผู้โดยสารเดิมของท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ ซึ่งแตกต่างใปจากผังแม่บท (Master Plan) ที่ได้ออกแบบไว้แล้วตั้งแต่ปี พ.ศ. 2533

สภาวิศวกรในฐานะที่เป็นองค์กรควบคุมการประกอบวิชาชีพด้านวิศวกรรม ซึ่งมีวัตถุประสงค์สำคัญในการให้คำปรึกษา หรือข้อเสนอแนะต่อรัฐบาลเกี่ยวกับนโยบายและปัญหาด้านวิศวกรรมรวมทั้งด้านเทคโนโลยี ตามมาตรา 7(6) แห่งพระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ. 2542 มีข้อเสนอแนะดังนี้

1. Master Plan คือ ผังแม่บท หรือ ยุทธศาสตร์ ในการพัฒนาท่าอากาศยานสุวรรณภูมิให้มีประสิทธิภาพสูงสุดสู่ความเป็นเลิศในการให้บริการแก่ผู้โดยสาร ทั้งภายในประเทศแลต่างประเทศ โดยการพัฒนาแบ่งเป็นระยะเวลาเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการรองรับผู้โดยสาร ตามที่กำหนดไว้ในผังแม่บท Master Plan ที่ได้ออกแบบไว้แล้วตั้งแต่ปี พ.ศ. 2533 ทั้งนี้ การดำเนินการใดๆ ที่แตกต่างหรือนอกเหนือจากผังแม่บท Master Plan จึงควรต้องมีการศึกษาถึงผลกระทบอย่างรอบคอบ รวมถึงการจัดให้มีการรับฟังความคิดเห็นจากผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างเหมาะสม เพื่อป้องกันผลกระทบต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้

2. อาคาร Terminal 2 ของ ทอท. ที่นำเสนอนี้ มิได้ปรากฏอยู่ใน Master Plan ตั้งแต่แรกแต่อย่างใด หากจะดำเนินการออกแบบและก่อสร้าง Terminal 2 แล้ว อาจจะสร้างปัญหา เช่น โครงสร้างพื้นฐานของท่าอากาศยาน ระบบคมนาคมทั้งภาคพื้นและอากาศ ระบบสาธารณูปโภค และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ และอาจก่อให้เกิดความเสียหายแก่ประเทศชาติโดยรวมได้ เนื่องจากการจัดการภายในท่าอากาศยานสุวรรณภูมิที่มีมากกว่า 20 ระบบ ผลกระทบที่มีต่อการจัดการ ดังกล่าวนี้ จะส่งผลให้เกิดการลดระดับในการให้บริการ ลดความน่าเชื่อถือในการเป็นศูนย์กลางคมนาคมทางอากาศยานในภูมิภาคนี้ เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยว และการขนส่งทางอากาศของประเทศไทย ซึ่งส่งผลทางลบแก่ระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศได้

สภาวิศวกรจึงขอกราบเรียนข้อเสนอแนะดังกล่าว เพื่อโปรดพิจารณาสั่งการให้ผู้รับผิดชอบตรวจสอบข้อมูลเพื่อใช้ประกอบการพิจารณาบริหารโครงการ และทบทวนโครงการก่อสร้างอาคารผู้โดยสารหลังที่ 2 ต่อไปสุวรรณภูมิที่มีมากกว่า 20 ระบบ ผลกระทบที่มีต่อการจัดการ ดังกล่าวนี้ จะส่งผลให้เกิดการลดระดับในการให้บริการ ลดความน่าเชื่อถือในการเป็นศูนย์กลางคมนาคมทางอากาศยานในภูมิภาคนี้ เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยว และการขนส่งทางอากาศของประเทศไทย ซึ่งส่งผลทางลบแก่ระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศได้